Πολιτική σταθερότητα, πολιτική σταθερότητα, πολιτική σταθερότητα.
Και είναι απολύτως λογικό. Όταν σε μια χώρα πρόκειται να επενδύσουν δισεκατομμύρια δολάρια το μόνο που δεν θέλουν είναι η πολιτική αστάθεια και η κοινωνική αναταραχή. Αυτό που βλέπουν στην Ελλάδα είναι αυτό που βλέπει ο κάθε εχέφρων άνθρωπος. Αυτή την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική ειρήνη μπορεί να την εγγυηθεί ένας μόνον πολιτικός, ο πρωθυπουργός.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί ένας παρατηρητής πως από το υπάρχον πολιτικό δυναμικό ουδείς μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, ιδίως όπως αυτές διαμορφώθηκαν στην εποχή του Ντόναλντ Τραμπ. Σταθερά δίπλα στο Ισραήλ, σταθερά δίπλα στους ενεργειακούς σχεδιασμούς των μεγάλων αμερικάνικων εταιρειών, χωρίς αμφιταλαντεύσεις, χωρίς παζάρια, χωρίς υπαναχωρήσεις.
Η μεν «πατριωτική» δεξιά αποτελείται από σεσημασμένους ρωσόφιλους, η δε Αριστερά κινείται στους ρυθμούς των φριπαλεστάιν. Και ΠΑΣΟΚ βολοδέρνει μεταξύ Δούκα, Γερουλάνου και Ανδρουλάκη. Σε ποιους από όλους αυτούς να βασιστούν οι ΗΠΑ; Είναι δυνατόν να εμπιστευθούν τα δολάριά τους σε όλον αυτόν τον θίασο;
Έτσι, η Κίμπερλι απογοήτευσε όσους είχαν επενδύσει πολιτικά στην παρουσία της. Άλλα περίμεναν να πει και άλλα είδαν και άκουσαν, καθώς η πρέσβης υπηρετεί τα συμφέροντα της δικής της πατρίδας. Είναι επόμενο με βάση αυτό το κριτήριο να κάνει τις αξιολογήσεις της, να ενημερώνει και να εισηγείται άμεσα στον Αμερικανό πρόεδρο τις ακολουθητέες πολιτικές.
Εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια – ίσως και παραπάνω – τα συμφέροντα της πατρίδας μας ταυτίζονται με αυτά των ΗΠΑ. Και αυτό είναι αναμφίβολα κάτι το θετικό, καθώς έτσι δημιουργείται μια ασπίδα που θα προστατεύσει πρωτίστως τις επενδύσεις των αμερικανικών κολοσσών, αλλά συγχρόνως και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Σε αυτή την προοπτική αντιδρούν η ρωσόφιλη Δεξιά, που έχει φορέσει τον αντιιμπεριαλιστικό μανδύα και σύμπασα η Αριστερά. Η μεν ρωσόφιλη Δεξιά που είναι πολύμορφη και πολυπλόκαμη έχει τα δίκια της διότι, με τον νέο ενεργειακό χάρτη που πάει να διαμορφωθεί, η Ρωσία χάνει πελατεία, χρήμα και επιρροή. Η δε Αριστερά γνωρίζει εξ απαλών ονύχων πως η πολιτική σταθερότητα δεν τη συμφέρει. Όπου αναταραχή, η Αριστερά πρώτη.
Για τον λόγο αυτόν βλέπουμε και θα δούμε τις παρά φύσιν συμπορεύσεις στους δρόμους, στις πλατείες και στο Διαδίκτυο. Πολιτικοί ηγέτες που τους απεχθανόταν η Αριστερά αίφνης έγιναν συμπαθείς και από την άλλη, η ρωσόφιλη Δεξιά «εξοπλίζει» με bots και fake news την Αριστερά. Στόχος όλων αυτών δεν είναι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Το μέτωπο είναι εναντίον του.
Σε όλους αυτούς έβαλε πάγο η Κίμπερλι. Το πώς θα εξελιχθούν τα επενδυτικά πλάνα στη συνέχεια και πώς αυτά θα συνδεθούν με την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, είναι ένα ζήτημα που με κατάλληλους χειρισμούς αυτή η κυβέρνηση μπορεί να το λύσει.
Και το κυριότερο: αχνοφαίνεται πως η τετραμερής Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ - Αίγυπτος, θα δεχθεί στους κόλπους της και τις ΗΠΑ. Δεν το λες και λίγο!
