Αν πιστέψουμε ότι φτάνει η ώρα που ο πρόεδρος Τραμπ θα ανακοινώσει το «ειρηνευτικό» του σχέδιο για τα ελληνοτουρκικά θα πρέπει να μας πιάσει πανικός! Και ο Θεός ο ίδιος να κατέβαζε «πρόταση», πάλι θα είχαμε πρόβλημα. Όχι γιατί μας λείπουν τα ισχυρά νομικά επιχειρήματα, αλλά επειδή η Τουρκία εξακολουθεί να είναι για τη Δύση ένας πολύτιμος σύμμαχος. Αν κάτι μπορεί να ανακόψει τον ειρηνευτικό οίστρο του Ερντογάν, είναι η διαμάχη του με το Ισραήλ. Και αν κάτι ενοχλεί τον Ερντογάν είναι η στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Η ελληνική πλευρά έχει κάνει όλα όσα έπρεπε και μπορούσε να κάνει. Όποιος έχει αντίρρηση ας μας πει τι θα έκανε εκείνος αν βρισκότανε στη θέση του κ. Μητσοτάκη. Όχι αν του αρέσει η κατάσταση. Προφανώς, και τα πράγματα δεν μας αρέσουν, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί. Ας μας πουν, όμως, όσοι εκφράζουν δημόσια τον «προβληματισμό» τους, ποιες είναι οι προτάσεις τους. Και όσοι είχαν θέσεις ευθύνης στο παρελθόν, ας μας πουν τι ακριβώς έπραξαν επί των ημερών τους για να αποτρέψουν τη σημερινή δυσμενή κατάσταση.
Για να μην ξεχνιόμαστε, η βασική πηγή των προβλημάτων μας αυτήν τη στιγμή είναι ότι η άλλοτε χρεοκοπημένη Τουρκία έχει γίνει μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη και η άλλοτε «ισχυρή» Ελλάδα συναγωνίζεται στην ουρά της Ευρώπης το εισόδημα των πολιτών της Βουλγαρίας. Πάει πολύ, λοιπόν, να ζητούν τα ρέστα εκείνοι που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έσπρωξαν την οικονομία της χώρας στον γκρεμό.
Ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά, θα περίμενε κανείς από υπεύθυνους πολιτικούς, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι ότι είναι, να τοποθετηθούν επίσημα στην πολεμική που δέχεται αυτήν τη στιγμή η στρατηγική μας σχέση με το Ισραήλ και να καταδικάσουν ανοικτά και δημόσια όλους εκείνους που συνειδητά ή ασυνείδητα επιχειρούν εν μέσω καταιγίδας να σπάσουν τον τελευταίο κάβο που κρατά ακόμη το καράβι με ασφάλεια στο λιμάνι. Αλλά δεν έχουμε ακούσει μισή κουβέντα γι' αυτό μέχρι σήμερα.
Η διεθνής κατάσταση δεν ευνοεί τα ελληνικά συμφέροντα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δεν ξέρουμε σε ποια βάση θα γίνουν οι προτάσεις Τραμπ, αν και εφόσον γίνουν. Είναι και που η Ευρώπη βρίσκεται σε προφανή αδυναμία να παρέμβει σε οτιδήποτε. Έχουμε μείνει, λοιπόν, μόνοι μας. Πάντα ήμασταν μόνοι. Στο μεταξύ, βρεθήκαμε και αδύναμοι. Ειδικά το 2019, όταν ξέσπασε και η κρίση του Έβρου. Αλλά και σήμερα δεν είμαστε σε θέση ισχύος, όπως ήμασταν πριν είκοσι ή τριάντα χρόνια. Χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τη στρατηγική μας και τους στόχους μας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρήγαγε πολιτικές προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ερώτημα είναι αν οι πολιτικές αυτές θα στηριχτούν ή όχι. Και ποιες είναι οι εναλλακτικές, αν υπάρχουν. Ο μηδενισμός είναι μια μουσική που αυτήν τη στιγμή συνοδεύει ύποπτες εκστρατείες που θέλουν την Ελλάδα να χάνει και τα τελευταία της στηρίγματα στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Θανάσης Μαυρίδης
