Οι αριθμοί ακόμη και αν δεν τρομάζουν, προβληματίζουν εντόνως για την ορμητική είσοδο παράνομων μεταναστών από την Αφρική μετά την Ασία.
Ενδεικτικά, στη Γαύδο και γενικότερα στη νότια Κρήτη σε μία μόνο ημέρα, την 20η Ιουνίου, εισήλθαν στη χώρα 729 άτομα. Το ελληνικό λιμενικό, που «πνίγει μετανάστες» κατά τους εύκολους κατήγορους της αλληλεγγύης και της Αριστεράς, διέσωσε 352 άτομα από μια βάρκα περίπου 55 χιλιόμετρα νότια της Γαύδου. Άλλη λέμβος με 278 άτομα εντοπίστηκε 90 χλμ νότια της Κρήτης και διασώθηκε από εμπορικό πλοίο το οποίο τους μετέφερε στο νησί. Την ίδια ημέρα εντοπίστηκαν 73 μετανάστες ενώ σε μικρότερη βάρκα άλλοι 26.
Στο σύνολό τους ήταν νέοι άνδρες και ανάμεσά τους υπήρχε μόνο μία γυναίκα (αριθμός μία) και τρία ανήλικα. Επίσης, στο μεγάλο κύμα του Μαΐου (23-24) διασώθηκαν 508 άτομα και ανάμεσά τους μόνο μία γυναίκα και 19 ανήλικα.
Οι αριθμοί υπονομεύουν το επιχείρημα της εύκολης συνηγορίας που συνδυάζεται από κραυγαλέα επίδειξη συναισθηματισμού, ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους εξαιτίας των πολέμων, της φτώχειας, των διώξεων, των σκληρών καθεστώτων, των πραξικοπημάτων, της τζιχαντιστικής βίας, κλπ.
Σαφώς υπάρχουν αυτά εις την νιοστήν, και ο γράφων θα ήταν ο τελευταίος που θα τα παραγνώριζε. Η Αφρική είναι φτωχή, σε κάποιες περιοχές πάμφτωχη, ενώ ταράσσεται από αλλεπάλληλα κύματα των όσων απάνθρωπων προαναφέρθηκαν.
Και ειδικά η ζώνη του Σαχέλ (Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας, Νιγηρία κ.α.) αποτελεί κόλαση επί της γης. Όμως αποτελεί διαχρονικό ερωτηματικό γιατί από την κόλαση δραπετεύουν μόνο νέοι άνδρες, ενώ η κόλαση αφορά περισσότερο τις ρημαγμένες ζωές των γυναικών της.
Όπως αποτελεί ερώτημα και κατά πόσο και πως, η Ελλάδα μια χώρα μόλις 10 εκατομμυρίων, επειδή βρίσκεται σε προσβάσιμη γεωγραφική θέση, μπορεί να δεχθεί, να αντέξει, να διασώσει και κυρίως να φιλοξενήσει και να απαλύνει, όλη τη δυστυχία των «κολασμένων της γης» που μπουκάρουν σε αλλεπάλληλα κύματα από Ασία και Αφρική.
Σε αυτό δεν απαντούν οι επαγγελματίες της ευαισθησίας (κάποιοι και επαγγελματικώς αμειβόμενοι), και μηρυκάζουν περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή περί της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης που έχει αποβάλει τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της και τις διδαχές του διαφωτισμού.
Η ετσιθελική εγκατάσταση σε ξένη χώρα δεν εντάσσεται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Παραδόξως δε, σε αυτή την απάνθρωπη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη προσπαθούν να έρθουν όλοι – μουσουλμάνοι κυρίως – διακινδυνεύοντας τις ζωές τους (γιατί σαφώς η έλευση δεν είναι ταξίδι αναψυχής). Δεν στρέφονται στα φιλικά καθεστώτα των αριστερών αλληλέγγυων όπως το Ιράν, η Ρωσία, η Κίνα, η Βόρεια Κορέα. Και στην αμερικανική ήπειρο, στις μισητές ΗΠΑ πηγαίνουν, όχι στην Κούβα και τη Βενεζουέλα.
Ο Πρωθυπουργός ενημερώνοντας τον ΠτΔ, Κ. Τασούλα, έκανε γνωστό ότι έχει ζητήσει από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, να αποσταλούν πλοία του ελληνικού Ναυτικού έξω από τα χωρικά ύδατα της Λιβύης, προληπτικά και σε συνεργασία με τις λιβυκές αρχές και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Στόχος να σταλεί μήνυμα ότι δεν πρόκειται να κάνουν κουμάντο οι διακινητές για το ποιος θα εισέρχεται στη χώρα.
Δύσκολο έργο σε ξένα νερά, δείχνει όμως πως η πολιτική ηγεσία της χώρας συνειδητοποιεί ότι η εντεινόμενη προσέλευση, αν δεν αντιμετωπιστεί στην πηγή της που είναι οι λιβυκές ακτές, σε λίγο καιρό η κατάσταση στη χώρα θα είναι δύσκολη, διαχειρίσιμη και σε βάθος χρόνου θα καταστεί ανεξέλεγκτη.
Ο ανησυχητικά αυξανόμενος αριθμός των παράνομων μεταναστών θέτει το πρόβλημα επί του τύπο των ήλων, και ακυρώνει «λεπτεπίλεπτες» αναλύσεις περί αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας των Ελλήνων από τους παράνομους μετανάστες. «Χρειαζόμαστε ένα εκατομμύριο μετανάστες» είπε πριν καιρό ένας «λαρτζ» διανοούμενος της αριστεράς και της προόδου.
Η αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας δεν μπορεί να γίνει με πολιτισμικά ασύμβατους πληθυσμούς που δημιουργούν παράλληλες κοινωνίες στις χώρες υποδοχής. Ούτε η εξεύρεση εργατικού δυναμικού με ανθρώπους που δεν έχουν τις αναγκαίες επαγγελματικές δεξιότητες και αποσκοπούν στα επιδόματα.
Η λύση είναι η μαζική εισαγωγή νόμιμου εργατικού δυναμικού από χώρες κατά το δυνατόν ομόδοξες θρησκευτικά. Όχι για θρησκευτικούς λόγους αλλά γιατί η θρησκεία αποτελεί στοιχείο πολιτισμικής εγγύτητας.
Αυτό ήδη γίνεται αλλά όχι στο βαθμό που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς. Υπάρχει διακηρυγμένη πολιτική βούληση, αλλά δεν έχει δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός διοικητικός μηχανισμός που θα επισπεύσει την πλήρωση των αναγκών εργασίας. Καιρός είναι.
