Το Μαξίμου υπερασπίζεται τα παιδιά του

Το Μαξίμου υπερασπίζεται τα παιδιά του

Ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού Θανάσης Καρτερός επιλέγει με ανάρτησή του στο facebook να υπερασπιστεί τον Σωτήρη Καψώχα και τα σχόλιά του κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη στον οποίο επιτίθεται και ο ίδιος με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα παρά την κατακραυγή και τις αιχμές ακόμη και από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Μάλιστα ο Θανάσης Καρτερός στηρίζει και τα σχόλια του Σωτήρη Καψώχα δηλώνοντας ότι «είπε την αλήθεια» σε ό,τι αφορά τον λόγο του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ομοιότητά του με τον Ιταλό φασίστα.

«Τόλμησε να πει από τη δημόσια τηλεόραση, ότι ο λόγος του στη ΔΕΘ, σε κάποια σημεία, αντιγράφει τις απόψεις Ιταλού θεωρητικού του φασισμού» αναφέρει για τον Σωτήρη Καψώχα «Πράγμα που, παρεμπιπτόντως, είναι αλήθεια, και ας χτυπιούνται κάτω όσο θέλουν. Άσχετα αν δεν φαίνεται πιθανό να γνωρίζει τον Ιταλό φασίστα, και το πιθανότερο είναι να είχε ξεπατικώσει απλώς τον Πινοσέτ –τα ίδια έλεγε ο μακαρίτης-, τον Φρίντμαν, και το ΔΝΤ. Όμοιος, ομοίω»

Στην μακροσκελή του ανάρτηση, μέσα από την οποία επιβεβαιώνεται η ανοιχτή γραμμή του Μεγάρου Μαξίμου με την ΕΡΤ αλλά και η πρόθεση του ίδιου του Αλέκη Τσίπρα να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές μέσα από λογικές εμφυλιοπολεμικές και διχαστικές, ο Θανάσης Καρτερός ξεχνά να αναφέρει ότι ο «δημοσιογράφος» εκφράστηκε μέσα από ένα δημόσιο μέσο.

Δεν εκφράστηκε μέσα από το δικό του μέσο, από το δικό του μαγαζί, από ένα ιδιωτικό μέσο ενημέρωσης αλλά από τη δημόσια τηλεόραση με τρόπο που οδήγησε ακόμη και τον Νίκο Φίλη να δηλώσει πως «το στοίχημα της ΕΡΤ χάνεται κάθε μέρα».

Πάντως και για αυτόν όπως και για άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχε έναν λόγο να πεί ο Θανάσης Καρτερός στο κλείσιμο της ανάρτησης που ακολουθεί μαλώνοντάς του στην κυριολεξία για τη στάση τους. «Και όσοι, από την από δω μεριά, διυλίζουν, κατά τα ειωθότα, τον κώνωπα –αν έπρεπε, ή δεν έπρεπε, ο δημοσιογράφος να πει όσα είπε- καλό είναι να θυμούνται ότι η ελευθερία του δημοσιογράφου αρχίζει από κει που αρχίζουν οι διαφωνίες μας με όσα λέει. Ματώσαμε για να το μάθουμε και να το εμπεδώσουμε αυτό», καταλήγει χωρίς όμως να αναφέρεται στους «ματωμένους αγώνες» του εν λόγω «δημοσιογράφου.