Του Γιάννη Σιδέρη
Άντε επιτέλους να φύγει η υποταγμένη ΝΔ των γερμανοτσολιάδων από την κυβέρνηση, που υπέγραψε το 3ο μνημόνιο και τώρα ευρίσκεται εν αδημονία και χαρά, να εφαρμόσει το τέταρτο, συν μέτρα 4,2 δισ. ευρώ μετά το ''18.
Θα έρθει κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ και θα τα καταργήσει όλα αυτά, που θα πάει;
Όχι δεν βρεθήκαμε σε προχρονολογημένη… εσωτερική διάσταση. Η… προσμονή μας είναι η φυσική ακολουθία των δηλώσεων του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Δ. Τζανακόπουλου, σύμφωνα με τον οποίο: «εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να δεχθούμε τα μέτρα που θα προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τα δημοσιονομικά και τα εργασιακά, εν αντιθέσει με την Νέα Δημοκρατία που θέλει να εφαρμόσει μέτρα 4,2 δισεκατομμυρίων ευρώ».
Εντάξει, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, αλλά πρώτη φορά μια κυβέρνηση αίρεται σε φαντασιακό επίπεδο και κατηγορεί εκ των προτέρων την αντιπολίτευση για διάθεση… εφαρμογής μέτρων τα οποία προτείνονται στην ίδια! Επιδίδεται σε δίκη προθέσεων για να καλυφθούν αι ημέτεραι υποχωρήσεις.
Όταν οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες φέρουν τη συμφωνία να έχει ξεπεράσει το 90% των υπό συζήτηση θεμάτων, είναι φανερό πως ζούμε ένα deja vu από το παρελθόν, μια δήθεν κορύφωση δραματικής αγωνίας σε ατμόσφαιρα θρίλερ, την κυβέρνηση φραστικώς να επιδίδεται σε λεονταρισμούς, να βρυχάται στα εγχώρια Μέσα, να παρουσιάζεται πείσμων και άτεγκτη, ενώ επί του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων, να υπογράφει πειθήνια.
Ήδη από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, η εύκολη, κατά τον πρωθυπουργό, δεύτερη διαπραγμάτευση, δεν κλείνει σήμερα (άλλη μια ελληνική «απαίτηση» προς τους δανειστές που ετεροχρονίζεται), γιατί έπρεπε να δώσουμε την παράσταση του σκληρού διαπραγματευτή. Όσοι τους λένε - και αποδεικνύεται από την εμπειρία του παρελθόντος - ότι όσο αργεί η διαπραγμάτευση, τόσο χάνει η χώρα σε επίπεδο Οικονομίας, επενδυτικών ευκαιριών και αξιοπιστίας - με αποτέλεσμα τα επόμενα μέτρα να είναι ακόμη πιο σκληρά - προφανώς είναι υποχείρια του Σόιμπλε και της ΝΔ. Και ας υπάρχου αδιάσειστα στοιχεία πως η πρώτη αξιολόγηση που θα έπρεπε να έχει κλείσει πέρυσι το Νοέμβριο, έκλεισε τον Μάη, και μας στοίχισε πρόσθετα φορολογικά μέτρα, το «κόφτη», και ένα Υπερταμείο στο οποίο τσουβαλιάστηκε η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια.
Ότι η συμφωνία δεν θα κλείσει, πέραν των δημοσιογραφικών πληροφοριών, επιβεβαιώνεται και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο: «η συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης «θα αποτυπώσει μια πορεία προς συμφωνία και πιθανόν ένα αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός». Επίσης δεν απέκλεισε την σύγκλιση ενός ακόμη, έκτακτου Eurogroup έως το τέλος του χρόνου (φημολογείται στις 19), για την οριστικοποίηση της συμφωνίας – αφού ως γνωστόν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης ουδέν άλλο έχουν να κάνουν (να ασχολούνται ας πούμε με τα των χωρών τους, να διευθετούν δικά τους προβλήματα, να επαγρυπνούν για τη δική τους πορεία), πάρεξ σε τακτά διαστήματα να τα διακόπτουν όλα αυτά και να συνέρχονται για να ασχολούνται με το απροσάρμοστο μέλος της Ευρωζώνης. Το γεγονός ότι τελικά αυτό (και αυτό), αποβαίνει εις βάρος μας, ουδεμία σημασία έχει.
Όσο για το χρέος, ποιος μίλησε για ονομαστική απομείωση – κούρεμα; Μίλησε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποτέ! Αφού «ουδείς συζητά ονομαστική απομείωση», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά για «χρονική επιμήκυνση των δανείων και μικρότερα επιτόκια με ταυτόχρονη μείωση πλεονασμάτων».
Στο μέτρο που υπάρχει συναντίληψη με τους εταίρους, και τα σοβαρά έχουν διευθετηθεί σε σημαντικό βαθμό, έστω και με καθυστέρηση, θα βρεθεί κάποια φόρμουλα για να χρυσώσουν το χάπι σχετικά με τα 4,2 δις που ζητάει το ΔΝΤ για μετά το 18 που λήγει το πρόγραμμα.
Διαφορετικά η κυβέρνηση αν θα ήθελε να να είναι για μια φορά συνεπής, εάν της επιβληθούν απαρεγκλίτως και χωρίς εναλλακτικές λύσεις, θα πρέπει να πάει σε εκλογές. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν προβλέπεται.
Όχι επειδή - με την ευτελή διάσταση που τους αποδίδεται - «είναι γαντζωμένοι στην εξουσία». Δικαιούνται να είναι, όπως άλλωστε κάθε κόμμα εξουσίας όταν την καταλαμβάνει, γαντζώνεται σε αυτή έως ότου ο λαός το αποδιώξει. Είναι γαντζωμένοι γιατί διέπονται από τη λογική Μάρδα ότι είναι αναγκαίες οι πρόσκαιρες υποχωρήσεις προκειμένου να πετύχουν την τελική νίκη. Επιγραμματικά, λόγω επικαιρότητας, θα το λέγαμε έτσι όπως το είπε ο πρωθυπουργός για τον Φιντέλ Κάστρο. Είναι γαντζωμένοι για να συμβάλουν «Μέχρι την τελική νίκη των λαών».
Θεωρούν ότι είναι φορείς ενός πνεύματος πρωτοπορίας, προστασίας και ανάδειξης του λαού, ότι είναι τα υποκείμενα μιας «ταξικής μεροληψίας», έστω και αν, εν τη πράξει, όντως έχουν μεροληπτήσει, αλλά κατ'' αντίθετη φορά: Εναντίον εκείνων που νομίζουν ότι υπερασπίζονται.
Η μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης σήμερα είναι μια ακόμη ήττα της χώρας. Η κυβέρνηση θα το πλασάρει ως δική της νίκη. Όπως είναι δική της νίκη, όσα φορομπηχτικά θα πληρώσουμε από την 1η / 1ου του νέου έτους…
