Τα πράγματα είναι απλά, όπως είπε ανεπίγνωστα ο Νίκος Ανδρουλάκης χθες, περιγράφοντας στη Βουλή από τη μια το απόλυτο «όχι» που πρέπει να πει η Ελλάδα στη συμμετοχή της Τουρκίας στο σχέδιο αμυντικής θωράκισης της Ευρώπης, και στο «νέο Ελσίνκι» το οποίο μας (που) υπέδειξε ότι πρέπει να επιδιώξουμε.
Η πρόταση Ανδρουλάκη για το «νέο Ελσίνκι» προβλέπει μια «αναβαθμισμένη τελωνειακή σύνδεση» της Τουρκίας με «αυτοματοποιημένες κυρώσεις», οι οποίες θα συνδεθούν με τη λύση του Κυπριακού και τη διαπραγμάτευση για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Ενώ θα επιδιώκουμε «το νέο Ελσίνκι» θα πρέπει να ανατινάξουμε την πολιτική των «ήρεμων νερών» όπως υπονόησε.
Ελάχιστες ώρες πριν ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ περιγράψει απλοϊκά μια παλαβή και απροσάρμοστη στρατηγική, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έλεγε στην Δημόσια Τηλεόραση ότι «Από όλες τις μεθόδους προσέγγισης, ο απευθείας διάλογος με την Τουρκία είναι η καλύτερη μέθοδος, η πιο ασφαλής».
Απλά απόλυτη σύγχυση.
Ο πρόεδρος Ανδρουλάκης στη Βουλή χθες ανέπεμψε τη διαμαρτυρία του, διότι ο Μητσοτάκης δεν πλάκωσε στα μπινελίκια τον Τράμπ όταν αναφέρθηκε στον Ερντογάν κατά την υπογραφή της Συμφωνίας στο Σαρμ ελ-Σέιχ. Η απάντηση του πρωθυπουργού - «Αν ήσασταν εσείς δηλαδή στη θέση μου τι θα κάνατε; Θα πιάνατε τον Τραμπ από το πέτο και θα του λέγατε «go back κ. Τράμπ»;
- καταγράφηκε στα highlight της χθεσινής συζήτησης. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλει να τρίξει τα δόντια ο Μητσοτάκης στον Τράμπ, γιατί έχει για καλύτερο φίλο τον Ερντογάν ενώ ελάχιστες ώρες νωρίτερα ο κ. Γερουλάνος έλεγε ότι «δεν έχουμε την επαφή που θα έπρεπε με την κυβέρνηση Τράμπ».
Επαμφοτερίζοντα και όσα ανέφερε ο κ. Ανδρουλάκης και για το Παλαιστινιακό. Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει βέβαια ότι είναι με τον λαό του Ισραήλ, αλλά είναι περισσότερο με το λαό της Παλαιστίνης, ο οποίος επικροτούσε και επικροτεί στην πλειονότητά του, την εξολόθρευση του κράτους του Ισραήλ και των Εβραίων και θεωρεί ήρωες και μάρτυρες τους μακελάρηδες της Χαμάς.
Πώς να μην εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός την ψήφο του στο ΠΑΣΟΚ για να κάνει την Ελλάδα και πάλι στιβαρή και αξιόπιστη διεθνώς;
Και ο - καθήμενος σε αναμμένα κάρβουνα - αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, περιέγραψε στη Βουλή τη δική του απλή συνταγή για να γίνει «η πατρίδα και πάλι ισχυρή». Εν συντομία και σε αδρές γραμμές, ο κ. Φάμελος σάλπισε «Να τους διώξουμε» και να «αναγνωρίσουμε την Παλαιστίνη»!
Την οποία ξέχασαν ως κυβέρνηση να αναγνωρίσουν, διότι τότε είχαν φούριες με το να υπογράφουν back to back στρατηγικές συμφωνίες με το Ισραήλ αναγνωρίζοντας πρώτος ο Τσίπρας την Ιερουσαλήμ, ως ιστορική πρωτεύουσα του. Η σοβαρότητα της κριτικής που διατύπωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, γίνεται αντιληπτή από την επωδό του προέδρου του, ότι «Ο Μητσοτάκης είναι ο πιο ανεύθυνος πρωθυπουργός».
Για την… αυτοθυσιαστική διάσταση του πατριωτισμού, ενημέρωσε μεταξύ άλλων η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία απέδωσε στον πρωθυπουργό την μομφή «Καταφέρατε δυστυχώς ο Ερντογάν να αναγνωρίζεται ως διεθνής παίκτης και συνομιλητής και στο Ουκρανικό και στο Παλαιστινιακό, ενώ είχε ισχυρά πλεονεκτήματα η χώρα και ισχυρούς δεσμούς και με τον ρωσικό και με τον ουκρανικό και τον παλαιστινιακό λαό».
