Θα μπορούσε να ήταν μια διευρυμένη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής ή ένα αχτίφ στελεχών του Λεκανοπεδίου. Ίσως, και ένα γκραν γκαλά της πάλαι αριστερής κοινωνίας της Αθήνας. Όμως τελικά έμοιαζε με σύναξη τεθλιμμένων συγγενών που επιζητούσαν τη νεκρανάσταση του ηγέτη τους. Κάπου διάβασα πως όταν προσερχόταν στον τόπο της σχετικής εκδήλωσης ακούστηκε το σύνθημα «νάτος, νάτος, ο πρωθυπουργός». Δείγμα της απόγνωσης ανθρώπων απελπισμένων που κινούνται σε έναν παράλληλο κόσμο.
Τελικά, γιατί για να γίνει όλο αυτό το συμβάν έπρεπε να εκδοθεί ένα βιβλίο; Γιατί να δεχθεί η κοινή γνώμη μια επικοινωνιακή καταιγίδα για ένα εκδοτικό γεγονός, ενώ ουσιαστικά το ζητούμενο ήταν η νεκρανάσταση του Α. Τσίπρα; Φυσικά, η μεγάλη Ρίτα είχε πει το «δεν ζωντανεύουν οι νεκροί», αλλά εκεί στην Αριστερά πιστεύουν στα θαύματα. Οι πρόγονοί τους τέτοιες μέρες, πριν από 81 χρόνια πίστεψαν σε μια «Ελλάδα λεύτερη και σοσιαλιστική».
Προχθές, αν διάβασα καλά, ο ομιλητής δεν είπε ούτε μια φορά τη λέξη «σοσιαλισμός». Πριν από λίγο καιρό είχε μιλήσει για δημοκρατικό καπιταλισμό, αλλά και αυτόν τον ξέχασε στη συνέχεια. Και καλά έκανε, διότι επρόκειτο περί μιας μπούρδας. Εν πάση περιπτώσει η σύγχυση, αποτέλεσμα της γνωστής του ημιμάθειας, είναι χαρακτηριστικό του γνώρισμα.
Επειδή πολλά γράφτηκαν για τον εξώστη όπου έβαλε να καθίσουν οι παλιοί του σύντροφοι. Το πρόβλημα δεν είναι αυτή η κίνηση του Α. Τσίπρα, αλλά το ότι οι προσκεκλημένοι του ασμένως δέχτηκαν την ταξιθεσία, αν κρίνω από τα χαμόγελα τους. Στο κάτω-κάτω δεν περίμεναν πρώτο τραπέζι - πίστα. Αυτές οι θέσεις προορίζονται για στενούς συγγενείς και φίλους. Όχι για πρώην συνεργάτες, με αβέβαιο μέλλον.
Μην περιμένετε πολιτικό σχολιασμό των όσων είπε ο «νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός», διότι είθισται σε τέτοιες εκδηλώσεις να ασχολούμαστε με τα παραπολιτικά δρώμενα και τις σκαμπρόζικες συμπεριφορές, όπως και με τις απουσίες. Τσακαλώτος, Πολάκης, Τζανακόπουλος, απόντες. Οι δύο πρώτοι είμαι βέβαιος ότι δεν προσκλήθηκαν. Η απουσία του τρίτου σηκώνει πολλή συζήτηση. Φυσικά, υπήρξαν και άλλες απουσίες ήσσονος σημασίας, αν και αυτοί εναγωνίως επιζητούσαν το καρτελάκι της θέσης τους. Διότι να συγχρωτισθούν, αυτοί οι επώνυμοι, με το πλήθος θα ήταν πλήγμα στο πρεστίζ τους.
Αυτή η ιστορία θα κρατήσει βαριά - βαριά μέχρι και την Κυριακή, όπου και θα δεσπόζει στις κυριακάτικες εφημερίδες. Μετά, ο Α. Τσίπρας, για να κρατηθεί στην επικαιρότητα θα πρέπει να παράγει γεγονότα. Διαφορετικά θα ξεχαστεί. Βέβαια, από μια άποψη αυτό θα του κάνει καλό καθώς προχθές μας θύμισε τον παλιό, διχαστικό και θρασύ Τσίπρα.
Και μια πολιτική διαπίστωση. Το όλο σκηνικό του «Παλλάς» θα πρέπει να ανακούφισε τον Ν. Ανδρουλάκη. Με τέτοιον Τσίπρα από τα παλιά, η δεύτερη θέση είναι καπαρωμένη.
