Αν δεν ήταν ο πόνος, η τραγωδία των 57 νεκρών, κυρίως νέων παιδιών, η εμπλοκή απρόσμενων προσώπων στην ενδεχόμενη δημιουργία κόμματος από τη «μάνα των Τεμπών», θα μπορούσε να είναι σενάριο παράδοξης παράστασης σε μαύρο φόντο.
Δεν δείχνουμε ασέβεια. Οι πρωταγωνιστές μάλλον παρερμήνευσαν το πάνδημο κύμα συγκίνησης κι ευαισθησίας του λαού, και προσπάθησαν να το μεταλλάξουν σε πολιτική δύναμη, με μοχλό τη μνήμη των παιδιών που χάθηκαν.
Όλοι διέβλεπαν αποχρώσες ενδείξεις έντονης πολιτικοποίησης στις ομιλίες και δηλώσεις της Μαρίας Καρυστιανού. Οι εκτιμήσεις περί δημιουργίας κόμματος μετατρέπονταν σε αστήρικτες φήμες. Οι δημοσκοπήσεις την συμπεριέλαβαν ως εν δυνάμει αρχηγό, για να καταγράψουν την απήχησή της - που κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη αποδείχτηκε.
Ώσπου ήρθαν ξαφνικά οι αποκαλύψεις του επικοινωνιολόγου, πρώην συμβούλου των Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά και Βαγγέλη Μεϊμαράκη, Νίκου Καραχάλιου. Τράβηξαν την κουρτίνα και οι σκιές που προετοίμαζαν το κόμμα των Τεμπών, απέκτησαν πρόσωπο.
Ωστόσο, η βασική πρωταγωνίστρια, η κα. Καρυστιανού, οπισθοχώρησε μπροστά στο μέγεθος του εγχειρήματος. Είδε το ΚΥΜΑ, όπως θα ονόμαζαν το κόμμα, στις σωστές του διαστάσεις: «Ως κύμα που θα την πνίξει και όχι ως κύμα που θα τη βελτιώσει», όπως είπε ο Καραχάλιος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η μάνα τον φώναξε και του ζήτησε να οργανώσουν ένα κίνημα που θα μπορούσε να μετασχηματισθεί σε κόμμα. Ο μεσάζων που έφερε σε επαφή (τοις ευσεβέσι) ήταν ο πολιτικός (Γέροντα η ευχή), πρώην υφυπουργός και νυν πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, Νίκος Νικολόπουλος.
Καραχάλιος και Καρυστιανού συναντήθηκαν έκτοτε 15-20 φορές σε διάστημα 3 μηνών. Οι συζητήσεις προχώρησαν και υπήρξε συγκεκριμένος σχεδιασμός. Είχαν σχεδιάσει έως και ημερομηνία και τόπο ανακοίνωσης. Η ημερομηνία εκκωφαντικά συμβολική, ήταν η 24η Ιουλίου, ημέρα που η Ελλάδα γιορτάζει την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Και ο τόπος είχε τη δική του σημειολογία: Η πατρίδα του Πρωθυπουργού, τα Χανιά!
Ωστόσο, η κα Καρυστιανού «δείλιασε» δυο φορές κατά τον Καραχάλιο. Η ίδια αρνήθηκε την πρόθεση δημιουργίας κόμματος, λέγοντας όμως ότι «στο πλαίσιο της ευρύτερης συζήτησης και της πίεσης από έναν κόσμο που μου ζητά να βγω μπροστά και να κάνω κόμμα, δέχτηκα να συζητήσουμε. Όμως πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι είναι κάτι που ούτε μπορώ να κάνω ούτε θα μου προσέφερε κάτι».
Προκάλεσε δε, τον Καραχάλιο, να αποδείξει τα λεγόμενά του. Εκείνος της αντέτεινε να του κάνει αγωγή. Όπως είπε «Είχαμε εκατοντάδες μηνύματα στην ομάδα που είχαμε φτιάξει στο WatsApp». Αγωγή πάντως δεν έγινε…
Παράλληλα, επιτίμησε την κα Καρυστιανού λέγοντας «όσοι τη συμβουλεύουν, επειδή είναι σοβαροί άνθρωποι, της εξηγούν τις δυσκολίες του εγχειρήματος και μετά σταματά να τους μιλάει, τους αποστρέφεται επειδή της λένε την αλήθεια»!
Στις διεργασίες ενεπλάκη και ένας πανεπιστημιακός καθηγητής, μορφή του πολιτικού περιθωρίου και κήρυκας του αντιεμβολιασμού. Ο πρόεδρος της «Πνοής Δημοκρατίας», Δημήτρης Κούβελας. Αποκάλυψε πως είχε καλή σχέση με την κα Καρυστιανού και συναντήθηκε δύο φορές μαζί της. Ανέφερε ότι του είχε εκμυστηρευτεί πως «σκεφτόταν να κινηθεί πολιτικά» - χωρίς περαιτέρω συγκεκριμενοποίηση περί του τι εστί το «πολιτικά».
Ο ίδιος δήλωσε ότι το «κόμμα» του ήταν διατεθειμένο «να είναι μαζί της» αλλά «υπό την προϋπόθεση να ξέρω τι ακριβώς θα εκφράσει αυτό το πολιτικό σχήμα γιατί μπορεί να μην συμφωνούμε. Η κυρία Καρυστιανού του απάντησε ότι «θέλει να αλλάξει την κατάσταση στην Ελλάδα. Θέλει μια χώρα με δικαιοσύνη, μια χώρα με εθνική ανεξαρτησία».
Έκτοτε τον ρώτησε μόνο μέσω SMS εάν γνωρίζει κάποιους ειδικούς στα οικονομικά. Της έδωσε δύο ονόματα, και πλέον δεν είχε καμία άλλη επαφή μαζί της.
Το ακόμη πιο ωραίο από όλα, είναι η αποκάλυψη Καραχάλιου ότι ο πρώην σύντροφος του Τσίπρα (έτσι τους αποκαλούσε) Πάνος Καμμένος (ο οποίος φαίνεται ότι από καμιά υπόγεια διεργασία δεν λείπει) είδε στην κα Καρυστιανού ελπίδα πολιτικής του αναβίωσης.
Επεδίωξε να… συνενώσει το κόμμα του ΑΝΕΛ με το «ΚΥΜΑ» της Καρυστιανού. Μάλιστα, κατά τον Καραχάλιο, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ είχε προετοιμάσει μία «σεβαστή κυρία» για τη θέση της αντιπροέδρου του νέου κόμματος!
Αυτό είναι το άδοξο τέλος μιας πηγαίας λαϊκής συγκίνησης για ένα τραγικό δυστύχημα που συντάραξε και πλήγωσε την Ελλάδα. Και του οποίου την πολιτική υπεραξία προσπάθησαν να αποθησαυρίσουν διάφοροι πολιτικοί αργυραμοιβοί. Όχι μόνο του περιθωρίου αλλά και της Βουλής.
Και μόλις αντιλήφθηκαν ότι η «μάνα των Τεμπών» κινείτο για ίδρυση κόμματος, που θα ήταν εις βάρος του δικού τους, την παραγκώνισαν. Ελπίζουμε να το κατάλαβε και η ίδια.
