Τα τελευταία επεισόδια στην Ισπανία μεταξύ… Ισπανών και Μαροκινών μας δείχνουν για ποιο λόγο κερδίζουν έδαφος οι φωνές που ζητούν από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών να αλλάξει την στάση της στην υποδοχή των μεταναστών. Δεν είναι πλέον θέμα δεξιάς και αριστεράς. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση της Δανίας, για παράδειγμα, υιοθέτησε πολιτικές που δεν θα τολμούσε να υλοποιήσει η Μελόνι! Εκείνο που πραγματικά υπάρχει είναι το πρόβλημα! Ένα άλυτο πρόβλημα στην πραγματικότητα που δοκιμάζει σκληρά την ανοχή και τις αντοχές των δυτικών κοινωνιών.
Τα επεισόδια ξεκίνησαν στην πόλη Τόρε Πατσέκο της Ισπανίας, όταν νεαροί μετανάστες ξυλοκόπησαν άγρια έναν ηλικιωμένο ντόπιο. Το θέμα πήρε γρήγορα εκρηκτικές διαστάσεις, όπως συμβαίνει με ένα αναμμένο σπίρτο που πέφτει πάνω σε ξερά χόρτα. Ο εύκολος αφορισμός είναι ότι «ακροδεξιοί» επιτέθηκαν σε μετανάστες. Αν επιμένουμε να βάζουμε τέτοιες ταμπέλες σε τέτοια περιστατικά, τότε θα δούμε πολύ χειρότερα να συμβαίνουν στο μέλλον. Αν δεν αναγνωρίσουμε, δηλαδή, ότι υπάρχει πρόβλημα…
Να ανοίξουμε τα σύνορα για να βρει καταφύγιο ο κάθε κατατρεγμένος. Σύμφωνοι! Πόσους αντέχουμε να φιλοξενήσουμε; Εκατό χιλιάδες; Πεντακόσιες; Ένα εκατομμύριο; Δύο; Πέντε; Και άντε και δεχτήκαμε στην Ελλάδα όσους περιμένουν στα παράλια της Βόρειας Αφρικής, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Το κάνουμε επειδή στο τέλος δεν πληρώνουμε εμείς το κόστος, αλλά η Ευρώπη και αυτό στη λογική να μην περάσουν αυτοί οι άνθρωποι τα σύνορα της χώρας.
Η πονόψυχη Ευρώπη προτιμά να πληρώνει λεφτά στην Τουρκία του Ερντογάν ή τη σίτιση και διαβίωση των μεταναστών στην Ελλάδα από το να τους αντιμετωπίσει στη δική της αυλή. Όχι ότι αυτή η «πολιτική» (αν μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει έτσι) έχει τελικά αποτέλεσμα. Γι' αυτό άλλωστε και η κεντροαριστερή κυβέρνηση της Δανίας -παρακαλώ- άλλαξε πολιτική. Πολύ απλά διότι όλοι οι πολιτικοί εκλέγονται, εξαρτώνται από την ψήφο των πολιτών. Όταν λοιπόν οι κοινωνίες αντιδρούν, τότε και οι κεντροαριστεροί, οι Τσιπραίοι της Δανίας, αναγκάζονται να γίνουν κάτι σαν τη Μελόνι της Ιταλίας και μάλιστα στην πιο … «ακροδεξιά» εκδοχή της!
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Το μεταναστευτικό πρόβλημα έχει διογκωθεί για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι η Ευρώπη τα έχει κάνει μπάχαλο σε χώρες όπως η Λιβύη και δεν … εισακούεται πλέον ο λόγος της. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν επιθυμεί λύση. Της είναι πιο φθηνό να μετατρέπει σε αποθήκες ψυχών χώρες όπως η Ελλάδα. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει. Ο στόχος των μεγάλων χωρών δεν είναι να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, αλλά να μην το βιώσουν σε μεγάλη ένταση οι δικοί τους πολίτες.
Η κατάσταση αυτή, όπως έχει διαμορφωθεί, δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα σε χώρες όπως η Ελλάδα. Ναι μεν η Ευρώπη πληρώνει τα τροφεία. Δεν πληρώνει, όμως, την σοβαρή επιβάρυνση στο σύστημα υγείας, για παράδειγμα. Ένα μεγάλο μέρος του κόστους το επωμίζονται οι Έλληνες φορολογούμενοι. Οι οποίοι στο τέλος θα πρέπει να απολογηθούν γιατί δεν θέλουν στον τόπο τους να είναι μειοψηφία σε σχέση με τους μετανάστες. Όταν οι Βόρειοι φίλοι μας «αγοράζουν» απλά ένα κομμάτι του προβλήματος…
Όλη αυτή η δυσάρεστη κατάσταση αποπροσανατολίζει τις κοινωνίες της Ευρώπης από ένα άλλο θέμα. Η γερασμένη Ευρώπη χρειάζεται τους μετανάστες. Αλλά ποιους μετανάστες; Σίγουρα όχι αυτούς που στέλνουν τα οργανωμένα κυκλώματα για να ελέγξουν τα λιμάνια της Μεσογείου. Η Ευρώπη χρειάζεται νέο αίμα. Και ταυτόχρονα να πληρούνται ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά που έχουν να κάνουν με τον σεβασμό στον πολιτισμό της. Δεν είναι δυνατόν στο όνομα του ανθρωπισμού να χρειαστεί η Ευρώπη να περάσει έναν νέο Διαφωτισμό για χάρη των φανατικών ισλαμιστών που θα ήθελαν να δουν τον ισλαμικό νόμο να κυριαρχεί απ’ άκρη σε άκρη.
Η Ευρώπη θα πεθάνει χωρίς τους μετανάστες. Θα πεθάνει, όμως, και αν επιμείνει στις σημερινές της πολιτικές. Κι επειδή η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν φημίζεται για την πολιτική της ευφυΐα. Ούτε για την ευελιξία της. Επίσης, το πολιτικό σύστημα δεν έχει αναδείξει μια ηγετική μορφή όπως στο παρελθόν. Και την ίδια ώρα η κατάσταση πιέζεται. Όχι μόνο από τις μεταναστευτικές ροές, αλλά και από γεγονότα όπως αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ισπανία…
Θανάσης Μαυρίδης
