Έχουμε και λέμε:
1. Ο Ρουβίκωνας απείλησε τον Δήμαρχο της Αμοργού διότι μήνυσε τον κ. Ι. Αποστολόπουλο, τον γνωστό διασώστη, για τα επεισόδια σε ένα τοπικό πανηγύρι.
2. Η Παλαιστινιακή Κοινότητα Ελλάδας κατήγγειλε και αυτή τον συγκεκριμένο Δήμαρχο, κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας μας.
3. Ως γνωστόν η ΜΚΟ BDS Greece απείλησε την τραγουδίστρια Γλυκερία και τον τραγουδιστή Ζαζόπουλο με δυναμική παρέμβαση. Ο Δήμαρχος και οι κάτοικοι του Δομοκού δε «μάσησαν» - και μπράβο τους - και ο τραγουδιστής συμμετείχε στην προγραμματισμένη εκδήλωση.
4. Παρά τα όσα έχουν γραφτεί σε εφημερίδες και ιστοσελίδες, ο χώρος μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη παραμένει ένας μαχαλάς.
Και όλα αυτά γίνονται κάτω από τα μάτια των δικαστικών αρχών και της κυβέρνησης. Το ερώτημα είναι ένα: οι Έλληνες πολίτες είναι απροστάτευτοι απέναντι στις απειλές διαφόρων ΜΚΟ και διαφόρων συλλογικοτήτων; Ποιος ο ρόλος του κράτους και ποιος της κυβέρνησης; Είναι δυνατόν, με δημόσιο λόγο, να απειλούνται δήμαρχοι από οργάνωση που κινείται στο όριο της νομιμότητας και η κυβέρνηση να παραμένει θεατής και στην καλύτερη περίπτωση σχολιαστής του γεγονότος; Η θερινή ραστώνη δεν αποτελεί δικαιολογία για κανένα.
Στο κάτω - κάτω, η Νέα Δημοκρατία είναι καιρός να αντιληφθεί, έστω μετά από μισόν αιώνα, πως δε δίνει εξετάσεις στην Αριστερά και στους ποικιλώνυμους δικαιωματιστές, αλλά στους ψηφοφόρους της, οι οποίοι απαιτούν να τηρήσει κατά γράμμα το πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε. Ο σεβασμός των νόμων και η τήρηση της τάξης αποτελούν βασικά ιδεολογήματα της Κεντροδεξιάς που βρίσκονται στον πυρήνα των καταστατικών αρχών της.
Και η θεμελιώδης συνέπεια της τήρησης της τάξης είναι η προστασία των πολιτών από απειλές άσκησης βίας. Το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης το υπερασπίζεται πρωτίστως η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση και η ελληνική δικαιοσύνη, διαφορετικά εισερχόμαστε στο σκοτεινό πεδίο της αυτοδικίας.
Στα περιστατικά που προανέφερα και κυβέρνηση και δικαιοσύνη συνελήφθησαν κοιμώμενες. Οι εξαγγελίες, μετά από έξι συναπτά έτη διακυβέρνησης, αντιμετωπίζονται πλέον με καχυποψία και ο σχολιασμός τέτοιων γεγονότων από κυβερνητικά στελέχη εξοργίζει. Οι ΜΚΟ οφείλουν να κινούνται σεβόμενες τους νόμους του ελληνικού κράτους, αν και μερικές φορές η ατολμία του δίνει την εντύπωση πως οι δράσεις τους είναι ανεξέλεγκτες. Καλύπτονται από ένα ισχυρότατο πλέγμα διεθνούς υποστήριξης που τρομάζει την ελληνική κυβέρνηση. Τουλάχιστον αυτό μαρτυρούν οι αντιδράσεις της.
Από σήμερα ουσιαστικά μπαίνουμε στη φθινοπωρινή πολιτική περίοδο που θα αποτελέσει μια δοκιμασία για το κυβερνών κόμμα. Στον βαθμό που θέλει να ανακάμψει, θα πρέπει το μήνυμα που θα στείλει προς όλους όσοι απειλούν Έλληνες πολίτες να είναι ξεκάθαρο. Τα μέτρα σαφή, καθώς τα πολλά λόγια έχουν κουράσει. Και να μην ξεχνά η Νέα Δημοκρατία ότι την πίεση και την φθορά την υφίσταται από το δεξί της πλευρό.
