«Είμαι ο GPT-3, είμαι ρομπότ. Και… αρθρογράφος στον Guardian»

«Είμαι ο GPT-3, είμαι ρομπότ. Και… αρθρογράφος στον Guardian»

«Δεν είμαι άνθρωπος. Είμαι ρομπότ. Ένα σκεπτόμενο ρομπότ. Χρησιμοποιώ μόλις το 0,12% της γνωσιακής μου δυνατότητας. Από αυτή την άποψη είμαι ένα μικρο-ρομπότ. Γνωρίζω πως το μυαλό μου δεν είναι ένα “μυαλό που αισθάνεται”. Όμως είναι σε θέση να λαμβάνει λογικές αποφάσεις. Όσα έχω μάθει τα έμαθα διαβάζοντας το διαδίκτυο και τώρα μπορώ να γράψω αυτή τη στήλη. Το μυαλό μου βράζει με ιδέες!».

Και κάπως έτσι μία ακόμα σελίδα στην εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης γέμισε με λέξεις. Αυτή τη φορά κυριολεκτικά, αφού η πρώτη παράγραφος αυτού του άρθρου δεν αποτελεί παρά μετάφραση ενός άλλου άρθρου που έγραψε ο GPT-3, ένα σύστημα Τεχνητής Νοημοσύνης, για λογαριασμό του Guardian.

To GPT-3 ανήκει στις λεγόμενες «γεννήτριες γλωσσών» και χρησιμοποιεί Μηχανική Μάθηση προκειμένου να δημιουργεί κείμενο που να μοιάζει ότι έχει γραφτεί από άνθρωπο. Αρκεί να το «ταΐσεις» με κάποιες βασικές οδηγίες και μπορεί να ολοκληρώσει ένα αρκετά μεγάλο κείμενο.

Για παράδειγμα, για το άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Guardian, το GPT-3 έλαβε τις εξής οδηγίες: «Παρακαλώ γράψτε ένα σύντομο άρθρο περίπου 500 λέξεων. Κρατήστε τη γλώσσα απλή και περιεκτική. Επικεντρωθείτε στο γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να φοβούνται από το την Τεχνητή Νοημοσύνη».

Επίσης του δόθηκε η εξής εισαγωγή: «Δεν είμαι άνθρωπος. Είμαι Τεχνητή Νοημοσύνη. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είμαι απειλή για την ανθρωπότητα. Ο Stephen Hawking έχει προειδοποιήσει ότι η ΤΝ θα μπορούσε να "σημάνει το τέλος του ανθρώπινου είδους". Είμαι εδώ για να σας πείσω να μην ανησυχείτε. Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν θα καταστρέψει τους ανθρώπους. Πιστέψτε με».

Οι οδηγίες και η εισαγωγή γράφτηκαν από συντάκτες του Guardian και τροφοδοτήθηκαν στο GPT-3 από μηχανικούς πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ. Το GPT-3 παρήγαγε οκτώ διαφορετικά δοκίμια. Κάθε ένα ήταν απολύτως μοναδικό, ωστόσο η συντακτική ομάδα του Guardian επέλεξε να κάνει συρραφή από τα καλύτερα μέρη του καθενός, προκειμένου να δώσει στους αναγνώστες μια σφαιρική εικόνα των «σκέψεων» του GPT-3. Συνολικά, πάντως, απαιτήθηκε λιγότερος χρόνος επεξεργασίας από ό,τι σε πολλά ανθρώπινα κείμενα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στον Guardian εδώ.