Του Γιάννη Σιδέρη
Αγωνιώδης η φούρια των ημερών:
Τα εργασιακά μπαίνουν στο ικρίωμα και η κυβέρνηση δίνει παραστάσεις θεατρικών προσχημάτων (στο τέλος θα τα δεχτεί όλα για να κλείσει η αξιολόγηση - η αξιολόγηση δεν θα κινδυνέψει). Οι προσφυγικές ροές αυξάνουν και προετοιμάζουν τον εφιάλτη του αύριο (ο Ερντογάν απειλεί να κάνει την Ευρώπη «να νιώσει τι σημαίνει να έχει 3 εκατομμύρια πρόσφυγες» και μετανάστες, και οι περισσότεροι θα κοπιάσουν από τα μέρη μας). Ο κλονισμός και οι αποσχιστικές τάσεις αναμένονται το '17 στην Ευρώπη, καθώς νέες μισερές δυνάμεις αχνοφαίνεται να ανατέλλουν και να εγκαθίστανται στους θώκους αποφάσεων. Το ενδεχόμενο της απαρχής του ευρωπαϊκού κλονισμού δεν αποκλείεται να δώσει τα πρώτα σκιρτήματά του στις 4 Δεκέμβρη, αν ο Ματέο Ρέντσι χάσει το δημοψήφισμα (έχει δηλώσει ότι θα παραιτηθεί. Δεν παίρνει από κάποιους τους γείτονες μαθήματα «επιβίωσης»).
Μέσα στην καταλυτική παράλυση και γενικευμένη ανασφάλεια ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματίζει την επόμενη μέρα.
Θεωρεί ότι θα είναι η κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της Κεντροαριστεράς (εκλογικά πρώτη θα είναι, αλλά δεν ταυτίζεται πάντα το πρώτος με το κυρίαρχος), και ψάχνει υποπόδια προκειμένου να ηγηθεί και να κυριαρχήσει, σε ένα τόξο αντιπολιτευτικών δυνάμεων, όπου τον τόνο θα δίνει - και την ηγεμονική θέση θα έχει - η Κουμουνδούρου.
Ο πλέον κοντινός χώρος τον οποίον ευελπιστούν ότι μπορούν να προσελκύσουν, και επί του οποίου θεωρούν ότι μπορούν να ηγεμονεύσουν, είναι φυσικά το ΠΑΣΟΚ - εάν τους το επιτρέψει η Φώφη.
Δεν έχει γίνει προς το παρόν καμία κίνηση συμπόρευσης - ούτε καν σύμπνοιας. Απλώς: Αφενός ατενίζοντας το διεθνές σκηνικό με την επικείμενη άνοδο ακραίων συντηρητικών δυνάμεων και παράλληλα τη νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ, θεωρούν ότι θα υπάρξει αναστοχασμός και ανάγκη συσπείρωσης των εγχώριων «προοδευτικών δυνάμεων». Αφετέρου θεωρούν ότι έχει δημιουργηθεί μια αρκούντως ευνοϊκή ατμόσφαιρα αποδοχής και συνεργασίας, στο χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας - με τον οποίο απέκτησε εκλεκτικές συγγένειες, κατά τον τρέχον έτος ο συμβιβασμένος κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε - ελπίζουν ότι - κάποια στιγμή μπορεί να επέλθει συναντίληψη, συνεργασία και συνύπαρξη.
Εμπόδιο στην μελλοντική προσέγγιση των δύο χώρων θεωρούν τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Γι' αυτό και συχνά τον πυροβολούν κατά ριπάς από τα φιλικά τους Μέσα, αφήνοντας βιτριολικά σχόλια περί της πρόθεσής του να μετακομίσει στη Ν.Δ.
Αντιθέτως διαφορετική γνώμη έχουν στο ΠΑΣΟΚ! Δεν θεωρούν ότι ο πρώην πρόεδρος ενδιαφέρεται να ενταχθεί στη Ν.Δ. «Δεν ταιριάζει ούτε η κοσμοθεωρία του, ούτε η επιστημοσύνη του, ούτε η ιστορική του διαδρομή, ούτε η μενταλιτέ του, σε κάτι τέτοιο» όπως μας είπε υψηλόβαθμο στέλεχος του κινήματος, προσκείμενο στην ηγεσία. Το μόνο ενδεχόμενο που άφησε ανοιχτό - ως κάτι περισσότερο από υπόθεση εργασίας - ήταν: «Εκείνο που ενδεχομένως να επιχειρήσει είναι να κάνει «κάτι δικό του» και τότε ίσως να επιχειρήσει συνεργασία αλλά σε καμιά περίπτωση ένταξη στη Ν.Δ.»
Οι προσβολές έχουν μνήμη
Αυτό είναι το ένα λάθος ανάγνωσης που κάνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, η πρόθεση του Βενιζέλου. Το δεύτερο το έχουμε ξαναγράψει: Τον καιρό της έξαλλης αντιμνημονιακότητας, προσέβαλαν, κατηγόρησαν, λοιδόρησαν, σκύλευσαν τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, εκτοξεύοντας χαρακτηρισμούς όπως «γερμαντοτσολιάδες», «προδότες», «Τσολάκογλου».
Μπορεί η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αποβλέποντας σε υπουργικούς θώκους (υπόθεση εργασίας κάνουμε), να το ξεπεράσει επικαλούμενη «εθνικούς λόγους», αλλά ένα μέρος των σημερινών ψηφοφόρων της (δεν γνωρίζουμε το ποσοστό του), είναι δεδομένο ότι δεν θα το ξεπεράσει. Επίσης ένα άλλο τμήμα του μικρού ΠΑΣΟΚ, λόγω πολιτισμικής και πολιτικής συγκρότησης, δεν θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εγγενή δύναμη της ευρωπαϊκής αριστεράς, και πολύ περισσότερο συγγενική δύναμη της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Το τρίτο λάθος είναι ότι η ψήφιση του μνημονίου, η ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης, και η επικείμενη ψήφιση της εξομοίωσης των εργασιακών δικαιωμάτων για ομόφυλα ζευγάρια (που αποτελεί κοινοτική οδηγία και δεν ψηφίζουν οι ΑΝΕΛ), θεωρεί ότι ανοίγει διάφραγμα συγκλίσεων. Εάν παραμείνει στην εξουσία θα φέρει νομοσχέδια τα οποία θα άπτονται των πολιτικών ευαισθησιών του ΠΑΣΟΚ, οπότε να το δεσμεύει στη ψήφισή τους και έτσι σταδιακά να υπάρξει ώσμωση και διάθεση συνεργασίας.
ΥΓ: Πάντως με όσα αναφέρθηκαν, ως στοιχεία του ρεπορτάζ, δεν υπονοούμε ότι κινδυνεύει η παρούσα και αγαστή συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Το ποτήρι είχε αρχικά ραγίσει με τη μη ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης και το ράγισμα έγινε βαθύτερο με την υπόθεση Φίλη-Καμμένου-Ιερώνυμου. Θεωρούν όμως ότι κάποια στιγμή θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου να χωρίσουν οι δρόμοι, και μεριμνούν από τώρα γι' αυτό... (και μια επεξήγηση: Οι ΑΝΕΛ ήταν στήριγμα αλλά όχι βαστάζος. Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ κάποιες φορές έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία τους).
