Με αφορμή το τραγικό περιστατικό του σοβαρού τραυματισμού του 31χρονου αστυνομικού της ΕΛΑΣ, δίνεται η ευκαιρία στον κρατικό μηχανισμό να μπει σε τροχιά επανεκκίνησης. Και επειδή την κρατική μηχανή την αποτελούν άνθρωποι, δίνεται σε όλους αυτούς η ευκαιρία να επανεξετάσουν τον ρόλο τους. Δηλαδή τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν αυτό που δεν έκαναν τόσα χρόνια—με συνυπευθυνότητα και των εκάστοτε κυβερνήσεων—να φροντίζουν για την τήρηση των νόμων και την πιστή εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Η κυβέρνηση εξέδωσε μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τους αγώνες που θα διεξαχθούν χωρίς φιλάθλους. Στο παρελθόν πολλές φορές αυτή η ποινή καταστρατηγούνταν καθώς παρίσταντο φίλοι της γηπεδούχου ομάδας σε αριθμό που δεν επιτρεπόταν. Τώρα η ΠΝΠ είναι σαφής. Μιλά για δέκα άτομα από κάθε ομάδα, επί ποινή αποκλεισμού από το πρωτάθλημα. Καλούνται πλέον οι αρμόδιοι να εφαρμόσουν τον νόμο.
Το πρόβλημα στην πατρίδα μας είναι ο έλεγχος. Εκεί πάσχει το σύστημα, διότι έλεγχος σημαίνει εφαρμογή των κείμενων διατάξεων στο 100% και όχι στο περίπου. Ως γνωστόν η Ελλάδα είναι μια χώρα του περίπου. Όλα ή σχεδόν όλα γίνονται κατά προσέγγιση ώστε όλοι να είναι τελικά ευχαριστημένοι. Η αυστηρότητα πονά, προκαλεί δυσαρέσκειες και έχει πολιτικό κόστος.
Τώρα είναι η ευκαιρία όλοι να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν. Όπως το εξειδίκευσε στον τομέα της ευθύνης του ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης «κάποιοι δικαστικοί λειτουργοί θα πρέπει να ξαναθυμηθούν τη δουλειά τους». Εγώ το δανείζομαι και το γενικεύω. Κάποιοι κρατικοί λειτουργοί θα πρέπει να ξαναθυμηθούν τη δουλειά τους.
Αν δε λειτουργήσει ρολόι σε όλες τις βαθμίδες της η κρατική μηχανή, τότε και η πιο τέλεια ρύθμιση θα αποτύχει, θα μείνει στα χαρτιά. Κάτι που κατά γενική ομολογία συνέβαινε πολύ συχνά. Μάλλον, ήταν ο κανόνας. Σήμερα η κυβέρνηση—ούσα παντοδύναμη—μπορεί να επιβάλει, ό,τι ψηφίζει να εφαρμόζεται πλήρως, χωρίς εκπτώσεις, εξαιρέσεις και χατίρια. Στο χέρι της είναι. Και πώς θα το πετύχει αυτό; Με την παραδειγματική τιμωρία του κρατικού οργάνου που θα κάνει τα στραβά μάτια γιατί αυτός που θίγεται είναι ή φίλος ή ομοϊδεάτης ή γιατί υπάρχει ευτελές κίνητρο.
Διότι ως γνωστόν έλεγχος χωρίς τιμωρία δεν υπάρχει.
Δηλαδή θα γίνουμε μια αυστηρή κοινωνία; Η εφαρμογή των νόμων δεν προδίδει αυστηρότητα αλλά σοβαρότητα. Εκτός αν μας ικανοποιεί αυτό το γενικευμένο μπάχαλο που επικρατεί. Αν μας αρέσει πού και πού να θρηνούμε ένα παλικάρι, να σημάνουμε έναν ευκαιριακό συναγερμό και στη συνέχεια να πέφτουμε και πάλι στη συνηθισμένη αδράνεια και απάθεια. Αυτό το έχουμε ζήσει πολλές φορές μέχρι σήμερα.
Βλέπω ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με υπευθυνότητα το πρόβλημα της γηπεδικής βίας. Όμως θα κριθεί από το αν όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα περιοριστούν και κυρίως αν οι αυτουργοί, ηθικοί και φυσικοί, καταλήξουν στη φυλακή. Ο αγώνας για την κυβέρνηση δεν είναι ένα σπριντ, αλλά ένας αγώνας μεγάλων αποστάσεων που απαιτεί αντοχές, υπομονή και πάνω από όλα μια σαφή στρατηγική.
Υ.Γ. Πρέπει να ψηφιστεί νόμος που να καθιστά τις ΠΑΕ συνυπεύθυνες αν δεν κατεβάζουν πανό που εξυμνούν δολοφόνους και αν δεν καταδικάζουν από τα μεγάφωνα του γηπέδου τα συνθήματα που ακούγονται υπέρ των δολοφόνων και των χούλιγκαν.
