Όταν κατά την αρχαιότητα, πήγαιναν στην αγορά για ψώνια, έδιναν σημασία στο υλικό, τις χρωστικές ύλες που έδιναν ζωή στα υφάσματα και τον τόπο στον οποίο υφαίνονταν. Το τι φορούσε κάποιος, έδειχνε την κοινωνική του τάξη, την οικογενειακή του κατάσταση και το οικονομικό του status. Διαφορετικοί συνδυασμοί υφασμάτων, χρωμάτων, καθώς και διακοσμητικών, είχαν συμβολισμούς και δήλωναν έναν συγκεκριμένο ρόλο του εκάστοτε ατόμου που τα φορούσε.
Ιδιαίτερη αξία κατά τους αρχαίους χρόνους, φαίνεται να είχαν τα υφάσματα ενός μακρινού νησιού. Ενός νησιού με έναν αέρα αινιγματικής ομορφιάς. Του ανατολικότερου νησιού του συμπλέγματος των Κυκλάδων. Της Αμοργού.
Σε αυτήν την γωνιά του πολυσύχναστου Αιγαίου, στην ανεμοδαρμένη Αμοργό, φυτρώνουν χιλιάδες είδη φυτών, τα οποία δεν πρασινίζουν ιδιαίτερα το νησί, αλλά καταφέρνουν με κάθε τρόπο να ανθίζουν και να επιβιώνουν ανάμεσα στα απότομα βράχια και κάτω από τον ανελέητο ήλιο.
Ένα από αυτά, είναι το λινοκάλαμο. Ένα είδος λιναριού, το οποίο λεγόταν και «αμοργίς». Η «αμοργίς», λοιπόν, συλλεγόταν από τους ντόπιους και περνούσε από μια συγκεκριμένη διαδικασία. Οι ίνες του φυτού, γίνονταν σιγά σιγά κλωστές. Όλο και περισσότερες κλωστές, οι οποίες έπειτα υφαίνονταν όλες μαζί και μεταμορφώνονταν στα ξακουστά αμοργιανά ενδύματα.
Οι κλωστές αυτές όντας λεπτές, έδιναν ένα εξαιρετικής ποιότητας ύφασμα, το οποίο αναφέρεται γενικότερα ότι έμοιαζε με την βύσσο, ένα είδος λινού που προερχόταν από την Ανατολή, το οποίο αποτελούσε μία από τις εκλεκτότερες υφαντικές ύλες της αρχαιότητας. Το χρώμα του αμοργινού αυτού λινού ήταν ρόδινο. Είχε μια απαλή κοκκινωπή απόχρωση, η οποία ήταν αρκετά ζηλευτή στα αρχαία χρόνια.
Το περίφημο αυτό ύφασμα, αναφέρεται μέχρι και από τον Πλάτωνα. Στην κωμωδία «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, αναφέρονται οι «αμοργινοί χιτώνες», οι οποίοι τόσο εκεί όσο και σε άλλες αρχαίες πηγές, χαρακτηρίζονται «πολυτελείς» και «αραχνοΰφαντοι». Υμνούνται, επίσης, και από ποιητές, Έλληνες και Ρωμαίους και η παραγωγή τους συνεχίζεται μέχρι και τα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Τα ενδύματα από το αμοργιανό λινάρι έγιναν περιζήτητα. Η Αμοργός, απομακρυσμένη και συνεσταλμένη, απέκτησε μεγάλη φήμη στον αρχαίο κόσμο και ανέπτυξε εμπόριο με τις υπόλοιπες Κυκλάδες, την Αθήνα και άλλα μέρη του ανατολικού Αιγαίου. Και όλα αυτά, από ένα φυτό, την «αμοργίδα», η οποία είναι πολύ πιθανό να έδωσε, εκτός από το εξαιρετικό ύφασμα, και το ίδιο του το όνομά στο γοητευτικό αυτό νησί.
Βιβλιογραφία:
https://amorgosfilmfestival.com/wp-content/uploads/Amorgian-Chitons-GR.pdf
https://marabouproject.com/category/portraits/kyklades/amorgos/
https://gym-amorg.kyk.sch.gr/?page_id=18
https://www.kathimerini.gr/society/1053878/enas-thisayros-sta-faraggia-tis-amorgoy/
https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddel-scott/search.html?start=760&lq=%CE%92
