Με το πόρισμα του ΕΜΠ, έπεσαν τίτλοι τέλους στο θέμα των Τεμπών, τουλάχιστον ως προς τις παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας για ξυλόλια, τολουόλια και λαθρέμπορους, που ταλαιπώρησαν τη χώρα τα τελευταία δυο χρόνια και την έφεραν στα όρια της παράκρουσης.
Και μαζί με αυτά μας τελείωσε και το παραμύθι της «συγκάλυψης».
Γιατί αν δεν υπήρξε παράνομο φορτίο, τι να συγκαλύψει κανείς; και γιατί ;
Και επειδή το πόρισμα δεν βόλευε ακριβώς τα αφηγήματα κάποιων, ο συντάκτης του- ένας διεθνώς καταξιωμένος επιστήμονας του ΕΜΠ- στοχοποιήθηκε ανελέητα από τον υπόκοσμο του διαδικτύου αλλά δυστυχώς και από πολιτικούς και κάποιους συγγενείς των θυμάτων.
Υπήρξε πολιτική αρχηγός που μίλησε για «σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις» και δήλωσε σοβαρά ότι ο καθηγητής του ΕΜΠ, «θα πρέπει να ελεγχθεί ποινικά, διότι είναι προφανές ότι το περιεχόμενο της έκθεσης που έχει κατατεθεί με τεράστια καθυστέρηση είναι προϊόν πιέσεων».
Άλλη πολιτικός, βουλευτής του Κασσελάκη, αοιδός στο επάγγελμα και πρώην τηλεαστέρας του Fame story, αφού κατηγορεί τον καθηγητή για «14 μήνες ανεξήγητης καθυστέρησης», αποκαλεί το πόρισμα «ένα μη τεκμηριωμένο επιστημονικό εργαλείο που αναπαράγει αποδομημένα σενάρια όπως αυτό της δήθεν πυρόσφαιρας από έλαια σιλικόνης».
Άλλος πολιτικός, δικηγόρος στο επάγγελμα, που πριν λίγο καιρό χαρακτήριζε τον συντάκτη του πορίσματος «επιστήμονα διεθνούς κύρους», λέει τώρα ότι «η λογική ότι η πυρόσφαιρα μπορεί να προκληθεί και από έλαια σιλικόνης, δεν είναι λογική επιστήμονα αλλά λογική πολιτικάντη».
Μια ιδιαίτερα προβεβλημένη συγγενής θύματος, αφού αποκαλεί τον καθηγητή του ΕΜΠ, «αδίστακτο που διαπράττει μέγιστη ύβρη», αναρτά φωτογραφία του και χαρακτηρίζει το πόρισμα «έκτρωμα». Και από κάτω στα σχόλια, οι ψόφοι και οι κατάρες των φίλων της, να κάνουν παρέλαση.
Δηλώσεις που σε άλλες εποχές θα προκαλούσαν μόνο θυμηδία, προκαλούν τώρα το ενδιαφέρον πολλών.
Γραφικές και αξιοθρήνητες φιγούρες που σε άλλες εποχές θα ήταν μόνο νούμερα σε επιθεώρηση, θεωρούνται τώρα πολιτικοί και παράγοντες της δημόσιας ζωής που φιλοδοξούν μάλιστα να διαμορφώσουν εξελίξεις-αν όχι να κυβερνήσουν κιόλας.
Φαινόμενα που δυστυχώς μόνο σε κοινωνίες με πολιτισμική υστέρηση συναντά κανείς.
Η παρακμή της πολιτικής ζωής είναι πια προϊούσα και πιθανότατα και μη αναστρέψιμη.
Και για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, η παρακμή αυτή έχει και οριζόντια πολιτική διαστρωμάτωση. Και στο τέλος της ημέρας, είναι και απότοκος και της παρακμής της κοινωνίας. Δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, στην Ελλάδα όμως είναι ιδιαίτερα έντονο.
Για εδώ συν τοις άλλοις, περάσαμε και μια δεκαετή οικονομική κρίση που άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην κοινωνία και με το χρόνο μετατράπηκε και σε κρίση θεσμών.
Δεν είναι τυχαίο ότι 8 στους 10 δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται πια τη Δικαιοσύνη.
Ένα τραγικό δυστύχημα που θα’πρεπε να γίνει αφορμή σοβαρής έρευνας και περισυλλογής, έγινε αντίθετα αντικείμενο σπέκουλας και ξεδιάντροπης πολιτικής εκμετάλλευσης, σκυλεύοντας τη μνήμη των 57 νεκρών.
Υπήρξε πολιτικός που φαντασιώθηκε ότι τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη ήταν «ένα λαϊκό μέτωπο από τα κάτω που αναζητά να συναντηθεί με ένα λαϊκό μέτωπο από τα πάνω.»
Υπήρξε τεχνικός σύμβουλος οικογενειών των θυμάτων, που χαρακτήρισε κυνικά και τα Τέμπη «σαν μια ευκαιρία για την αναγέννηση του πολιτικού σκηνικού.»
Προσέξτε. Όχι ευκαιρία για να μάθουμε τι συνέβη ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να ξανασυμβεί. Αλλά ευκαιρία για να πέσει η κυβέρνηση. Και για να είμαστε πιο ακριβείς, ευκαιρία για να φύγει ο Μητσοτάκης έστω και αν αυτό θα συνιστούσε απροκάλυπτη απόπειρα θεσμικής εκτροπής.
Τα Τέμπη ήταν το τρίτο μεγάλο γεγονός που πυροδότησε την εκδήλωση ενός κύματος συλλογικής παράνοιας στη χώρα την τελευταία δεκαπενταετία.
Το πρώτο υπήρξε η οικονομική κρίση όταν πολλοί θεώρησαν ότι κάποιοι μας τιμωρούν επειδή μας ζηλεύουν για τον ήλιο, τη θάλασσα και το τσίπουρο. Συμπαθητική θεωρία που δεν εξηγούσε όμως επαρκώς γιατί αυτοί οι κάποιοι, «τιμώρησαν» επίσης και τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς, τους Κύπριους, τους Ιρλανδούς και τους Ισλανδούς.
Το δεύτερο μεγάλο γεγονός υπήρξε η πανδημία. Εκεί κάποιοι θεώρησαν ότι τα εμβόλια ανακαλύφθηκαν οχι για να σώσουν ζωές αλλά για να εξαλείψουν τον πληθυσμό, στα πλαίσια ενός καταχθόνιου σχεδίου great reset. Άσχετα αν χωρίς αυτά θα πέθαιναν εκατομμύρια.
Στις δυο πρώτες περιπτώσεις, μέσα από περιπέτειες και πισωγυρίσματα, ο ορθολογισμός επικράτησε και έσωσε τελικά την παρτίδα.
Ας ελπίσουμε να συμβεί το ίδιο και με τα Τέμπη.
Γιατί αν καταρρεύσει το μέτωπο της λογικής, θα καταρρεύσει και η ίδια η χώρα.
