Ο «Ρουβίκωνας» δεν είναι προς το παρόν επικίνδυνος για την ανθρώπινη ακεραιότητα ως αντιεξουσιατική ομάδα, αν και θα μπορούσε να γίνει. Όπως είχε καταγραφεί στο παρελθόν από κάμερα ασφαλείας, σε νυχτερινή του περιπολία στα Εξάρχεια, ένα εκ των μελών του φαίνεται να κρατούσε πιστόλι.
Η δράση του προσώρας περιορίζεται σε τρικάκια, συνθήματα, καταλήψεις γραφείων (μεταξύ των οποίων και του ΣΥΡΙΖΑ), εισβολές σε κτήρια, επιθέσεις με μπογιές, αναγραφή συνθημάτων, έως το πιο σοβαρό, επιθέσεις με βαριοπούλες εναντίον υλικοτεχνικής υποδομής των κτηριακών στόχων του.
Φροντίζει συνήθως οι ενέργειές του να είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα, που επισύρουν ελαφρές ποινές για διατάραξη κοινής ειρήνης, παραβίαση οικιακής ειρήνης, φθορά ξένης περιουσίας, παράνομη βία και απειλή, αντίσταση κατά της αρχής, κλπ. Τι ποινή να επιβληθεί σε κάποιον επειδή πετάει τρικάκια;
Ωστόσο, αυτή η δράση είναι συμβολικά υπονομευτική εναντίον των θεσμών, στους οποίους, άλλωστε, δεν πιστεύει και τους οποίους προσπαθεί να καταρρακώσει.
Και αυτή η ηχηρή συμβολικότητα της αντιθεσμικής συμπεριφοράς ερέθιζε τα ανακλαστικά των κοινοβουλευτικών δυνάμεων, και δη της ΝΔ. Αντιθέτως, ήταν ανομολόγητα συμπαθής στο εκλογικό σώμα του ευρύτερου ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο συνεχίζει να διακατέχεται από αντιθεσμική φαντασιοπληξία.
Οι άνθρωποι υπέγραφαν σκληρό μνημόνιο αλλά θεωρούσαν εαυτούς αγωνιστές «κατά του συστήματος». Και θεωρούσαν τους αντιεξουσιαστές «δικά μας παιδιά», όπως είχε πει ο υπουργός Γιάννης Δραγασάκης, όταν αντιεξουσιαστές είχαν ορμήσει το 2017 στο δημαρχείο Υμηττού πετώντας φέιγ βολάν προς συμπαράσταση των καταδικασμένων για τρομοκρατία Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα, και διακόπτοντας την εκδήλωση στην οποία ήταν ομιλητής.
Ή όταν ο Βούτσης μετέτρεπε τα περιπολικά της Αστυνομίας σε ταξί για να στείλει σπίτι τους τους… «ημιπιτσιρικάδες» του Ρουβίκωνα μετά την «σύλληψή» τους για την «παρέμβασή τους» στη Βουλή. Η συμπεριφορά αυτή των Συριζαίων πήγαζε από την ψευδή αυτοεικόνα τους, που τους έπειθε ότι κατά βάθος είναι και οι ίδιοι αντικαθεστωτικοί αλλά η μοίρα τους έβαλε σε εξουσιαστικές καρέκλες!
Σαφώς, ο Ρουβίκωνας ήταν σημείο αιχμής για τη ΝΔ, ακριβώς λόγω της συμβολικότητας της αντιθεσμικής δράσης του. Το 2017 μετά τα τρικάκια στο προαύλιο της Βουλής, την είχε χαρακτηρίσει «ξέφραγο αμπέλι», και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως «κυβέρνηση της ανομίας». Την κατηγορούσε πως παραδίδει το κράτος και το κοινοβούλιο βορά στους κάθε είδους μπαχαλάκηδες.
