Η Ρωσία δεν πολεμά την Ουκρανία και τους συμμάχους της μόνο με πυραύλους και τανκς. Πολεμά και με αγωγούς. Το φυσικό αέριο είναι το μακροβιότερο όπλο του Κρεμλίνου απέναντι στην Ευρώπη. Και η απάντηση δεν είναι οι ανακοινώσεις των Βρυξελλών, αλλά η ενίσχυση των δεσμών με εκείνους που μπορούν πραγματικά να προσφέρουν ενέργεια και ασφάλεια: τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σήμερα, η Ελλάδα δείχνει τι σημαίνει να ηγείσαι. Η συμφωνία της 16ης Νοεμβρίου ανάμεσα σε Αθήνα και Κίεβο για τη μεταφορά αμερικανικού LNG προς την Ουκρανία είναι κάτι παραπάνω από εμπορική πράξη: είναι γεωστρατηγική δήλωση. Από τον τερματικό σταθμό της Αλεξανδρούπολης, μέσω του κάθετου διαδρόμου Ελλάδας Βαλκανίων, φτάνει το αέριο του Ελεύθερου Κόσμου στην εμπόλεμη Οδησσό.
Τί σημαίνει αυτό;
Πρώτον, η Ελλάδα γίνεται ενεργειακή πύλη των ΗΠΑ προς την Ευρώπη. Η κατά πολλούς (κυρίως εντός συνόρων) περιφερειακή χώρα των Βαλκανίων εξελίσσεται σε κρίσιμο κόμβο για την ενεργειακή ανεξαρτησία της ηπείρου, και μάλιστα σε μία περίοδο που η ΕΕ απαγορεύει σταδιακά τις ρωσικές εισαγωγές. Η απόφαση δεν είναι χωρίς ρίσκο. Αλλά αποδίδει: επενδύσεις, επιρροή, πολιτικό βάρος.
Δεύτερον, η Ελλάδα στηρίζει έμπρακτα την Ουκρανία, όχι με ευχολόγια, αλλά με καύσιμα. Η Μόσχα καταστρέφει τις ενεργειακές υποδομές της Ουκρανίας. Οι Ουκρανοί χρειάζονται θερμότητα και ηλεκτρισμό για να αντέξουν τον χειμώνα. Και η Ελλάδα αποτελεί μέρος της λύσης. Όχι απλώς ως σύμμαχος, αλλά ως πρωταγωνιστής. Ό,τι κάνει η χώρα μας για την Ουκρανία, το κάνει για τη σταθερότητα της Ευρώπης, άρα και για τη δική της ασφάλεια.
Τρίτον, η επιλογή LNG από τις ΗΠΑ δεν είναι τυχαία. Η πολιτική «drill baby drill» που ξεκίνησε υπό την προεδρία Τραμπ και συνεχίστηκε εν μέρει από διακομματική πίεση στο Κογκρέσο είναι ευλογία για την Ευρώπη. Χωρίς αυτήν την έκρηξη παραγωγής, το LNG δεν θα ήταν διαθέσιμο ούτε αρκετά οικονομικό. Όσοι λοιδορούσαν την αμερικανική ενεργειακή αυτάρκεια, σήμερα απολαμβάνουν τους καρπούς της.
Η Ελλάδα ορθώς διάλεξε στρατόπεδο. Οι συμμαχίες δεν είναι αφηρημένες έννοιες. Είναι αγωγοί, είναι λιμάνια, είναι καράβια, είναι φορτηγά. Και σήμερα, η συμμαχία με τις ΗΠΑ αποδίδει. Δεν είναι μόνο θέμα ρομαντικής ατλαντικής πίστης, είναι θέμα εθνικού συμφέροντος.
Αξίζει, τέλος, να αναφέρουμε την εντυπωσιακή αρχή της νέας Πρέσβεως των ΗΠΑ στην Αθήνα, η οποία από την πρώτη στιγμή έδειξε ενεργή στήριξη στο εγχείρημα. Η ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας ΗΠΑ δεν είναι τυπική διπλωματία, είναι πολιτική δράση, με αντίκτυπο από τη Θράκη ως την Ουκρανία και από το Βουκουρέστι μέχρι την Ουάσινγκτον.
Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν ακολουθεί πλέον, αλλά δείχνει ότι μπορεί και να οδηγεί. Και καθώς χτίζει τις ενεργειακές υποδομές του αύριο, διαμορφώνει και έναν αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο. Όσοι φαντάζονταν την Ελλάδα εγκλωβισμένη μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας, καλό θα ήταν να κοιτάξουν τον χάρτη ξανά. Γιατί εκεί, στην Αλεξανδρούπολη, ξεκινά μια νέα Ευρώπη.
