Κάθε μεγάλο γεγονός ενέχει μικρές ιστορίες εξίσου βαρύνουσας σημασίας, πόσω μάλλον όταν συνδέονται με την απώλεια και τη δημιουργία ενός συλλογικού τραύματος για μία χώρα. Μεταξύ των περισσότερων από 1.200 Ισραηλινών πολιτών που έχασαν τη ζωή τους από τα χέρια των τρομοκρατών της Χαμάς, κατά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 στο νότιο Ισραήλ, περιλαμβάνονταν και 15 γυναίκες στρατιώτες - φύλακες που είχαν υπηρετήσει ως παρατηρητές στο φυλάκιο της Ναχάλ Οζ – κοντά στο κιμπούτς όπου η Χαμάς έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο αδιαφορώντας για την ανθρώπινη υπόσταση.
Από τις συνολικά 24 στρατιώτες - φύλακες που είχαν τοποθετηθεί στο φυλάκιο, οι 15 σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης, οι επτά απήχθησαν από τη Χαμάς και μεταφέρθηκαν στη Γάζα και οι δύο επέζησαν. Η ιστορία αυτών των γυναικών πρόκειται να αναδειχθεί μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της Ισραηλινής Ταλία Λαβί (Talya Lavie, γενν. 1978) στην επερχόμενη ταινία της «Seven Eyes».
Τίτλος που συνδέεται αναπόδραστα με τον σκοπό των γυναικών στρατιωτών οι οποίες αποτέλεσαν τα μάτια μίας ολόκληρης χώρας, από το φυλάκιο. Η εν λόγω μονάδα «παρατηρητών» των IDF η οποία στελεχώνεται εξ ολοκλήρου από γυναίκες, είχε αναφέρει ύποπτες δραστηριότητες στην περιοχή κατά τους μήνες που προηγήθηκαν της επίθεσης της Χαμάς, όπως δήλωσε η Ταλία Λαβί, σύμφωνα με την Jerusalem Post.
Γυναίκες των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων εν μέσω προετοιμασιών στην τελετή αποφοίτησής τους. Πηγή φωτ.: Shutterstock
H εξονυχιστική ματιά μπορεί να ιδωθεί και ως άμυνα, ως προετοιμασία για τη φρίκη που θα ακολουθήσει εάν βρίσκεται εντός αντίστοιχου πλαισίου. Μόνο που η βαρβαρότητα των εκκινούντων μίας επίθεσης υπερπηδά κάθε φορά τα όρια που προηγουμένως έχουν ξεπεραστεί. Στην προκειμένη, είναι η ματιά γυναικών προικισμένων με γενναιότητα αποδεικνύοντας ότι αυτή η αρετή (σ.σ η γενναιότητα) είναι γνώρισμα που δεν δέχεται διάκρισης φύλου. Όπως και ότι οι γυναίκες στρατιώτες –εξίσου με τους άνδρες συναδέλφους τους– μπορούν να σταθούν στο ύψος των επικίνδυνων περιστάσεων, ειδεμή ζητημάτων εθνικής ασφάλειας.
«Ζητάμε τη βοήθεια (σ.σ του κοινού) για την αναζήτηση πρώην γυναικών στρατιωτών που υπηρέτησαν ως παρατηρητές την τελευταία δεκαετία, με προτεραιότητα στη Μεραρχία της Γάζας αλλά και σε άλλα μέρη», δήλωσε η πρόεδρος του Φόρουμ Ισραηλινών Κινηματογραφιστών και Τηλεοπτικών Δημιουργών, Λιόρ Έλεφαντ (Lior Elefant), για την επερχόμενη ταινία «Seven Eyes».
Η αναζήτηση έγκειται στους κινηματογραφικούς σκοπούς της Λαβί αναφορικά με το περιεχόμενο της ταινίας, καθώς θα βασίζεται σε αληθινά γεγονότα αλλά και θα περιλαμβάνει φανταστικούς χαρακτήρες. Λόγω ακριβώς αυτής της «σύζευξης», η ταινία θα ενέχει και το χαρακτηρισμό της μυθοπλασίας, ενώ, εάν βασιζόταν αποκλειστικά σε πραγματικά γεγονότα θα διέφερε η κινηματογραφική της γραφή και θα εντασσόταν στην κατηγορία του ντοκιμαντέρ.
Επί του παρόντος, η Λαβί εργάζεται επάνω στο σενάριο της ταινίας –εξ ου και η δήλωση της Έλεφατ για την αναζήτηση γυναικών στρατιωτών. Σημείο στο οποίο αξίζει επίσης να σταθούμε είναι η χρονική συγκυρία ανακοίνωσης για τη δημιουργία της ταινίας: έχουν συμπληρωθεί τρεις μήνες από την επίθεση των τρομοκρατών της Χαμάς στο Ισραήλ κατά τους οποίους έχουν έρθει στο φως πρακτικές της όπως ο βιασμός, η σεξουαλική βία και οι ακρωτηριασμοί γυναικών, ενώ απαχθέντες εξακολουθούν να βρίσκονται στα χέρια της.
Επί ισραηλινού εδάφους, οι κινηματογραφιστές αναζητούν τρόπους να προχωρήσουν εν μέσω πολέμου, κι η επιλογή μιας εκ των σκηνοθετών για ένα γεγονός νωπό, εγγράφεται ήδη στο πέρασμα της συλλογικής μνήμης σε ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα.
Το «Seven Eyes» δεν είναι η πρώτη ταινία της Ταλία Λαβί που έχει ως σημείο αναφοράς τις γυναίκες στρατιώτες. Η σκηνοθέτις είχε γίνει γνωστή ήδη από το ντεμπούτο της με στοιχεία κωμωδίας, «Zero Motivation», για γυναίκες στρατιώτες που δεν λαμβάνονταν σοβαρά υπόψιν από τους άνδρες συναδέλφους τους. Με αυτή της την ταινία είχε αποσπάσει το βραβείο καλύτερης αφηγηματικής ταινίας και το βραβείο Nora Ephron στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Tribeca της Νέας Υόρκης το 2014.
Ταλία Λαβί. Πηγή φωτ.: Shutterstock
Όσο για την ίδια την Ταλία Λαβί –όπως σημειώνουν η Jerusalem Post και το αμερικανικό περιοδικό Variety– θεωρείται μια ισχυρή φεμινιστική φωνή στην ισραηλινή κινηματογραφική βιομηχανία.
