Η ελληνική οικονομία δεν είναι θωρακισμένη, όπως δεν ήταν και το 2008 και παρά το γεγονός ότι προσπαθούσαν να μας πείσουν για το αντίθετο οι κομισάριοι της κυβέρνησης Καραμανλή. Τότε ήταν η κρίση των ενυπόθηκων δανείων που γκρέμισε τις απατηλές μας βεβαιότητες. Σήμερα η πιθανή πηγή προβλήματος μπορεί να είναι η πολιτική αστάθεια. Τότε η Ευρώπη ήθελε να σωθεί. Τώρα ο καθένας απλά προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Η προηγούμενη χρεοκοπία θα μοιάζει με βόλτα στον βασιλικό κήπο. Η ζούγκλα μας περιμένει!
Δεν έχουμε τις πολλές ξένες επενδύσεις. Κι όσες έχουν απομείνει είναι οι άνθρωποι που πείστηκαν να «αγοράσουν Ελλάδα» από τον Αντώνη Σαμαρά πριν από 12 χρόνια. Η αρχική τους τοποθέτηση τέθηκε υπό αμφισβήτηση μετά το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο Τσίπρα και χρειάστηκε να δαγκώσουν τα χείλη τους, να βάλουν νέα λεφτά και να οπλιστούν με υπομονή. Τελικά έβγαλαν χρήματα, επειδή η Οικονομία της χώρας έκανε πολλά βήματα μπροστά με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Αν αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν μυριστούν ένα νέο γύρο πολιτικής κρίσης, ίσως χειρότερο από εκείνον του 2015, θα φύγουν τρέχοντας. Και μην πιστέψει κανείς ότι υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι να πάρουν τη θέση τους.
Το 2015 οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, πρωτίστως οι δεύτεροι, θέλησαν να μας σώσουν. Έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Σήμερα η Ευρώπη έχει υπαρξιακά προβλήματα που δεν έχουν σχέση με τη συμπεριφορά ενός κακομαθημένου παιδιού, όπως η Ελλάδα, αλλά με ζωτικά προβλήματα που αφορούν κι αυτήν ακόμη την ασφάλειά της. Με τους Ρώσους να απειλούν ανοικτά την Ευρώπη, δεν θα ιδρώσει το αυτί των Ευρωπαίων από μια είδηση ότι «οι αυτοκτονικοί Έλληνες αποφάσισαν να αναμετρηθούν και πάλι με τους εφιάλτες τους». Δεν θα δώσουν καν σημασία. Η επόμενη κρίση δεν θα έχει συμπαραστάτες ούτε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η νέα διοίκηση στον Λευκό Οίκο δεν πολυνοιάζεται για την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κακό είναι ότι κάποιοι θεωρούν στην Ελλάδα ότι υπάρχει ένα μαγικό χάπι που θα το πιούμε και θα εξαφανίσει με μιας όλα μας τα προβλήματα. Το ονομάζουν «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική». Πρόκειται για μια ξεκάθαρα αυτοκτονική πράξη. Και ας μην έχουμε αμφιβολία στο μέλλον από πού ξεκίνησαν όλα. Από την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ταχτεί στο πλευρό της Ουκρανίας, όταν στην Ελλάδα υπάρχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που κερδίζουν καθημερινά από τον πόλεμο και τη σχέση τους με το καθεστώς του Πούτιν.
Θανάσης Μαυρίδης
