Είναι κανόνας πως ο πολίτης, στη δημόσια σφαίρα, μεταξύ της απομίμησης και του γνήσιου, προτιμά το γνήσιο. Αυτό το αγνοούν τα μειράκια του ΠΑΣΟΚ και έχουν κατρακυλήσει σε πολιτικές θέσεις παρόμοιες με αυτές των κομμάτων της Αριστεράς. Έτσι είναι φυσιολογικό το Κίνημα σε λίγο να βρεθεί μπροστά στις συνέπειες των επιλογών του, καθώς αυτό το ιστορικό κόμμα έχει χάσει την αίσθηση του παρελθόντος του και κυρίως έχει χάσει την αίσθηση της παρούσας συγκυρίας;
Προσωπικά πάντα το ΠΑΣΟΚ το αντιμετώπιζα με σεβασμό, αναγνωρίζοντας πολλά ελαφρυντικά στην καταγεγραμμένη δημοσκοπική στασιμότητά του. Ήλπιζα πως κάποια στιγμή η ηγετική του ομάδα θα ανακαλύψει την πολιτική και θα αυτή θα παράγει γεγονότα και δεν θα σέρνεται πίσω από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, και τον Χαρίτση. Δυστυχώς ο καιρός περνά και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αντί να προχωρά μπροστά, κοιτάζει την σκόνη που αφήνει η Αριστερά, χάνοντας κάθε μέτρο και κάθε σοβαρότητα. Για να μην αναφερθώ στα βαγόνια που χάθηκαν, μνημονεύω τη χθεσινή προσφυγή αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου για την προστασία του Αγνώστου Στρατιώτη για…χωροταξικούς λόγους. ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της μεζούρας, δυστυχώς.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια διαρκή περιδίνηση. Έχασαν την ισορροπία τους λόγω της επανεμφάνισης Τσίπρα, βοηθούντος βεβαίως και του Δημάρχου των Αθηνών, ο οποίος υπάρχουν στιγμές που δίνει την εντύπωση πως αυτός είναι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Η ηγετική ομάδα δεν εγκαλείται γιατί αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση, αλλά γιατί το κάνει ακολουθώντας μια λαϊκιστική ρητορεία. Δηλαδή τι πιστεύουν; Πώς έτσι θα ανακόψουν τον Τσίπρα; Ή μήπως έτσι θα ρίξουν την κυβέρνηση; Συντασσόμενοι με τη Ζωή και υπερασπιζόμενοι τον απόντα από τη βουλή Βελόπουλο; Διότι χθες έφτασαν και σε αυτό το σημείο.
Είναι δυνατόν θεσμικό κόμμα να στέκεται αλληλέγγυο στις κραυγές «θα έχουμε θύματα, θα έχουμε πόλεμο»; Είναι τόσο άσχετοι να πιστεύουν πως με αυτή την στάση θα αποκομίσουν πολιτικά κέρδη; Για να το κάνουν, μάλλον θα είναι. Όμως, όταν καταλάβουν πως έτσι παίζουν το παιχνίδι άλλων, τότε θα είναι αργά. Αντιδεξιός μπορείς να είσαι. Ανόητος δεν μπορείς, αν θέλεις να παίξεις κάποιο ρόλο.
Οι συγκυρίες το έφεραν και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, από καραμπόλα, έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντί να εκμεταλλευτεί αυτό το δώρο και να αναδείξει όχι μόνον τον θεσμικό του ρόλο, αλλά κυρίως την αξιοπιστία του ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, βλέπει τη δημοτικότητά της Ζωής, και του Βελόπουλου, με το κιάλι. Είπαμε, το γνήσιο προτιμάται από την απομίμηση.
Υποθέτω πως όσοι αξιοπρεπείς άνθρωποι πιστεύουν πως αυτό το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει κυβερνητικό συνεταίρο, να έχουν αναθεωρήσει αυτή την άποψή τους. Το ΠΑΣΟΚ του Δούκα, και του Ανδρουλάκη, διολισθαίνει σε θέσεις που το φέρνουν κοντά στην Αριστερά και αυτό βεβαίως είναι απολύτως θεμιτό. Κόμμα τους είναι, όπου θέλουν το πάνε, καθώς δεν διαθέτουν ιστορική μνήμη. Το βέβαιο είναι πως με την φόρα που έχουν πάρει, θα τεθούν υπό τον «αστερισμό» του Τσίπρα, ως ουραγοί, ούτε καν ως συνεταίροι.
