Του Γιάννη Σιδέρη
Επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή (όχι... του Κώστα), είχε δημιουργηθεί στους Δελφούς ένα υπέροχο τουριστικό περίπτερο, το «Παβίλλιον», που σχεδίασε ο κορυφαίος αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης με το γιο του, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, με ονειρική θέα προς τον ελαιώνα και τον κόλπο της Ιτέας, και τις δαντελωτές ακτές ως το Γαλαξίδι.
Δίπλα από το χώρο ανέγερσης του περιπτέρου, ευρίσκετο ένα ξωκλήσι. Ο αστικός μύθος, με έντονα στοιχεία αλήθειας, θέλει τους κατοίκους - έν έτι 1959 - να θεωρούν βλασφημία την ύπαρξη του «περιπτέρου» (βασικά δεν ήξεραν καν τι θα ήταν αυτό), δίπλα στο εκκλησάκι και έκαναν μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Το βράδυ, κατ'' εντολήν Καραμανλή, οι μπουλντόζες ανέλαβαν έργο, και το πρωί της άλλης ημέρας, βρήκε τον χώρο χωρίς το εκκλησάκι! Το μόνο που είχε απομείνει ήταν ένα το όρθιο μικρό κομμάτι αρχαίας κολώνας και στην κορυφή του μια τετράγωνη αρχαία πέτρα που επιτελούσε το ρόλο της Αγίας Τράπεζας. Αυτά παρέμειναν και παραμένουν ως τώρα περιφραγμένα. Εκκλησάκι έπαψε να υπάρχει, άρα εξέλιπεν και ο λόγος αντιδράσεων των κατοίκων!
Ο Αλέξης Τσίπρας δε θα έδινε εντολή να θάψουν τα όποια αρχαία έβρισκαν στο ελληνικό, άλλωστε άλλαξαν οι εποχές, αλλά έδειχνε το ίδιο αποφασισμένος να προχωρήσει η επένδυση, γιατί ήταν το τελευταίο του χαρτί. Αυτό καταδεικνύει και η απόφαση της έκτακτης συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος, η οποία υπενθύμιζε ότι ο ρόλος του ΚΑΣ είναι συμβουλευτικός (άρα, με κάποιο τρόπο, το… εκκλησάκι θα κατεδαφιζόταν).
Η σολομώντεια λύση στην οποία προχώρησε το ΚΑΣ (αφού αφενός έλαβε το μήνυμα περί απλής αρμοδιότητας γνωμοδότησης, αφετέρου υπέστη έντονες πιέσεις από το Μαξίμου), ανακούφισαν την κυβέρνηση, αφού και η επένδυση θα προχωρήσει και τα προσχήματα νομιμότητας θα κρατηθούν. Όπως τόνιζαν κυβερνητικοί κύκλοι, «γίνεται ένα μεγάλο βήμα για την υλοποίηση της επένδυσης με τήρηση του νόμου, προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η έγκριση των διαδικασιών από το ΣτΕ»!
Χωρίς να υπεισέλθουμε σε τεχνικές αξιολογήσεις, θεωρείται δεδομένο πως οι εργασίες θα αρχίσουν, η δόμηση δεν θα περιοριστεί, απλώς θα υπάρχει μια αυξημένη επιτήρηση κατά τη διαδικασία των εκσκαφών. Βέβαια αυτό ενδεχομένως, εν συνεχεία, να αποβεί Δούρειος Ίππος, για παρεμπόδιση των εργασιών, αλλά προσώρας αποτελεί απλώς ένα ενδεχόμενο. Ωστόσο η απόφαση όπως τόνιζαν κυβερνητικοί κύκλοι, κατοχυρώνει νομικά τους επενδυτές (δημιουργεί «ασφάλεια δικαίου»), και τους προφυλάσσει από προσεχή συνολική εμπλοκή.
Η απόφαση επιτρέπει στην κυβέρνηση να σκιαγραφήσει το φιλοεπενδυτικό της (λέμε τώρα) προφίλ, καθώς το ελληνικό ήταν η μείζων και τελευταία ευκαιρία. Πάνω του θα οικοδομηθεί ο μύθος της κυβέρνησης που προωθεί τις επενδύσεις. Ήδη η κ. Χαρά Καφαντάρη ξεκίνησε στον ΣΚΑΙ, υποστηρίζοντας ότι οι επενδύσεις της Cosco και οι ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τόσα χρόνια... έμεναν στα συρτάρια! Θα ζητούν και τα ρέστα δηλαδή, καθώς τα «μολών λαβέ» του ΣΥΡΙΖΑ θα καταχωνιαστούν στην πολιτική λήθη, αφού θα επιβάλει τη δική του ατζέντα, ότι όποιος αναφέρεται σε αυτά, επιδίδεται σε στείρα παρελθοντολογία.
Το ελληνικό είχε πολλαπλώς συμβολική σημασία. Από μόνο του δεν προσφέρει τίποτα, στην κυβέρνηση καθώς θα αργήσει να ολοκληρωθεί, και ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός δεν θα έχει την ευκαιρία να επιδοθεί στο προσφιλές του σπορ, να κόψει κορδέλες. Βέβαια προεκλογικά μια επίσκεψη για «αυτοψία» επί της προόδου των έργων - και ουσιαστικά για να φωτογραφηθεί δίπλα στις μπουλντόζες - θα την κάνει. Ωστόσο ο συμβολισμός του έργου ξεπερνάει και το ίδιο.
Αν δεν απελευθερωνόταν, η κυβέρνηση θα έλεγε «τετέλεσται» (φράση υπουργού προς το liberal). Το θέμα των επενδύσεων θα ήταν νεκρό γράμμα, ουδείς πρόθυμος θα σκεπτόταν να μπει σε μια μίζερη περιπέτεια, με δεδομένο το άχαρο τέλος της. Η τροπή που πήρε, μπορεί να εκπέμψει μηνύματα φιλικότητας προς τις επενδύσεις – όσο μπορεί βέβαια με αυτά που δηλώνουν οι Φίλης, Σκουρλέτης, Κυρίτσης, Δεν θα φτάνει η… Καφαντάρη να περηφανεύεται για τις ιδιωτικοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, ήταν μια απλή ανάσα. Τα προβλήματα στη στειρότητα των επενδύσεων δεν λύθηκαν, η οικονομία παρά τις νικητήριες ιαχές καθεύδει, η σχέση με Καμμένο συνεχίζει να διαβρώνει - και να αποκαλύπτει τι εστί ΣΥΡΙΖΑ, οι εσωτερικές απείθειες, όπως και οι αποσκιρτήσεις αυξάνονται, επειδή είναι ορατό πλέον ότι το καράβι μπάζει νερά.
Αν η ΝΔ αποφασίσει να αντιπολιτευτεί πιο δυναμικά και η Κεντροαριστερά αποκτήσει συμπαγή οντότητα, ο χειμώνας θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια για την κυβέρνηση.
