Όσες βεγγέρες και να γίνουν, αν η Νέα Δημοκρατία στις πρώτες εκλογές κινηθεί περί του 33% - κάτι ιδιαίτερα πιθανό - όλοι οι πρωθυπουργήσιμοι του παρασκηνίου θα μείνουν με το κοστούμι στα χέρια. Διότι αυτός είναι ο σχεδιασμός τους. Μια Νέα Δημοκρατία κάτω από το 25%, ώστε στο χάος που θα επικρατήσει, «καπνοπαραγωγοί» και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις να προταθούν ή να αυτοπροταθούν ως η λύση. Δεν επιδιώκουν τη λαϊκή ψήφο διότι δεν την έχουν. Απεναντίας την φοβούνται.
Είναι πρόδηλος ο στόχος όλων των ποικιλόμορφων «συγκλητικών» η φθορά του Μητσοτάκη. Φυσικά, στην πολιτική όλα επιτρέπονται, πολύ δε περισσότερα η προσπάθεια να φθαρεί ο βασικός στόχος. Στην προκειμένη περίπτωση αυτός ο πόλεμος οδήγησε στη σύγκλιση πολιτικών ηγετών που στο πρόσφατο παρελθόν μιλούσε ο ένας για τον άλλον εντελώς απαξιωτικά, όμως τώρα διάγουν μιαν αγαπησιάρικη περίοδο. Βέβαια, το τίμημα που καταβάλλουν είναι βαρύτατο καθώς αφορά το κύρος τους και την αξιοπιστία τους κυρίως σε όσους τους στήριξαν.
Όταν συναγελάζεσαι με αυτούς που ήθελαν να σε κλείσουν φυλακή, απογοητεύεις όλους όσοι στάθηκαν δίπλα σου ως θύμα και είναι πολλοί οι απογοητευμένοι. Και η κατάσταση γίνεται χειρότερη όταν οι θύτες δεν ζήτησαν ποτέ μια συγγνώμη για τη σκευωρία τους και τώρα απολαμβάνουν τον θρίαμβό τους, αν και ηττήθηκαν. Εν όψει του νέου κοινού εχθρού - του Μητσοτάκη - τα θύματα προσήλθαν στους σκευωρούς υπό την υψηλή επιστασία και χειραγώγησή του, επί μια δεκαετία, άφωνου και άλαλου πρώην. Τους πήρε από το χέρι και τους πήγε εκεί που ήθελε.
Ελπίζω να κατάλαβαν τι έγινε. Όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί έναν ευτελισμό της πολιτικής και είναι υποκριτικό αυτοί που συμμετέχουν σε αυτόν τον ευτελισμό, σε αυτήν την κατρακύλα, να κατηγορούν τον Μητσοτάκη πως ευτελίζει τους θεσμούς. Είναι λυπηρό και αποκαρδιωτικό όταν το «μέχρι τέλους» που υπερασπιστήκαμε με δημόσιο λόγο, το εκφύλισαν στο «μέχρις εδώ».
Φυσικά, όσοι όντως πιστεύουν πως ο Μητσοτάκης είναι ένας τόσο κακός πρωθυπουργός, ας τον ανατρέψουν καθώς έχουν αυτήν τη δυνατότητα. Ειδάλλως, αν δεν το πράξουν, είναι συνένοχοι στα όσα του προσάπτουν. Καθαρά πράγματα. Διότι πολιτική με ναζάκια και νευράκια δεν ασκείται.
Να υπενθυμίσω στους όψιμους επικριτές του πρωθυπουργικοκεντρικού μας πολιτικού συστήματος, πως αυτό θεσπίστηκε με την συνταγματική αναθεώρηση του 1986, επί ΠΑΣΟΚ, και ήταν μια σημαντική τομή καθώς η πατρίδα μας, ακόμα και στις πιο κρίσιμες περιόδους της, δεν γνώρισε θεσμική κρίση. Όποιοι σήμερα το αμφισβητούν για λόγους αρχής, ας καταθέσουν τις προτάσεις τους κατά τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος που θα ξεκινήσει το 2026, ώστε να γνωρίζουμε τι μοντέλο εκτελεστικής εξουσίας θέλουν. Όσους όμως καιροσκοπικά ανακάλυψαν ατέλειες του συστήματος τώρα, απλώς για να πλήξουν τον Μητσοτάκη, προφανώς τους προσπερνάμε.
Τελικά, το ήθος εκπέμπεται όχι μόνον από το τι λες, αλλά και σε ποιους το λες και τίνων το χειροκρότημα επιζητείς. Και κυρίως το ήθος παράγεται όχι από τα «ναι», αλλά από τα «όχι» που λες.
