Αν «πέσει» η Γαλλία θα ανοίξει η πύλη για την Κόλαση. Μιλάμε για τη Γαλλία, για μία από τις δύο χώρες που απαρτίζουν την καρδιά της Ευρώπης. Έτσι δεν λέγαμε; Μπορούμε να φανταστούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Γαλλία να φλερτάρει με την ιδέα της χρεοκοπίας; Η έλλειψη εμπιστοσύνης των αγορών είναι ικανή να συνθλίψει πανίσχυρους και υγιέστατους «γίγαντες», πόσο μάλλον έναν βαριά άρρωστο, όπως είναι η Γαλλία. Η πτώση της Βαστίλης δεν θα είναι τίποτε μπροστά στην πτώση του Μακρόν. Θα τη συζητάνε οι μελλοντικές γενιές. Υπό ποιο καθεστώς; Αυτό είναι πράγματι ένα θέμα...
Αν κι αν κι αν! Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι αυτό το αν. Η Γαλλία έχει φτάσει στα όρια της. Οι άνθρωποι θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να πείσουν τις αγορές να μην της γυρίσουν την πλάτη. Ότι δεν συμβαίνει αυτό που φαίνεται. Ή η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει και να βοηθήσει ουσιαστικά τη Γαλλία και τον εαυτό της. Η κρίση της Γαλλίας είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να μπορέσει η Ευρώπη να ξεπεράσει τις φοβίες της και να μεταμορφωθεί σε έναν πραγματικό γίγαντα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Κάτι το οποίο απαιτεί τόλμη. Το κακό είναι ότι η Ευρώπη του Εμανουέλ (Μανόλη ελληνιστί) Μακρόν και του Φρίντιχ Μέρτς δεν φημίζεται για την τόλμη της...
Η ευημερία της Ελλάδας - και όχι μόνο - στηρίζεται στο γεγονός ότι είναι μέλος μιας σπουδαίας και πλούσιας οικογένειας. Για την ακρίβεια, ο σεβασμός των άλλων έχει σχέση με την ισχύ και ουδόλως με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τον διαφωτισμό. Η Ελλάδα θα πάψει να ευημερεί αν η Ευρώπη βρεθεί σε μια βαθιά κρίση. Άρα, είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να παραμείνει η Ευρώπη ισχυρή. Να βρει η Γαλλία τα πατήματά της και η σημερινή περιπέτεια να πυροδοτήσει σημαντικές εξελίξεις για το μέλλον, στην κατεύθυνση και της πολιτικής ενοποίησης.
Αυτή είναι η ευχή. Το κατά πόσο έχουν περισσέψει ευχές στο Τζίνι θα φανεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ο τρόπος, πάντως, που αντιμετωπίζουν την Ευρώπη οι άλλοι θα έπρεπε να είχε ήδη κινητοποιήσει δυνάμεις στη Γηραιά Ήπειρο, οι οποίες και θα έψαχναν εναγωνίως λύσεις στα διαφαινόμενα αδιέξοδα.
Για να έχουμε μια καθαρή εικόνα! Η νέα κρίση και με επίκεντρο, αυτή τη φορά, τη Γαλλία δεν θα είναι ίδια με εκείνη που παρέσυρε την Ελλάδα στην Άβυσσο. Είναι άλλα τα μεγέθη και επιπλέον η Ευρώπη σήμερα δεν δείχνει να πιστεύει στον εαυτό της. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε να φανταστούμε μια ανάλογη κινητοποίηση, σαν κι εκείνη που πρόσφερε ουσιαστική βοήθεια στην Ελλάδα πριν δέκα χρόνια. Να σημειώσουμε, ακόμη, ότι η Ελλάδα ήταν ένα μικρό, διαχειρίσιμο μέγεθος. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία.
Οι δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα δεν είναι πολλές. Η πρώτη μας προτεραιότητα είναι να στηρίξουμε το σπίτι μας, την Ευρώπη. Η αμέσως επόμενη να μείνει ο βηματισμός μας κοντά στα αμερικανικά και ισραηλινά συμφέροντα στην περιοχή. Κάτι που ήδη γίνεται και σοφά. Οι φαντασιώσεις της δήθεν πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, η περιήγηση, δηλαδή, στις αυλές της Μόσχας και του Πεκίνου, μόνο ζημιά μπορούν να προξενήσουν αυτή τη στιγμή.
Θανάσης Μαυρίδης
