Είναι λάθος να αναλύεις τα χαρακτηριστικά μιας περιοχής με εργαλεία σκέψης ασύμβατα με τα δεδομένα που υπάρχουν εκεί. Έτσι, αποδείχθηκε μοιραίο λάθος η απόπειρα των Ομπάμα-Χίλαρι Κλίντον να μεταφυτεύσουν στη Βόρειο Αφρική τη φιλελεύθερη Δημοκρατία με την αποκληθείσα «αραβική άνοιξη» που τελικά αποδείχθηκε βαρύτατος χειμώνας. Έφερε τον ισλαμιστή Μόρσι στην εξουσία στην Αίγυπτο των 116 εκατομμυρίων κατοίκων. Δεν αντιλήφθηκαν αμφότεροι πως σε αυτή την περιοχή το δίλημμα δεν είναι φιλελεύθερη Δημοκρατία ή αυταρχισμός, αλλά κοσμικό καθεστώς ή ισλαμικό.
Ακριβώς το ίδιο λάθος στην ανάλυσή τους κάνουν και αρκετοί «προοδευτικοί» όταν αναφέρονται στον πόλεμο που διεξάγεται στη Γάζα. Εκεί δεν πολεμούν δύο τακτικοί στρατοί. Από τη μια μεριά είναι ο ισραηλινός στρατός και από την άλλη ένοπλοι πολίτες κρυμμένοι μέσα στους αμάχους και έχουν τα κέντρα διοίκησής τους κάτω από νοσοκομεία και σχολεία. Συνεπώς, οι επιλογές που έχει ένας τακτικός στρατός είναι δύο: ή θα παραιτηθεί από την επιχειρησιακή δράση του, καταγράφοντας μια ταπεινωτική ήττα ή θα τη συνεχίσει, προσπαθώντας να μειώσει στο ελάχιστο δυνατό τις απώλειες μεταξύ των αμάχων. Τελικός στόχος, η εξαφάνιση μιας υπαρξιακής απειλής και όλων αυτών οι οποίοι ακόμα και σήμερα διακηρύσσουν πως σε λίγο θα είναι έτοιμοι για μια νέα 7η Οκτωβρίου.
Τα λες αυτά στους προοδευτικούς-με ή χωρίς εισαγωγικά-οπότε βγάζουν από το τσεπάκι τους τη γλώσσα «γιαμαμότο». Ποια είναι αυτή η γλώσσα; Όταν μιλά ή γράφει κάποιος και στο τέλος δεν έχεις καταλάβει τι ήθελε να πει, αυτός μιλά τη γλώσσα «γιαμαμότο». Θέλει να είναι αρεστός σε όλους-και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα-και μιλά πάντα με το «ναι μεν, αλλά». Την πολιτική άποψη την έχει αντικαταστήσει με το ευχολόγιο που είναι ούτως ή άλλως καθολικά αρεστό. Όλοι είναι υπέρ της ειρήνης και κατά του πολέμου, όλοι είναι υπέρ της συναδέλφωσης των λαών.
Η τάση για ισορροπία σε αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής ανάλυσης-κάτι απολύτως θεμιτό-αλλά αποτέλεσμα της ενδιάθετης τάσης να εκφράσουν, κατά το δυνατόν, το μέσο όρο των απόψεων. Δεν είναι τυχαίο πως μόλις καταδικάσουν τη Χαμάς-άλλοι γιατί όντως το θέλουν, άλλοι γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς-αμέσως σπεύδουν να καταδικάσουν και το Ισραήλ και φυσικά και τον Νετανιάχου. Ως γνωστόν, η καταδίκη Νετανιάχου είναι το εισιτήριο για την είσοδο στον κόσμο της «προοδευτικής» ιντελιγκέντσιας. Είναι το πιστοποιητικό «προοδευτικών» φρονημάτων.
Συζητώντας με μερικούς από αυτούς τους λέω: εντάξει, να καταδικάσουμε τον Νετανιάχου, αν και είναι ένας εκλεγμένος πρωθυπουργός, εντάξει να καταδικάσουμε και το Ισραήλ που είναι ένα δημοκρατικό και όχι ένα στρατοκρατικό καθεστώς-οι χιλιάδες που διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησης το αποδεικνύουν. Αφού τους καταδικάσουμε, πείτε μου σας παρακαλώ τι θα θέλατε να γίνει στη Γάζα;
Και πάλι επιστρατεύουν τη γλώσσα «γιαμαμότο», μιλώντας για ειρηνική λύση του προβλήματος με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και άλλα τέτοια χριστιανικά, που ουδεμία σχέση έχουν με την σκληρή πραγματικότητα. Η κάθετη τομή στη Γάζα είναι: με τους τρομοκράτες και την πολιτική τους επιβίωση ή με ένα δημοκρατικό κράτος που, πέραν όλων των άλλων, συνεργάζεται στενά με την Ελλάδα; Και σε αυτό το δίλημμα η γλώσσα «γιαμαμότο», δηλαδή «εμείς είμαστε με τον Άνθρωπο,» δεν έχει θέση.
