Αναρωτιέται ο ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου κ. Θεόδωρος Λιανός σε άρθρο του στο Protagon. gr στις 27/5 (εδώ). Θα γράψω τη δική μου απάντηση στο δικό του το ερώτημα.
Ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται στη Γάζα για να εξοντώσει πλήρως κάθε θύλακα της Χαμάς και να την εκδιώξει από την περιοχή. Δεν αναρωτήθηκε ο ομότιμος καθηγητής γιατί από το 2005 που εγκατέλειψε τη Γάζα το Ισραήλ, τώρα, μετά από 18 χρόνια, αποφάσισε να εισβάλει; Δεν άκουσε κάτι, όχι μόνον για την 7η Οκτωβρίου, αλλά και για τις απειλές της Χαμάς ότι θα επαναλάβει τα όσα διέπραξε εκείνη την ημέρα; Ο κ. καθηγητής δεν πιστεύει πως οι πολίτες του Ισραήλ θα πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς σε όποιο σημείο της χώρας τους και αν κατοικούν;
Να υποθέσω ότι δεν τον απασχολεί το γεγονός ότι σε μια τόσο μικρή έκταση όση είναι η Γάζα, υπάρχουν σήραγγες άνω των 500 χιλιομέτρων. Ούτε τον ενοχλεί πως τα δισεκατομμύρια δολάρια που εισέρρευσαν στην περιοχή, αντί να βελτιώσουν τη ζωή των κατοίκων της δαπανήθηκαν στην, με κάθε τρόπο, συντήρηση ενός τρομοκρατικού στρατού άνω των 30.000 Παλαιστινίων.
Εκτός αν πιστεύει ότι είναι πρέπον το Ισραήλ, χωρίς να του έχουν παραδοθεί οι 58 όμηροι και χωρίς να έχει εγκαταλείψει η Χαμάς τη Γάζα, αυτό να αποχωρήσει από την περιοχή, αναλαμβάνοντας το ρίσκο μετά από λίγο καιρό να ξαναζήσει μια νέα 7η Οκτωβρίου. Να σημειώσω ότι ο πρώτος που ζητά την αποχώρηση της τρομοκρατικής οργάνωσης από τη Γάζα είναι ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς.
Τέλος το μεγάλο ερώτημα είναι: ποιο θα είναι το μέλλον της Γάζας, πώς θα ξαναχτιστεί η περιοχή και ποιος θα διαχειριστεί τα δισεκατομμύρια της ανοικοδόμησης. Προφανώς άποψη δεν έχω επί του θέματος, όμως είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι μπορεί να επιβληθεί λύση χωρίς την έγκριση της ισραηλινής κυβέρνησης. Το Ισραήλ, ιστορικά, το ίδιο αποφασίζει για ζητήματα που αφορούν την εθνική του ασφάλεια. Δεν την διαπραγματεύεται με κανένα.
Και δύο λόγια για την εσωτερική κατάσταση στο Ισραήλ. Αναμφίβολα το Ισραήλ είναι μια δημοκρατική χώρα που κυβερνάται από μια κυβέρνηση που διαθέτει τη δεδηλωμένη στην Κνεσέτ και θα κριθεί σε έναν χρόνο από τους πολίτες. Η αντιπολίτευση κάνει τη δουλειά της-- έχει τις διαφωνίες της και διαδηλώνει-- και η κυβέρνηση κάνει τη δική της δουλειά, όπως γίνεται σε όλες τις δημοκρατίες. Τα γράφω αυτά διότι υπάρχουν ανόητοι, εμπαθείς και εμπαθείς ανόητοι, που μιλούν για τη «φασιστική κυβέρνηση Νετανιάχου». Ως γνωστόν ένα δημοκρατικό κράτος εξ ορισμού δεν κυβερνάται από μια φασιστική κυβέρνηση.
Κλείνοντας το άρθρο μου αναρωτιέμαι με τη σειρά μου: η διεθνής κοινότητα γιατί δεν πιέζει τη Χαμάς και πιέζει το Ισραήλ; Ή να το θέσω διαφορετικά: σήμερα, τι θέλει η Χαμάς στη Γάζα;
