Οποιαδήποτε προοπτική αυτοδυναμίας μοιάζει σήμερα απίθανη, με βάση τα τρέχοντα στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Η κυβέρνηση μπορεί να διατηρεί με άνεση την πρώτη θέση - μάλιστα με διπλάσιο ποσοστό από τον δεύτερο - αλλά παραμένει αρκετά μακριά από τη ζώνη του 37%-39%, η οποία αποτελεί το πραγματικό όριο για την εξασφάλιση αυτοδύναμης διακυβέρνησης.
Καθώς το ισχύον εκλογικό σύστημα πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκροτηθεί κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας. Μοιραία, λοιπόν, τα σενάρια που κυκλοφορούν και συζητούνται ανοιχτά περιλαμβάνουν τη Νέα Δημοκρατία, αλλά με άλλη ηγεσία.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η προχθεσινή συνάθροιση: μια συνεύρεση παλαιών στελεχών της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, των σταθερών θαμώνων Καραμανλή και Σαμαρά, αλλά και πλήθους «γραφικών» πουτινιστών, πατριδεμπόρων και ξεχασμένων πολιτευτών της δεξιάς και της αριστεράς. Αν επρόκειτο μόνο για αυτούς, η εκδήλωση θα παρέμενε περιορισμένη στην ατμόσφαιρα της γραφικότητας.
Ωστόσο, η παρουσία δύο βαρέων πολιτικών βαρών - του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια - μείωσε δραστικά αυτή την εντύπωση και της προσέδωσε πραγματική πολιτική σημασία, καθώς και προοπτική. Η συμμετοχή τους δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως τυπική ή κοινωνικού χαρακτήρα· αντιθέτως, λειτουργεί ως ένδειξη ότι κάτι κινείται κάτω από την επιφάνεια.
Το ερώτημα που αιωρείται πλέον είναι προφανές: ποιος βάζει υποψηφιότητα για πρωθυπουργός και ποιος για πρόεδρος;
Η κυβέρνηση απαντά πως όλοι αυτοί «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο», επιδεικνύοντας τις επιτυχίες της στην εξωτερική πολιτική και την οικονομία. Από την άλλη πλευρά, το ετερογενές μίγμα των αντιπάλων της προτάσσει ως κοινό παρονομαστή το σκάνδαλο των υποκλοπών, το οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί διαβρωτικά για την εικόνα του Μεγάρου Μαξίμου.
Ο κ. Καραμανλής ο νεότερος, έπειτα από χρόνια σιωπής, ηγείται πλέον εδώ και μήνες των παρασκηνιακών αντιπολιτευτικών κινήσεων χωρίς να έχει εκστομίσει ούτε μία φράση αυτοκριτικής για το πώς, το φθινόπωρο του 2009, παρέδωσε τη χώρα στο και πέντε μιας χρεοκοπίας, την οποία αντιλήφθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου μόλις έξι μήνες αργότερα.
Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας - με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του - εμφανίζεται να επιχειρεί ένα είδος αυτοκριτικής, αποδίδοντας τα σφάλματα της διακυβέρνησής του άλλοτε στον Λαφαζάνη και τη Βαλαβάνη, που «δεν είχαν επαφή με την πραγματικότητα», και άλλοτε στον Βαρουφάκη, ο οποίος «δεν ήξερε τι του γινόταν». Και όμως, τα γεγονότα αυτά τα βλέπαμε τότε όλοι όσοι τα επισημαίναμε, αλλά κάθε σχετική κριτική στοχοποιούνταν από το συνονθύλευμα που κατείχε τότε τους μηχανισμούς της εξουσίας.
Στην προχθεσινή συνάθροιση είδαμε να συναγελάζονται μνημονικοί και αντιμνημονιακοί της περασμένης δεκαετίας, θύτες και θύματα του διχασμού χωρίς καμιά αιδώ και αίσθηση συνέπειας. Και αυτός είναι ο λόγος που η συνάθροιση αυτή κρύβει ένα πολιτικό μήνυμα.
Οι συσχετισμοί δείχνουν πλέον ότι η χώρα οδεύει σε περίοδο αβεβαιότητας, με υψηλό κίνδυνο πολιτικής αστάθειας - εκείνης της μορφής αστάθειας που συνήθως συνοδεύει τις κυβερνήσεις συνεργασίας στην Ελλάδα.
Σήμερα, με τους οικονομικούς δείκτες ανθηρούς και το διεθνές περιβάλλον σχετικά ομαλό (πλην των κινδύνων μιας πιθανής ύφεσης), τα προβλήματα κρύβονται κάτω από το χαλί. Όμως, έξι μήνες μετά τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας, η πραγματικότητα θα αρχίσει να χτυπά την πόρτα. Και όσα σήμερα παρουσιάζονται ως πλεονεκτήματα, τότε θα αρχίσουν να μοιάζουν με αδυναμίες.
Αν, δε, υπάρξει επιδείνωση των διεθνών συνθηκών - γεωπολιτική, ενεργειακή ή οικονομική - το μείγμα μπορεί εύκολα να αποδειχθεί εκρηκτικό.
Η προχθεσινή συνάθροιση, λοιπόν, δεν είναι ένα ακόμη στιγμιότυπο πολιτικής γραφικότητας· περισσότερο μοιάζει με προάγγελο εξελίξεων.
Τα κεφάλια μέσα λοιπόν οι αλκυονίδες σε αυτό τον τόπο κρατάνε λίγο...
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
1)Γεια σας κύριε Στούπα,
Θα ήθελα πάρα πολύ η ελληνική κυβέρνηση να υπολογίσει έναν έκτακτο φόρο προκειμένου να ικανοποιηθούν «τα δίκαια αιτήματα των αγροτών» και να θέσει δημοψήφισμα ενώπιον του ελληνικού λαού. Επιθυμούν οι πολίτες να πληρώσουν το χ ποσό προς ικανοποίηση των αγροτών.
Να δούμε τότε πόσοι είναι αυτοί που κατανοούν τα δίκαια αιτήματά τους.
Ευχαριστώ
ΜΔ
Μόνο τα αρχικά μου παρακαλώ σε περίπτωση δημοσίευσης.
2) Κράτος Υπάρχει
Βλέποντας τις εικόνες με τους αγρότες αναρωτιέται κανείς υπάρχει κράτος να προστατεύει τους πολίτες του;
Aν δεν βγαίνουν οι κτηνοτρόφοι και γεωργοί ας αλλάξουν επάγγελμα όχι να επιδοτούνται μόνο, διότι εγώ που έχω επιχείρηση αν δεν βγαίνω, κλείνω έτσι απλά.
Δυστυχώς, η αυστηρότητα του κράτους εξαντλείται να σε γράψει αν δεν φοράς κράνος κτλ. Λυπάμαι για την κατάντια του κράτους!
Με εκτίμηση
Κ. Δ
