Αν κάτι πάντως μένει απ´ αυτή την ιστορία των Τεμπών, πέρα από τις ελεεινές μεθοδεύσεις κάποιων που στοχεύουν ξεκάθαρα σε αποσταθεροποίηση, είναι τα πολύ αργά αντανακλαστικά των κυβερνητικών.
Κερδήθηκαν οι εκλογές του ‘23, τρεις μόλις μήνες μετά τα Τέμπη, και πολλοί στην κυβέρνηση θεώρησαν - κακώς - ότι το θέμα έκλεισε και θα πάρει απλά το δρόμο της Δικαιοσύνης.
Κάποιοι όμως είχαν, όπως φαίνεται, άλλα σχέδια.
Κι ενώ το πράγμα σιγόβραζε μετά τις εκλογές και ξαναφούντωσε ήδη για τα καλά απ’ τις αρχές του ‘24, υπήρξε παροιμιώδης κυβερνητική αδράνεια, με αποτέλεσμα να επικρατήσουν σχεδόν καθολικά οι θεωρίες συνωμοσίας και μία ολόκληρη χώρα να βυθιστεί μέσα σ ‘ένα απέραντο πέπλο παράνοιας.
Και όταν αυτές οι θεωρίες άρχισαν να αντικρούονται, ήταν πια πολύ αργά γιατί είχαν ήδη γίνει κτήμα μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Αλλά όπως φαίνεται τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα.
Έστησαν κάποιοι εδώ και μέρες μια παγίδα, πείθοντας τον πονεμένο πατέρα να κατέβει σε απεργία πείνας στον Άγνωστο, ζητώντας την εκταφή του παιδιού του και στοχεύοντας πάλι κατευθείαν στο θυμικό. Και πολύς κόσμος πείστηκε ότι κάτι κρύβεται και ότι επιχειρείται συγκάλυψη.
Και μόνο μια βδομάδα μετά, εδέησαν να βγουν ανακοινώσεις και να εξηγηθεί στον κόσμο η αλήθεια.
Ότι ούτε η κυβέρνηση μπορεί να παρέμβει στη Δικαιοσύνη, αλλά ούτε και επίσημο αίτημα εκταφής υποβλήθηκε ποτέ.
Αλλά η αντίδραση ήταν too little, too late.
Γιατί στο μεταξύ το θέμα «άπλωσε», οι εντυπώσεις χάθηκαν, ο λεκές έμεινε.
Όπως έμεινε και η εντύπωση ότι η κυβέρνηση ακολουθεί απλά τις εξελίξεις ασθμαίνοντας, αντί ίσως να τις διαμορφώνει.
Και στο μεταξύ ο Άγνωστος Στρατιώτης θυμίζει πλέον πλατεία Ταχρίρ.
Αυτό ίσως που δεν είναι κατανοητό, είναι ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αυστηρή έστω κριτική από πολιτικές δυνάμεις την αντιπολίτευσης για τις όποιες παραλείψεις υπήρξαν στα Τέμπη, πράγμα που θα ήταν στο κάτω κάτω κάτι απολύτως θεμιτό.
Αλλά με μοχλό τα Τέμπη, έχουμε μια συνολική προσπάθεια αποσταθεροποίησης της χώρας που εκπορεύεται από κακόβουλες δυνάμεις με πρόθυμους εγχώριους συνεργούς.
Κι αν ο πρώτος γύρος με τα ξυλόλια ατύχησε, ο δεύτερος μόλις άρχισε. Κι έτσι θα πάμε μέχρι τις εκλογές και ίσως κι ακόμα παραπέρα.
Αλλά με κάποιους στην κυβέρνηση να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, δουλειά δεν γίνεται.
Κι αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει χώρα να κυβερνηθεί.