Όταν η ομάδα έκανε επίθεση τον Μάιο του 2018 στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η ΝΔ κάλεσε τον Αλ. Τσίπρα «να διασφαλίσει τον νόμο και την τάξη», ενώ μετά την εισβολή, πάλι τον 2018, στο Υπουργείο προστασίας του Πολίτη, ισχυρίστηκε ότι «λογικό είναι με τόση προστασία που απολαμβάνει από την κυβέρνηση. Αυτή είναι η «κανονικότητα» του κ. Τσίπρα».
Και ο Κυριακος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ είχε αναφέρει ότι «αν υπήρχε πολιτική βούληση θα είχε αντιμετωπιστεί», ενώ με επιστολή του στον Πρόεδρο της Βουλής τον Μάϊο του 2019 χαρακτήριζε «θεσμικά αδιανόητο» να προσφέρεται ανοχή «τύπου Ρουβίκωνα». Πρέπει να πάρει ένα τέλος «για να ανασάνει η κοινωνία»!
Η κοινωνία, βέβαια, δεν ήταν σίγουρο ότι εξαρτούσε την αναπνοή της από το τέλος ή όχι του Ρουβίκωνα. Πάντως, σε προεκλογική ομιλία τον Ιούνιο του 2019 είχε πει: Τελειώνουμε με τον Ρουβίκωνα στις 8 Ιουλίου (ημερομηνία σχηματισμού της επικείμενης κυβέρνησης της ΝΔ).
Έχουμε Αύγουστο του 2025, και ο Ρουβίκωνας απειλεί με ενέργειες τον δήμαρχο Αμοργού, επειδή ζήτησε από τον εισαγγελέα Νάξου να ασκήσει δίωξη στον «εθνικό μας διασώστη», Ιάσωνα Αποστολόπουλο. Ο εν λόγω, χαρακτηρίστηκε προσωπικός φίλος από τον φερόμενο ως αρχηγό του Ρουβίκωνα, Γιώργο Καλαϊτζίδη, κατά δήλωσή του δεύτερου.
Ο δήμαρχος στράφηκε κατά του Αποστολόπουλου επειδή συμμετείχε σε παρέμβαση υπέρ της Παλαιστίνης σε πανηγύρι του χωριού! Και ο Καλαϊτζίδης παρεμβαίνοντας με ανάρτηση, κατέληγε στην απροσδιόριστη απειλή: «οk δήμαρχε, let’s dance»!
Ο Άδωνις Γεωργιάδης ζήτησε «οι απειλές του αρχηγού του Ρουβίκωνα κατά του εκλεγμένου δημάρχου Αμοργού, να απασχολήσουν σοβαρά και τις εισαγγελικές αρχές και την Ελληνική Αστυνομία».
Γενικώς, η όλη κατάσταση είναι… για τα πανηγύρια. Αντιεξουσιαστές μπέρδεψαν το παραδοσιακό λαϊκό πανηγύρι σε ένα μικρό γραφικό νησί Αιγαίου με… την πρεσβεία του Ισραήλ, και στις 2,30 τα ξημερώματα συγκεντρώθηκαν και φώναζαν συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης!
Μοιάζει εντελώς ακατανόητο και σουρεαλιστικό ως ενέργεια, αλλά αυτή είναι η παθολογία των κλειστών κοινωνικών και πολιτικών κυκλωμάτων. Δημιουργούν τον δικό τους φαντασιακό κόσμο και τον εκλαμβάνουν ως πραγματικό.
Η επίθεση στον δήμαρχο της Αμοργού από τον φερόμενο αρχηγό του Ρουβίκωνα, απεκδύεται κάθε χαρακτηριστικό, έστω και ακατέργαστης, πολιτικής σκέψης. Τσαντίστηκε και υπόσχεται «let’s dance» επειδή ο δήμαρχος θα μηνύσει τον «προσωπικό του φίλο», ο οποίος δεν αναφέρεται καν ως μέλος της Οργάνωσης, οπότε θα υπήρχε –για το δικό τους σκεπτικό– δικαιολογητική βάση συντροφικής προστασίας.
Η αντεκδίκηση με προσωπικούς όρους φιλίας, ουδόλως είναι πολιτική λειτουργία. Παραπέμπει συμβολικά σε συμπεριφορά συμμορίας.
