Οι εκδοτικοί οίκοι δίνουν στους πολύ προβεβλημένους και ευπώλητους συγγραφείς τους 15% επί της λιανικής τιμής. Σπάνια η περίπτωση να φτάσουν το 20%, υποθέτω ότι ο Αλέξης – ως άριστος διαπραγματευτής όπως απέδειξε και το 2015 – μπορεί και να το χτύπησε. Άρα για κάθε «Ιθάκη» των 28 ευρώ που θα αγοράζουμε, ο πρώην πρωθυπουργός θα εισπράττει 5,6 ευρώ μικτά. Αν πράγματι οι παραγγελίες από τα βιβλιοπωλεία είναι σαν του «Χάρι Πόττερ» – όπως είπε ο εκδοτικός οίκος – τότε το βιβλίο μπορεί να πουλήσει και 100.000 αντίτυπα. Οπότε ο κ. Τσίπρας θα τσεπώσει 560.000 ευρώ μικτά.
Βγάζοντας έξω τους φόρους – που είναι άλλοι αν ο συγγραφέας δηλωθεί φορολογικά ως φυσικό πρόσωπο και άλλοι αν δηλωθεί ως εταιρεία – ο «άχαστος» στην χειρότερη περίπτωση θα κερδίσει πάνω από 400.000 καθαρά. Στην απίθανη περίπτωση που το βιβλίο πιάσει τα 200.000 αντίτυπα, στα πόθεν έσχες του για το 2025 και 2026, ο Αλέξης θα πρέπει να εγγράψει σχεδόν 1.000.000 ευρώ παραπάνω έσοδα. Λέω απίθανο το 200.000, διότι τα πολιτικά βιβλία συνήθως δεν πουλάνε σαν τα λογοτεχνικά, όσο πολυδιαφημισμένα και πολύκροτα κι αν είναι.
Να μείνουμε, λοιπόν, στο «λογικό» – για την υπερδιαφήμιση που έχει γίνει στην «Ιθάκη» – στο νούμερο των 100.000 πωλήσεων; Τότε στην τσέπη του συγγραφέα θα μπουν 400.000 ευρώ καθαρά. Καθόλου άσχημο. Είναι πολύ παραπάνω από την βουλευτική αποζημίωση μιας τετραετίας και μάλιστα δίχως τα κόστη της βουλευτικής δραστηριότητας. Μήτε γραφεία στην επαρχία συντηρεί, μήτε πληρώνει βενζίνες να τρέχει στα χωριά, μήτε καφέδες και ρακές κερνά τους ψηφοφόρους στους καφενέδες. Καθαρό κέρδος, μετά τους φόρους. Μπράβο του. Άπαντες οι επαγγελματίες Έλληνες συγγραφείς θα τον ζήλευαν.
Με γεια του με χαρά του ασφαλώς. Νόμιμα λεφτά είναι, φορολογημένα και βγαλμένα με τον κόπο του. Διότι όσο κι αν κάποιοι επαγγελματίες copy editors προφανώς χτένισαν το χειρόγραφο (έτσι λέγονται αυτοί που δουλεύουν μαζί με τον συγγραφέα για την δομή, το περιεχόμενο, την ροή, την γλώσσα ενός βιβλίου), ο Αλέξης ήταν αυτός που ξενύχτησε για να γράψει το πόνημα των 762 σελίδων. Μα και στην περίπτωση που δεν το ‘γραψε αλλά το υπαγόρευσε, πάλι βαρύ πνευματικό κόπο έκανε.
Θαρρείτε πως η ανάκληση αναμνήσεων δεν είναι βασανιστική και επώδυνη διαδικασία; Πόσω μάλλον η επιτήδεια επανασυγγόλλησή τους με τρόπο ώστε να φτιάχνουν ένα εντελώς καινούριο αφήγημα πολιτικής φαντασίας. Ταλαιπωρία ψυχική, πνευματική, αλλά και σωματικός κόπος.
Αλλά ο κόπος πρέπει να αμείβεται, ακόμα και σε συνθήκες δημοκρατικού καπιταλισμού (σαν αυτόν που ευαγγελίζεται πλέον ο Αλέξης). Πόσω μάλλον σε συνθήκες κλεπτοκρατικού και νεοφιλελεύθερου Μητσοτακικού καπιταλισμού (σαν αυτόν που έχουμε σήμερα, όπου όλα γίνονται για το κέρδος). Του εύχομαι, το λοιπόν, καλοτάξιδη η «Ιθάκη», να τη βλέπει γα πολλές βδομάδες όχι μόνο στις προθήκες των βιβλιοπωλείων αλλά και στην πρώτη θέση των ευπώλητων βιβλίων. Όσο το βιβλίο θα μένει εκεί, εκείνος θα παντελονιάζει χρήμα.
Δίνω τις ευχές, με μια πικρή επισήμανση. Πολύ άτιμο αυτό το 2015-2019. Για μας που ακόμα το πληρώνουμε, έχει τον απλήρωτο. Ενώ εκείνο το πρόστυχο, συνεχίζει να τα ακουμπάει πολλαπλώς και αδιαλείπτως στον Αλέξη του…
