Οι νέοι εγκαταλείπουν τις άναρθρες κραυγές
Shutterstock
Shutterstock

Οι νέοι εγκαταλείπουν τις άναρθρες κραυγές

Μέσα στην υπερβολική δόση των δημοσκοπήσεων που μας βομβαρδίζουν - γιατί μια μικρή χώρα δέκα εκατομμυρίων πρέπει να έχει σχεδόν κάθε μέρα και μια δημοσκόπηση - ήρθε η έρευνα της Κάπα Research για τη νεολαία, σαν μια ανάσα δροσιάς. Όχι για τις κομματικές της επιλογές, αλλά για τον ελπιδοφόρο τρόπο με τον οποίο ατενίζει τον ορίζοντα.

Το κραυγαλέο σύνθημα για τις… σεξουαλικές δραστηριότητες του Μητσοτάκη, πλάνεψε την αξιωματική αντιπολίτευση. Η ηχώ του συνθήματος που έγινε σλόγκαν σε γήπεδα, μπαρ και συναυλίες, και που πολλοί το κραύγαζαν για χαβαλέ, δεν είχε αντίκρισμα στο αντηχείο της κάλπης.

Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ ακούγοντάς το, θεώρησε ότι συνεχίζεται μια αδιάσπαστη γραμμή αγανάκτησης και οργής που έρχεται από την εποχή των «πλατειών» και της μούτζας στις εθνικές παρελάσεις, περνούσε μέσα από τις καταλήψεις και την αντίθεση στην πανεπιστημιακή αστυνομία, τροφοδοτείτο από τις κατάρες των troll στην οχλαγωγία του Twitter, και θα κατέληγε σε καταδικαστική ψήφο στην κάλπη.

Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ εμπνεύστηκε την πρωτοτυπία να ψηφίζουν οι νέοι εκεί όπου δούλευαν σεζόν στα νησιά. Σαν ιδέα δεν γνωρίζουμε πόσο ήταν τεχνικά δυνατή, αλλά δεν ήταν απορριπτέα. Το πρόβλημα ήταν ότι όπως σε όλα, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε ως δικαστής και κατακεραύνωνε την κυβέρνηση ότι ήθελε να αποκλείσει την ψήφο των νέων. Και έτσι έκανε ένα ακόμη βήμα στην πτώση της αξιοπιστίας του. Κουνούσε το δάκτυλο το κόμμα που στις προηγούμενες εκλογές, το ίδιο δεν έλαβε τέτοιο διευκολυντικό μέτρο!.

Φυσικά, λάθεψε και για τις προτιμήσεις των νέων. Θεώρησε ότι τους είχε μαζικά δικούς του ενώ αυτοί προτιμούν Μητσοτάκη. Στις ηλικίες 17-42 (Γενιά «Ζ» και « Millenials»), το 33.6% ψήφισε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ 20,4%, δηλαδή μόλις 0,33% πάνω από το εθνικό του ποσοστό. Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν τόσο ελκυστικό και συγκέντρωσε 9.3%.

Όπως ανέφερε ο διευθυντής Ερευνών της Κάπα Research Αλέξης Ρουτζούνης, σε σχέση με όσους είναι 17-42 ετών, αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη απόσταση που έχει διανύσει η χώρα. Στο 52% φτάνει το ποσοστό όσων δηλώνουν αισιόδοξοι για το μέλλον τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2010 ήταν μόλις 25%.

Μάλλον ξεφύγαμε από το υλιστικό μοντέλο του συνδικαλιστικού διεκδικητισμού (συμβολικώς θα το αποτυπώσουμε με το «όλα τα λεφτά όλα τα κιλά»). Αποδράσαμε και από το lifestyle αυτών που μας «ξεβλάχεψαν». Είναι κατά τον κ. Ρουτζούνη «η πρώτη γενιά που πατά σε μετα-υλιστικές αξίες, αφού η οικογένεια, οι φίλοι, ο έρωτας, η προσφορά στην κοινωνία (!) δίνουν σημασία στη ζωή τους, μαζί με την έγνοια για το πώς θα πορευτούν στην επαγγελματική τους ζωή».

Παράλληλα, παρά το υπαρκτό brain drain και τις σκόπιμες οιμωγές στα social media για τη μισητή Ελλάδα που διώχνει τα παιδιά της, το 55% πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι ένας καλός τόπος για να ζει κανείς. Είναι ο τόπος όπου θα εκπληρώσουν τα όνειρα και τους επαγγελματικούς τους στόχους. Από το 74% που «θα έφευγε από την Ελλάδα» το 2010 περάσαμε στο 58% του «μένω εδώ».

Αλλαγή υπάρχει και στη γεωστρατηγική θέαση της χώρας. Το 2015 οι γενιές αυτές πρωτοστάτησαν υπέρ του «όχι» και της κακής Ευρώπης των «καταχτητών». Σήμερα η Δύση είναι η πυξίδα των millennials. Για το 65% αυτών το μέλλον της Ελλάδας είναι συνυφασμένο με την ΕΕ, ενώ η θετική γνώμη για την ΕΕ ενισχύθηκε κατά 15 μονάδες την τελευταία μόλις διετία.

Παράλληλα η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ δείχνει αδιανόητη, καθώς 22% μόνο υποστηρίζει την άποψη αυτή.

Τα ανωτέρω δεν τα παρουσιάζουμε για να εκθειάσουμε από προσωπική θέση τις νέες τάσεις που αναδύονται. Άλλωστε ο γράφων ανήκει σε άλλες γενιές που έχουν πιο κριτική ματιά προς ΕΕ και ΝΑΤΟ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θεωρούμε γελοιότητες το κάψιμο της σημαίας της ΕΕ λόγω του ναυαγίου. Αντί να καίνε την σημαία για να δείξουν την απέχθειά τους, θα ήταν πιο συμβατό να κάνουν διαδηλώσεις κατά του πακέτου Ανάπτυξης που μας παρέχει η Ένωση, και να απαιτήσουν… να μην το δεχτούμε!

Από τους δείκτες της έρευνας πάντως, σε συλλογικό επίπεδο αναδύεται μια γενιά πιο ώριμη, πιο κατασταλαγμένη και πιο υγιής. Οι άναρθρες μαζικές κραυγές έχουν σιγάσει. Εκπέμπονται μόνο από μια μικρή μειοψηφία, η οποία όσο βλέπει ότι χάνει έδαφος, τόσο πιο ηχηρά θα κραυγάζει. Και τόσο θα χάνει...