Το λες μεγάλη επιτυχία. Εκεί που όλοι είχαμε ξεχάσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα πεπραγμένα του, ήρθε ένα βιβλίο και μας τα ξαναθύμισε. Δεν γνωρίζω τίνος φαεινή ιδέα ήταν η «Ιθάκη», δεν ξέρω τι πίστευε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, όμως αν οι προσδοκίες ξεπερνούσαν το όρια της εκδοτικής επιτυχίας, τότε όλοι αυτοί έπεσαν τραγικά έξω. Παλιότερα το λέγαμε «αναμόχλευση» παθών. Μόνο που σήμερα αυτή η «αναμόχλευση παθών» αφορά τη σέχτα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Έτσι, από το ευρύ αντι - ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που ετελεύτησε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, βρισκόμαστε μπροστά στο αντι - Τσίπρα μέτωπο που αφορά ολίγους. Οι υπόλοιποι απλώς απολαμβάνουν έναν καυγά στο σαλούν της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Δηλαδή πολλή φασαρία για το τίποτα; Έτσι φαίνεται. Τα πολιτικά όρια του εγχειρήματος του Α. Τσίπρα, είναι και δεδομένα και περιορισμένα: Να τσιμπήσει κάτι από όλα τα κόμματα που ξεπήδησαν από τον ενιαίο και κραταιό ΣΥΡΙΖΑ. Και εδώ ψιλοπράγματα, καθώς ο σκληρός πυρήνας αυτών των κομμάτων απεχθάνεται τον Α. Τσίπρα. Τον θεωρεί προδότη. Συνεπώς θα απευθυνθεί, εκ των πραγμάτων, στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Από εκεί θα επιχειρήσει να ψαρέψει πελατεία. Και στο ΠΑΣΟΚ ήδη λειτουργεί η 5η φάλαγγα με τους δύο εκπροσώπους της που είναι έτοιμοι και οι δύο να αποδεχθούν το χέρι συνεργασίας του Α. Τσίπρα.
Να μη λησμονούμε πως στις τελευταίες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 17.83% και το ΠΑΣΟΚ 11.84%, ενώ στις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε στο απόμακρο 31,53% και το ΠΑΣΟΚ στο 8.10%. Όπως φαίνεται, αυτοί οι δύο χώροι επικοινωνούν άμεσα, έχοντας ένα πολύ μεγάλο κοινό πεδίο που αμφότεροι το διεκδικούν. Αν τελικά ο Α. Τσίπρας ιδρύσει το κόμμα του, με κάθε βεβαιότητα, σε αυτόν τον χώρο θα στραφεί για να κατακτήσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το ζητούμενο είναι τι φθορά θα του προκαλέσουν οι επιθέσεις που θα δέχεται από τους πρώην συντρόφους του. Πόσο θα επηρεάσουν τη νέα εικόνα που επιχειρεί να φιλοτεχνήσει για το άτομό του. Διότι οι παλιοί σύντροφοι και παλιοί συνεργάτες γνωρίζουν πολλά και στην προσπάθεια τους να περιφρουρήσουν τα δικά τους κόμματα πιθανόν να μιλήσουν για άγνωστες και απόκρυφες πτυχές εκείνης της περιόδου.
Και η Νέα Δημοκρατία; Προφανώς η επιστροφή του Α. Τσίπρα, δεν ακουμπά τον κόσμο της. Και στον βαθμό που η παρουσία του θα κινείται στον χώρο της γραφικότητας και του πολιτικού τουρισμού δεν θα ασχοληθεί μαζί του. Τα όσα τραγελαφικά ζούμε αυτές τις μέρες έχουν ήδη απαξιώσει την επανεμφάνισή του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν έχει κανένα λόγο να τον αναγορεύσει σε προνομιακό της αντίπαλο. Θα τον αφήσει στα «στοργικά» χέρια των πρώην συντρόφων του. Η κυβέρνηση έχει να ασχοληθεί με άλλα πολύ σοβαρότερα θέματα.
Ο Πάνος Καμμένος πού να φανταστεί το 2015 όταν έλεγε στον Α. Τσίπρα πως αυτός θα ήταν ο Ναπολέων Ζέρβας και εκείνος ο Άρης Βελουχιώτης, θα προκαλούσε μετά από μια δεκαετία ακριβώς, σεισμό πολλών Ρίχτερ από τα γέλια!
