Παραλλάσσοντας τη γνωστή ρήση, θα λέγαμε ποτέ τόσοι λίγοι δεν απασχόλησαν… τόσους λίγους! Λίγοι αριθμητικά είναι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αντιμάχονται δημοσίως ενώ το κόμμα τους βράζει στο ζουμί του. Λίγοι όμως είναι πλέον και οι πολίτες που ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό του, και διαβάζουν τα σχετικά δημοσιεύματα.
Υπόβαθρο της πρόσφατης αναστάτωσης είναι σαφώς τα καθηλωμένα δημοκοπικά του κόμματος και τα χειρότερα του προέδρου, στον οποίο άρχισε να εκδηλώνεται ανοιχτά η υποφώσκουσα αμφισβήτηση.
Ιδιαίτερα προβληματικό είναι ότι στη διαμάχη του ενεπλάκησαν στελέχη που ήταν ανταγωνιστές του Ανδρουλάκη για την προεδρία, άρα ειδικού βάρους.
Ο Παύλος Γερουλάνος με τη «βελόνα» των δημοσκοπήσεων που αν δεν κινηθεί σε δυο μήνες θα είναι δύσκολο να κινηθεί έως τις εκλογές. Και ο Χάρης Δούκας που εξέφρασε σχεδόν ευθέως την έλλειψη εμπιστοσύνη του στον εκλεγμένο πρόεδρο, ζητώντας να γίνει τώρα συνέδριο.
Θα ήταν μια λογική απαίτηση, καθώς ένα συνέδριο ορίζει τις πολιτικές και ιδεολογικές συντεταγμένες του κόμματος. Είχε προσδιοριστεί για το Φθινόπωρο, αλλά με ευθύνη του προέδρου «σέρνεται» καθώς δεν έχει συγκροτηθεί η αρμόδια επιτροπή, δεν έχουν αρχίσει οι προσυνεδριακές διαδικασίες.
Ωστόσο, η ένταση του Δούκα δεν αφορούσε αυτή την αναζωογονητική κομματική διαδικασία. Ζήτησε να γίνει άμεσα το συνέδριο για να αποφασιστεί ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ. Η ιδεοληψία στο αποκορύφωμά της.
Την εσωτερική κατάσταση περιέγραψε συνοπτικά ο Χάρης Καστανίδης. Έχει βεβαίως κάθε λόγο να είναι θυμωμένος καθώς ο Ανδρουλάκης επέλεξε να κρατήσει την έδρα της Α’ Θεσσαλονίκης αφήνοντάς τον εκτός Βουλής (και τη Θεσσαλονίκη χωρίς βουλευτή ΠΑΣΟΚ), η κριτική του όμως δεν απείχε της αληθείας.
Υπενθύμισε με ανάρτησή του ότι το εκλεγμένο Πολιτικό Συμβούλιο έχει παραγκωνιστεί και δεν συνεδριάζει από τον Ιούνιο του 2024. Ακόμη και το διορισμένο Πολιτικό Κέντρο είναι σε αδράνεια. Όσο για το συνέδριο διορίστηκε γραμματέας της ΚΟΕΣ χωρίς να ορισθούν μέλη του οργάνου.
Ταραχή προκάλεσε και η τοποθέτηση της Άννας Διαμαντοπούλου για την πορεία του κόμματος. Προφανώς αποκομμένη από το πλαίσιο της ομιλίας της παρουσιάστηκε η θέση της ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να γίνει σαν την Κωνσταντοπούλου και την Καρυστιανού.
Σε διευκρινιστική της δήλωση εξήγησε ότι δεν προσέλαβε την Μαρία Καρυστιανού, όπως εξελήφθη και άκουσε τα εξ αμάξης στα κοινωνικά δίκτυα. Φυσικά, η διατύπωση είναι τρωτή και αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Αλλά αυτό που εννοούσε είναι πως το ΠΑΣΟΚ δε πρέπει να γίνει κίνημα διαμαρτυρίας.
Έφερε άλλωστε το παράδειγμα των εκατοντάδων χιλιάδων κόσμου που βγήκε στους δρόμους για τα Τέμπη, και το αποτέλεσμα ήταν να αφηνιάσουν τα δημοσκοπικά ποσοστά της Κωνσταντοπούλου, ενώ το ΠΑΣΟΚ έμεινε παρακολούθημά της.
Ο δρόμος του ΠΑΣΟΚ προς τις εκλογές είναι μετ’ εμποδίων. Η αμφισβήτηση του αρχηγού, δικαιολογημένη έστω από την δημοσκοπική καχεξία, αναδεικνύει και τις δύο ψυχές του ΠΑΣΟΚ, που υπάρχουν ως συστατικά στοιχεία από την εποχή του Αντρέα, και για τις οποίες υπήρχε η πρόσφατη στιχομυθία μεταξύ Διαμαντοπούλου και Δούκα στο Ζάππειο.
Από το κόμμα έχει πάντως αποχωρήσει μεγάλο τμήμα της λαϊκίστικης, που βρήκε καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ και μετά την απογοήτευσή της στην απροσδιόριστη ψήφο. Υπάρχουν, ωστόσο, εναπομείναντες θύλακοι. Ο Χάρης Καστανίδης υπεραμύνθηκε τον λαϊκισμό ως πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος, παραπέμποντας τη Διαμαντοπούλου στον Αργεντινό «ιεροκήρυκα» του λαϊκισμού Ερνέστο Λακάου.
Σημειωτέον ότι ο διανοητής Λακάου, επηρεασμένος από τον Περονισμό, έπαιξε μεταξύ άλλων και τον ρόλο ιδεολογικού καθοδηγητή του ΣΥΡΙΖΑ, των Ισπανών Ποδέμος, ενώ αναφέρεται και ως δάσκαλος του Γιάννη Βαρουφάκη!
Χοντρικώς το βασικό διαχωριστικό σχήμα του είναι «λαός και ελίτ», ένας διαχωρισμός που ανιχνευόταν και στον πρώιμο λόγο του Αντρέα, τη δεκαετία του ’70. Φυσικά, ο λαϊκισμός στη σύγχρονη καθομιλουμένη, δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με το έργο του Λακάου. Αφορά την εύκολη συνθηματολογία και τις απλοϊκές λύσεις, που συνήθως παρουσιάζονται και με πασπάλισμα συνωμοσιολογίας.
Από την άλλη, η ονομαζόμενη «δεξιά» ψυχή του ΠΑΣΟΚ είναι ο μετριοπαθής κεντροαριστερός και κεντρώος κόσμος. Ένας κόσμος που απέχει από κραυγές και ανέξοδα συνθήματα, ενώ επιδοκιμάζει ρεαλιστικά κυβερνητικά προγράμματα για την πρόοδο της χώρας.
Το κακό για το ΠΑΣΟΚ είναι πως αυτά φαίνεται να τα ανιχνεύει και στον Μητσοτάκη - όχι συνολικά στη ΝΔ.
