Του Γιάννη Σιδέρη
Όσοι διαπίστωναν ογκώδη προβλήματα στην Οικονομία, τα οποία μετέτρεπαν το λαό σε απέλπιδα Σίσυφο, ήταν προφανώς εχθροί της κυβέρνησης. Τώρα φέρεται να τα διαπιστώνει και ο εκλεκτός, και εκλεγμένος της, Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος - σύμφωνα με δήλωσή του που αναφέρει η «Κυριακάτικη Ελευθερία».
Κατά τον Πρόεδρο τα εθνικά προβλήματα απαιτούν συσπείρωση. Αληθές! Το διαχρονικό εξ αυτών άλλωστε, την τουρκική επιθετικότητα, την γνωρίζαμε όλοι, εκτός από τους «διεθνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ, για τους οποίους οι φόβοι απέναντι στη γείτονα, ήταν εθνικιστική ιδεοληψία ή ψηφοθηρική πατριδοκαπηλία στην οποία επιδίδονταν οι έμποροι του πατριωτισμού.
Στην απευκταία περίπτωση που οι απέναντι «ανοίξουν την πόρτα του τρελοκομείου, θα εισέλθουμε κι εμείς», όπως είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου, και θα εισέλθουμε ενωμένοι. Αυτό είναι αναμφισβήτητο, το έχει δείξει και η ιστορία μας, ακόμη και σε περιπτώσεις θανάσιμων εχθρών (γράμμα Νίκου Ζαχαριάδη, κατά την εισβολή των Ιταλών, ανεξαρτήτως των όποιων - μετέπειτα - ερμηνειών, παρερμηνειών και σκοπιμοτήτων που αναζητήθηκαν). Εκείνη την στιγμή λειτούργησε ιαματικά στον πατριωτισμό των ελλήνων.
Ωστόσο ο πρόεδρος ζητεί συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων και για την Οικονομία. Θωρεί πως έχουν χρέος οι πολιτικές δυνάμεις «με σεβασμό στην πολιτική στην ιδεολογική και πολιτική ιδιαιτερότητα καθεμιάς «(σ.σ. …πάλι καλά!), «να πορευτούμε ενωμένοι για να αντιμετωπίσουμε τη βαθειά κρίση που μαστίζει τον τόπο μας και το λαό μας»…
Κατά τον κ. Παυλόπουλο «ο ρυθμιστικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, όχι μόνο του επιτρέπει, αλλά του επιβάλλει κυριολεκτικώς, να διασφαλίζει την ενότητα του λαού και του έθνους». Σωστά! Αρκεί η ενότητα αυτή να μην αποβαίνει λεόντειος, υπέρ των συμφερόντων της κυβερνώσας παράταξης, με αποτέλεσμα την καθυπόταξη και τον πολιτικό ευνουχισμό των υπολοίπων.
Δεν γνωρίζουμε (περίπου γνωρίζουμε αλλά το θέτουμε ως υπόθεση εργασίας), πως θα ήταν η οικονομία αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά, εκμεταλλευόμενος αυτή την παραδοξότητα του Συντάγματος, την στιγμή που είχε αρχίσει μία αναιμική ανάπτυξη και στοιχειώδης επιστροφή στην κανονικότητα. Δεν γνωρίζουμε αν θα είχαμε πέσει στην ασφυξία των capital controls και την άπνοια επενδύσεων. Δεν γνωρίζουμε αν θα είχαν αφελληνιστεί οι τράπεζες, αν θα είχαμε υποθηκεύσει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, αν θα μας είχε στοιχίσει η περιπέτεια της συριζαίικης «περηφάνιας» πάνω από 80 δις, τα οποία επωμίζεται με ιώβεια, απ'' ό,τι φαίνεται, υπομονή ο λαός, (ο οποίος σαφώς επέλεξε τη μοίρα του. Για έναν ΕΝΦΙΑ που νόμιζε ότι θα γλύτωνε…).
Μικρό το ειδικό βάρος της στήλης και οι γνώσεις του γράφοντος, αλλά κατανοεί τα αυτονόητα:
Ότι τα τωρινά προβλήματα είναι… έκπαγλο δημιούργημα της παρούσας κυβέρνησης. Βρίσκεται σε λαβύρινθο (κάπως διαφορετικό απ'' αυτόν που έχει περιγράψει ο Πρόεδρος), σαστισμένη από προβλήματα, κλωθογυρίζοντας μια αξιολόγηση που θα έπρεπε να έχει τελειώσει 13 μήνες πριν! Δεν είναι κατανοητό γιατί τα κόμματα πρέπει να στέρξουν να παράσχουν χείρα βοηθείας. Το έκαναν το Καλοκαίρι του ''15 και ως ανταπόδοση εισέπραξαν τον χαρακτηρισμό της εσωτερικής τρόικας, άρα ανθελληνικής Πέμπτης Φάλαγγας.
Σε ένα κόμμα, μιας ανώριμης καλομαθημένης νεανικής ηγεσίας, που προεκλογικά - και υστερικά - πρόβαλε το σύνθημα «εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», που εξέπεμψε απύθμενο εμφυλιοπολεμικό μίσος (κάτι που δεν έχει κάνει ο ιστορικός πρωταγωνιστής της μιας πλευράς, το ΚΚΕ), που στοχοποίησε ως φασίστα όποιον είχε άποψη αντίθετη ή διαφορετική άποψη από τη δική του (και μετά βρέθηκε στο ίδιο πολιτικό κρεβάτι με τον Πάνο, που λέει και ο Παπαδημούλης): Ποιο χρέος έχουν τα δημοκρατικά κόμματα της αντιπολίτευσης να προστρέξουν σε βοήθεια, πόσο μπορούν να συνεννοηθούν και γιατί να το κάνουν; Αργά θυμήθηκαν και αυτοί και ο πρόεδρος την εθνική συνεννόηση.
Το δυσεπίλυτο διέξοδο και η παρούσα οικονομική δυσπραγία είναι έργο της κυβέρνησης. Ή θα το λύσει ή θα παραιτηθεί, αν δεν μπορεί, εκουσίως ή ακουσίως. Το σύνταγμα προβλέπει τις θεσμικές διαδικασίες.
Όσο για τον Πρόεδρο, το κύρος του και το κύρος του θεσμού, θα το χρειαστούμε στα δύσκολα. Σε θέματα υπέρ βωμών και εστιών – και η αξιολόγηση δεν εντάσσεται σε αυτά...
(Φωτογραφία: SOOC)
