Μια σειρά από εξελίξεις που αγγίζουν ευαίσθητες απολήξεις εθνικών θεμάτων και πολύπλοκα γεωπολιτικά ζητήματα, έχουν γίνει βασικό πεδίο καθημερινής σφοδρής αντιπολίτευσης. Στην οποία επιδίδονται ανεξαιρέτως κόμματα, αρχηγοί, βουλευτές και στελέχη ανεξαρτήτως γνωστικής σκευής, συνταξιούχοι ναύαρχοι και πτέραρχοι, τηλεοπτικοί αναλυτές κλπ.
Πληροφορίες, γνώμες, αλήθειες, fake news, προπαγάνδα, εσωτερικές σκοπιμότητες και ατζέντες ξένων χωρών και δυνάμεων, συναντώνται και δημιουργούν έναν αχταρμά που προκαλεί μια αδιαπέραστη στη λογική και στον πραγματισμό, σύγχυση.
Ο Άγγελος Συρίγος πρώην υπουργός, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής, διαθέτοντας ένα σπάνιο ταλέντο για πολιτικό και ακαδημαϊκό, κωδικοποίησε με απλά φραστικά εργαλεία, τι ζητάνε όσοι απαιτούν από την κυβέρνηση να το πάει αλλιώς στα εθνικά θέματα και να εγκαταλείψει την ενδοτική και αμήχανη εξωτερική πολιτική.
Συναισθανόμενος ότι οι ακροατές είναι άνθρωποι που ακούνε στο αυτοκίνητο τους, ίσως ετοιμάζουν στην κουζίνα τους κάτι να φάνε και δεν απευθύνεται σε επιστημονικό φόρουμ ή αμφιθέατρο, απέφυγε την επίκληση του διαλόγου των Αθηναίων με τους Μηλίους σχετικά με την ισχύ και το δίκαιο. Κατέφυγε σε κάτι εύληπτο που καταλαβαίνει και ο πλέον αμύητος στα περίπλοκα της διπλωματίας και των διεθνών σχέσεων. Διηγήθηκε εξαιρετικά ένα ανέκδοτο.
Σε μια υπερατλαντική πτήση, κάθονται δίπλα δίπλα ένας παπαγάλος και ένας επιβάτης. Περνάνε ώρες, δεν τους σερβίρει κανείς τίποτα. Κάποια στιγμή ο παπαγάλος βλέπει μια αεροσυνοδό, ορμάει πάνω της, φτεροκοπάει και φωνάζει «φέρε μου να φάω, φέρε μου να πιω ».
Εκείνη αιφνιδιασμένη επιστρέφει με νερό και φαγητό. Το βλέπει ο νηστικός και πεινασμένος διπλανός και σκέφτεται μάλλον έτσι λειτουργεί το σύστημα εδώ. Όταν βλέπει την αεροσυνοδό σηκώνεται αρχίζει να την απειλεί και να φωνάζει. Εκείνη πάει στον πιλότο και του λέει πως ένας επιβάτης και ένας παπαγάλος τρομοκρατούν τον κόσμο με τις φωνές τους.
Ο πιλότος βγαίνει τους αρπάζει από το λαιμό και τους πετάει από το αεροπλάνο. Πέφτοντας ο παπαγάλος, φτεροκοπάει δίπλα στον έντρομο επιβάτη και του λέει «τσαμπουκά είχες, φτερά είχες;» Εξίσου εύληπτη ανάλυση για το τι σημαίνει «φτερά» για μια χώρα και πως προσφέρουν ισχύ που δεν προσφέρει αυτοδικαίως το δίκαιο, διαβάζετε συχνά σε σειρά άρθρων εδώ στο liberal.
Ισχυρή οικονομία, ισχυρή άμυνα, πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, ελάχιστη συμφωνία στα θεμελιώδη ζητήματα, επίγνωση των δεδομένων, διαφύλαξη της σχέσης με δοκιμασμένους, αξιόπιστους συμμάχους είναι μερικά από αυτά.
Ακριβώς όσα ψαλιδίζει εκούσια ή ακούσια ένα πλήθος δυνάμεων.
Οι διακομιστές της ατζέντας της Άγκυρας, έμποροι και μεταπράτες της ρωσικής ενέργειας. Οι free Palestine, οι οποίοι σαν τέτοιες μέρες το 2023 ολοφύρονταν για τη μικρή Μαρία που πέθανε από δάγκωμα σκορπιού σε βραχονησίδα του Έβρου υπό το βλέμμα της Μπαϊντά που ζούσε στη Γερμανία και έκανε ταξίδια …αναψυχής στην Τουρκία και μετέδιδε το δράμα από το ποτάμι σε όλο τον κόσμο.
Πολιτικά κόμματα της χώρας που καταψηφίζουν τους προϋπολογισμούς για την άμυνα και καταγγέλλουν ότι η Ελλάδα εξοπλίζεται.
Πολιτικοί αρχηγοί που αποθεώνουν τον σοσιαλιστή Πέντρο Σάντσεθ για τον ισπανικό ΦΠΑ και κρατούν το στόμα τους κλειστό για τα τεράστια deal και τις εξυπηρετήσεις του, προς τον Ερντογάν. Αλλά και οι σειρήνες του γνωστού θερινού λαϊκισμού που στέλνει την κοινωνία για ύπνο, με οργή για τις διακοπές που δεν κάνει και τα λεφτά που δεν έχει.
Λεφτά και διακοπές που προφανώς θα γίνουν περισσότερα αν η χώρα εισέλθει στην πορεία της…δημοκρατικής ανατροπής.
Χωρίς τα φτερά του παπαγάλου, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τι ακριβώς θα συμβεί όταν ανοίξει η πόρτα του αεροπλάνου και ξεκινήσει η εθνική βουτιά. Ιστορική εμπειρία έχουμε μπόλικη και οι περισσότεροι που έχουν ακόμη δικαίωμα ψήφου, πρόσφατο προσωπικό και οικογενειακό βίωμα.