Προφανώς, η αναφορά στον ουκρανικό λαό έγινε για το ξεκάρφωμα, ενώ η απουσία αναφοράς στον Ισραηλινό λαό ήταν η εκπλήρωση της υποχρέωσης σε free Palestine, στους Φλοτίλες και τους δυτικούς θαυμαστές της Χαμάς. Πάντως είναι άξιο προσοχής το γεγονός, ότι η αρχηγός της Πλεύσης Ελευθερίας απέφυγε και χθες και γενικώς να ζητήσει ευθέως την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους.
Μπορεί να κατακεραυνώνει το Ισραήλ και τον Νετανιάχου, να μιλάει για αλληλεγγύη στους Παλαιστινίους, να ζητεί από τον Μητσοτάκη να πάρει θέση, αλλά η ίδια, καθαρή απαίτηση να αναγνωρίσει η Ελλάδα παλαιστινιακό κράτος, δεν έχει διατυπώσει.
Την υπερπατριωτική περφόρμανς του Κυριάκου Βελόπουλου χάλασε ο βουλευτής Δημήτρης Καιρίδης, καλώντας τον αρχηγό της Ελληνικής Λύσης να φέρει στην Ελλάδα τα χρήματα που κρατάει ασφαλή σε γερμανικές τράπεζες. Το…ηθικό ζήτημα για τον τουρκοφάγο κ.Βελόπουλο είναι διπλό, καθώς ως γνωστόν η Γερμανία είναι βασικός προμηθευτής στρατιωτικού υλικού του Ερντογάν και μόλις προχθές το γερμανικό ΥΠΕΞ έκανε γνωστό ότι απάντησε θετικά στο προκαταρτικό αίτημα της Τουρκίας για το θέμα των Eurofighter.
Αν είναι απαράδεκτο, όπως δηλώνει ο ίδιος, η Τουρκία να παίρνει ευρωπαϊκά χρήματα χωρίς καμιά υποχρέωση, ποια υποχρέωση τον ωθεί στο να διατηρεί εδώ και χρόνια καθόλου ευκαταφρόνητες οικογενειακές καταθέσεις σε γερμανική τράπεζα; Δεν του φταίει πάντως ο κ. Καιρίδης που απλώς το υπενθύμισε. Όταν πουλάς υπερπατριωτισμό και τουρκοφαγίλα έρχεται η κακιά στιγμή και κάποιος φωνάζει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Εν μέρει το ίδιο κινδυνεύει να πάθει και το ΚΚΕ με το ερώτημα που έθεσε ο γγ χθες «και τι πετύχαμε με την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε»
Η αποτίμηση της παρουσίας των δυνάμεων της αντιπολίτευσης χθες στο κοινοβούλιο, προσδιορίζεται ίσως, μόνο από το ακριβές περιεχόμενο της ρήσης του Ευ. Βενιζέλου ότι η Ελλάδα είναι πλέον μια διακυβερνήσιμη χώρα. Βέβαια αυτό, θα ισχύσει απόλυτα στην περίπτωση που οι κάλπες καταγράψουν κατίσχυση των δυνάμεων της σύγχυσης, του λαϊκισμού και της ασχετοσύνης σε καίρια ζητήματα που θέτουν τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα.
Στο πεδίο του ακραίου λαϊκισμού τοποθετείται και η καραμέλα περί «αναβάθμισης του ρόλου της Τουρκίας» δήθεν ως συνέπεια της κακής πολιτικής του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης. Θέλουμε δεν θέλουμε, μας αρέσει δεν μας αρέσει, μας συμφέρει δεν μας συμφέρει, η Τουρκία κουβαλάει το dna μιας αυτοκρατορίας της οποίας κάποτε ήμασταν ένα μικρό κομμάτι. Ηγείται δε της θηριώδους Τουρκίας εδώ και δεκαετίες, ένας αυθεντικά αυταρχικός ηγέτης. Αφεντικό ενός καθεστώτος που θα διέλυε όποιον θα τολμούσε να ψελλίσει όσα σπέρνουν μεγαλοφώνως και ανεμπόδιστα οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις στην Ελλάδα.
Προβλέποντας και προσβλέποντας (;) σε μια πολιτική κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε μια εθνική κρίση. Ούτε θα διανοείτο κανείς να στήσει στο Μνημείο του Τούρκου Αγνώστου Στρατιώτη, το προπύργιο των δυνάμεων που σχεδίαζαν την πτώση του.
Οι θαυμαστές της ισχύος του Ερντογάν ας λάβουν υπόψη και αυτή την πτυχή της δύναμής του Τούρκου προέδρου.
