Όλα ξεκίνησαν με ένα «αθώο» σύνθημα. Σαν κι αυτά που λένε ψιθυριστά ο ένας έφηβος στον άλλον, στη γαλαρία του λεωφορείου και ξεσπούν στα γέλια στη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής. «Μητσοτάκη γα@@@@@@». Ήταν τότε που η Ελλάδα μπήκε στο στόχαστρο των Ρώσων πρακτόρων, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου τύπου. Άσχετο. Η προσπάθεια απαξίωσης του πρωθυπουργού και των θεσμών μόλις είχε ξεκινήσει. Βήμα - βήμα, περάσαμε στο «κυβέρνηση δολοφόνων», «μαφιόζων» και άλλα. Έτσι ώστε να πέσει ως ώριμο φρούτο το αίτημα για «κάθαρση», για «κάτι καινούργιο». Ίσως, τελικά και να μην είναι τόσο άσχετα. Τα δημοσιεύματα…
Ο κόσμος μας είναι πολύπλοκος. Και ενίοτε επικίνδυνος. Μετρήστε μόνο πόσοι άνθρωποι, για παράδειγμα, έχουν χάσει τη ζωή τους στην Μόσχα πηδώντας από τα παράθυρα. Μιλάμε για πραγματική επιδημία. Όπως μερικά χρόνια πριν οι αντιφρονούντες στο δημοκρατικό καθεστώς του Βλαδίμηρου που είχαν βρει καταφύγιο στη Δύση, έπεφταν κατά λάθος πάνω στους πράκτορες των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Και ύστερα κατέληγαν – προφανώς από σύμπτωση – σε κάποιο νοσοκομείο παλεύοντας με κάποια άγνωστη ασθένεια και με τον θάνατο. Στο τέλος υπερίσχυε ο θάνατος. Η σκληρότητα και η τραχύτητα ήταν πάντα χαρακτηριστικά αυτού του καθεστώτος. Κι όμως, στον δικό μας κόσμο, τον μικρόκοσμο των Αθηνών, κάποιοι θεωρούν ότι στην Μόσχα λάμπει η Δημοκρατία και ότι στην Αθήνα έχουμε χούντα.
Ήταν τότε που ξεκινούσε ο πόλεμος. Στην Ουκρανία. Στρατιωτική επιχείρηση, σύμφωνα με κάποιους «προοδευτικούς» των Αθηνών. Σαν να ξεκίνησαν οι πρόσκοποι για βόλτα στην εξοχή. Ήταν τότε που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε η χώρα να συμμετέχει ενεργά στην αποστολή βοήθειας στην Ουκρανία. Όπως και όλη η Δύση. Ακολούθησε, με άλλα λόγια, το δόγμα του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή «ανήκομεν εις την Δύσιν». Αλλά αυτό δεν άρεσε σε αρκετούς δημογέροντες των Αθηνών. Σε άλλους γιατί είχαν ανοικτά εμπορικά συμβόλαια με το καθεστώς του Βλαδίμηρου, σε άλλους γιατί αλλιώς τα είχαν μάθει στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Ο καθένας είχε τον λόγο του…
Οι συμπτώσεις υπήρξαν διαβολικές. Αυτό γίνεται με τις συμπτώσεις. Είναι η μοίρα τους να παραστρατούν από τον δρόμο της κανονικότητας και να εξάπτουν στην συνέχεια την φαντασία των ανθρώπων. Άντε να πείσεις τώρα ότι ήταν απολύτως φυσιολογικό το γεγονός ότι ξεκίνησε μία εκστρατεία δυσφήμισης του Κυριάκου Μητσοτάκη από την ώρα που αποφάσισε να έχει η Ελλάδα μια ξεκάθαρη στάση στου Ουκρανικό. Επειδή οποιαδήποτε άλλη στάση θα μας άφηνε μόνους, σε μια εποχή που η μοναξιά στη γειτονιά μας είναι επικίνδυνη. Αλλά αυτό δεν ενδιέφερε τους… δημογέροντες.
Αρχικά το «σύνθημα» που ακουγότανε στα γήπεδα των ολιγαρχών και το αναπαρήγαγαν μορφωμένοι «προοδευτικοί» άνθρωποι στις σελίδες τους στα social media. Είπαμε, σαν τα «αστεία» των εφήβων στις γαλαρίες των λεωφορείων στις σχολικές εκδρομές. Και σιγά - σιγά όλο αυτό άρχισε να ανεβαίνει επίπεδα. Η κατάσταση ξέφυγε με την τραγωδία των Τεμπών. Εκεί τα «συνθήματα» αναβαθμίστηκαν. Με τη βοήθεια, φυσικά, και ρομπότ στα social media. Ποιος μπορεί να χρησιμοποίησε ρομπότ σε εκστρατεία παραπληροφόρησης; Μην δίνετε σημασία. Κι αυτή μια σύμπτωση ήταν…
Σήμερα, κάποιοι αποκαλούν την εκλεγμένη κυβέρνηση «εγκληματική οργάνωση». Αν δεν είχαν προηγηθεί όλα τα προηγούμενα, δεν θα είχαν τολμήσει να εκφραστούν με έναν τέτοιο τρόπο. Αλλά η τοξικότητα έχει γίνει πλέον κανονικότητα. Κι αυτός ήταν ο στόχος από την πρώτη στιγμή. Θα μας πείτε ότι έδωσε δικαιώματα και η κυβέρνηση και μάλιστα ουκ ολίγα. Σύμφωνοι! Να μην μετρήσουμε τι έχει συμβεί σε άλλες χώρες με άλλα ανάλογα θέματα. Αυτό δεν ελαφραίνει τις ευθύνες τις κυβέρνησης για τα θέματα που κατηγορείται. Σε όποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα υπήρξε θέμα υπήρξαν και συνέπειες. Αλλά οι άνθρωποι, τα κόμματα, οι συλλογικοί φορείς, περιφρούρησαν το κύρος των θεσμών. Στη Δύση. Για τη Δύση μιλάμε. Στην Ελλάδα τα σκάνδαλα αποτέλεσαν αφορμή για να πληγούν οι Θεσμοί. Πριν έναν χρόνο η Washington Post δημοσίευσε άρθρο που υποστήριζε ότι έχει στην κατοχή της έγγραφο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών που επιβεβαιώνει ότι η Ρωσία διεξάγει υβριδικό πόλεμο εναντίον της Δύσης με σκοπό να ανατρέψει τις ισορροπίες στη γεωπολιτική σκηνή. Το έγγραφο δεν διαψεύστηκε. Όπως και πολλά άλλα. Άλλωστε, ποιος μπορεί να διαψεύσει μια σύμπτωση; Αυτό είναι και το πλεονέκτημα του «εχθρού» στον υβριδικό πόλεμο. Οι συμπτώσεις δεν αντιμετωπίζονται…
Θανάσης Μαυρίδης
