Κάτω από τα ραντάρ της συχνά εκρηκτικής ή ενίοτε γελοιώδους επικαιρότητας που επιβάλει την προσοχή μας, φύονται κοινωνικές συμπεριφορές των οποίων επείγει η καίρια αντιμετώπιση, αλλιώς θα κακοφορμίσουν.
Έτσι δεν θα ασχοληθούμε σήμερα με όσα η ειδησεογραφία επιβάλλει. Θα αντιγράψουμε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του κ. Μιχάλη Γελασάκη, από τα Νέα, για το bullying που υφίστανται οι εκπαιδευτικοί από τους γονείς όταν δεν υποταχθούν στα καπρίτσια των βλασταριών τους.
Αντιγράφουμε: « Πριν από λίγους μήνες είχε δει το φως της δημοσιότητας η επιστολή καθηγητή σε ΕΠΑΛ στα νότια προάστια, ο οποίος παραιτήθηκε φτάνοντας στα όριά του έπειτα από διαρκή εκφοβισμό.
Πιο πρόσφατα, σε γενικό λύκειο στα βόρεια προάστια της Αττικής εκπαιδευτικός απειλήθηκε με μήνυση για άσκηση σωματικής βίας από τη μητέρα του μαθητή, γιατί προσπάθησε να κατεβάσει τον γιο της από τα κάγκελα για να μη χτυπήσει.
Σε ένα άλλο λύκειο καθηγητής που πήγε να μπει στο σχολείο το οποίο τελούσε υπό κατάληψη δέχτηκε επίθεση από μαθητή και η μητέρα ζήτησε τον λόγο, με αποτέλεσμα να γίνεται τελικά ΕΔΕ για τον καθηγητή, με τη μητέρα να απειλεί επίσης με μηνύσεις.
Σε πιο ακραίες περιπτώσεις καθηγητές πέφτουν μέχρι και θύματα ξυλοδαρμού από γονείς, βρίσκουν τα αυτοκίνητά τους βανδαλισμένα, δέχονται απειλητικά μηνύματα κ.λπ.».
Και η κα Ματίνα Κανελλοπούλου, με 25 χρόνια στην εκπαίδευση, δηλώνει στο ρεπορτάζ: «Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ένα φαινόμενο που δεν το συναντούσαμε με τέτοια ένταση στο παρελθόν: ο εκπαιδευτικός γίνεται στόχος όχι μόνο κριτικής, αλλά και επιθετικότητας από γονείς.
Ερχόμαστε αντιμέτωποι με φωνές στους διαδρόμους και στην αυλή του σχολείου, με απειλές για μηνύσεις, με συκοφαντικά σχόλια σε ομάδες στο Διαδίκτυο, που αφορούν ακόμα και την προσωπική μας ζωή. Οι περισσότερες από αυτές τις καταγγελίες είναι χωρίς βάση.
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε γονείς - κυρίως μικρότερων ηλικιών - που θεωρούν ότι οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να επιβεβαιώσουν τις δικές τους προσδοκίες! Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί συνάδελφοι αρχίζουν να λειτουργούν με φόβο (…) φοβούνται να κάνουν παρατήρηση ή να επιβάλουν τιμωρίες για την προστασία και των άλλων μαθητών, να βάλουν χαμηλό βαθμό, να επιμείνουν σε κανόνες».
Σε άλλο περιστατικό, σύμφωνα με το «alfavita.gr», γονέας όρμησε στην τάξη σχολείου και απαίτησε από τον καθηγητή «να βγει έξω για να λύσουν τη διαφορά τους». Η «διαφορά» ήταν η ψευδής καταγγελία του μαθητή στους γονείς του, ότι ο καθηγητής είχε αποπειραθεί να τον χτυπήσει. Δεν τον χτύπησε, είχε «αποπειραθεί»…
Πολλά τα ανάλογα περιστατικά - και ναι - από γονείς «νεότερων ηλικιών». Γονείς που και οι ίδιοι ως μαθητές μεγάλωσαν στην εποχή της δανεικής ευμάρειας, με τα θέλω τους εκπληρωμένα. Και που φοίτησαν σε σχολεία όπου στο πλαίσιο του μοντέρνου δόγματος του «αντιαυταρχικού σχολείου», αρνήθηκαν, τσαλαπάτησαν κανόνες και υποχρεώσεις τους ως μαθητές.
Είχαν φυσικά ως ασπίδα και την προπετή αυθαιρεσία του (σαφώς αναγκαίου) μαθητικού συνδικαλισμού, που στην Ελλάδα εκφυλίστηκε και αναγνώριζε μόνο δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις. Και ενεργοποιείτο μόνο για καταλήψεις, συχνά με λόγους που εφεύρισκε, ή για τις εκδρομές.
Ενίοτε και δικαιολογημένες αλλά υπερβολικές καταλήψεις, για κενά στις θέσεις των καθηγητών, αλλά και για ζητήματα προγραμματικής κυβερνητικής πολιτικής, όπου είναι εμφανής η κομματική επιρροή. Όπως ας πούμε για το «Εθνικό απολυτήριο», που - έκριναν ότι- φέρνει περισσότερες εξετάσεις, μεγαλύτερο άγχος και πίεση στους μαθητές, και μετατρέπει την Γ΄ Λυκείου σε μια διαδικασία αντίστοιχη με τις πανελλαδικές Εξετάσεις.
Όλοι αυτοί οι γονείς μεγάλωσαν σε αυτό το αφασικό τοπίο της ήσσονος προσπάθειας, του δικαιωματισμού στην απραξία και την αμάθεια. Γι’ αυτό και αρκετοί απαιτούν με επιθετικότητα που υποκρύπτει απειλή, «καλούς βαθμούς» για τα παιδιά τους, αδιάφοροι για την ουσιαστική μόρφωσή τους. Και έτσι μεγαλώνουν «χιονονιφάδες» που θα λιώσουν στις δυσκολίες της πραγματικής ζωής.
Η Πολιτεία προσπάθησε να αντιδράσει. Το 2024 ψηφίστηκε διάταξη σύμφωνα με την οποία προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως και 2 χρόνων για όσους εισβάλλουν με φωνασκίες, θόρυβο, ύβρεις ή απειλές κατά του εκπαιδευτικού προσωπικού ή των μαθητών, και διαταράσσουν τη λειτουργία του σχολείου.
Αλλά εδώ είναι Ελλάδα, και ο νόμος έμεινε στα χαρτιά. Άλλωστε αν τολμούσε η Πολιτεία να τον εφαρμόσει, θα ακούγαμε φιλιππικούς για την ανάλγητη κυβέρνηση που ποινικοποιεί το ενδιαφέρον και την αγωνία του γονιού για το βλαστάρι του. Και οι πρώτοι που θα ξεσηκώνονταν θα ήταν οι βουλευτές της ΝΔ που την ψήφισαν.
