Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να απαντηθούν και οι εναπομείνασες απορίες και τα ερωτήματα γύρω από τη σκευωρία της Novartis. Άπαξ και έπεσαν οι κουκούλες και άνοιξαν οι λογαριασμοί των ψευδομαρτύρων – μαρτύρων συμφέροντος, άνευ της ελάχιστης επίφασης υπηρεσίας στο δημόσιο συμφέρον – θα πρέπει να απαντηθούν μια σειρά από ερωτήματα.
Ποιος τους πλεύρισε και πότε για πρώτη φορά; Με ποιανού εντολή, ποια κριτήρια και ποια τελική στόχευση επελέγησαν τα δέκα πολιτικά πρόσωπα τα οποία κατονόμασαν ως διεφθαρμένους και «αργυρώνητους»;
Πώς «βαφτίστηκαν» ως προστατευόμενοι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος από την εισαγγελέα Τουλουπάκη, με μια διαδικασία που «έμπαζε» από παντού; Ποιος υπαγόρευε τις καταθέσεις τους; Ποιος έκανε το delivery στην επικοινωνιακή διαχείριση του «σκανδάλου»;
Ποια είναι τα δώδεκα πρόσωπα στα οποία διοχετεύτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τους λογαριασμούς εκατομμυρίων του κ. Δεσταμπασίδη και της κ. Μαραγγέλη, οι οποίοι δεσμεύτηκαν στην Ελβετία;
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να απαντηθεί και η… απορία του Αλέξη Τσίπρα, όπως τη διατύπωσε τον Νοέμβριο του 2019, όταν στη Βουλή υπερασπίστηκε τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, κατά τη συζήτηση για την παραπομπή του :«Άντε, λοιπόν, και την έστησε τη σκευωρία ο Παπαγγελόπουλος. Πείτε μου: Πώς την έστησε αυτή τη σκευωρία; Μόνος του; Για κάποιο προσωπικό όφελος έστησε αυτή τη σκευωρία ο Παπαγγελόπουλος;».
Δεν υπάρχει ούτε ένας που να πίστεψε ή να πιστεύει ότι ο Παπαγγελόπουλος έστησε μόνος του τη σκευωρία. Υπάρχουν δηλώσεις επί δηλώσεων στελεχών και πρώην στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στα πρακτικά της Βουλής, στις κάμερες των τηλεοράσεων ακόμη και στα σκαλοπάτια του Μαξίμου.
Όλες υποδηλώνουν ευρύτατη γνώση και του τότε πρωθυπουργού για τις λεπτομέρειες και τον «οδικό χάρτη» ενός σχεδίου που ετέθη σε εφαρμογή από το 2017 - έναν ολόκληρο χρόνο πριν σύρουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους στο βούρκο των συκοφαντιών, εν είδει κορυφαίου αντιπερισπασμού στο μεγάλο κόλπο για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Μια συμφωνία την οποία ο ίδιος ο κ. Τσίπρας προσφέρει, κατά δήλωσή του, εθελοντικά και εθελοδουλικά στο «πιάτο» της Μέρκελ, όπως γράφει στο βιβλίο του.
Ο Φιλήστωρ Δεσταμπασίδης, με το κωδικό όνομα «Μάξιμος Σαράφης», βρέθηκε με δέκα εκατομμύρια ευρώ σε ελβετική τράπεζα. Η Μαρία Μαραγγέλη, με το κωδικό όνομα «Αικατερίνη Κελέση», ενθυλάκωσε ως αμοιβή δεκαεπτά εκατομμύρια ευρώ και τα ασφάλισε επίσης σε ελβετική τράπεζα.
Από τους λογαριασμούς αυτών των δύο προσώπων διοχετεύθηκαν σε δώδεκα άλλους ποσά από 30.000 έως και 500.000 ευρώ, χωρίς να υπάρχει κάποια αιτιολογία. Άπαξ και βρέθηκε το «money», θα βρεθούν και οι υπόλοιποι που έλαβαν μέρος των «αργυρίων» της σκευωρίας. Και ίσως πολύ σύντομα ο πρωθυπουργός της σκευωρίας να χρειαστεί να αλλάξει τον τίτλο του κεφαλαίου για τη Novartis που συμπεριέλαβε στην Ιθάκη του.
Είναι απολύτως διαυγές ποιοι ήταν τα θύματα, ποιοι οι θύτες και ποιοι κυβερνητικοί μηχανισμοί έκαναν τότε τη Δικαιοσύνη άθυρμά τους, για να υπηρετήσουν το κοινά αποδεκτό δόγμα Πολάκη: «Αν δεν βάλουμε κάποιους στη φυλακή, δεν κερδίζουμε εκλογές». Η δικαίωση των θυμάτων θα επέλθει με την ολοκληρωτική αποκάλυψη των «θυτών», οι οποίοι ουδόλως «κυνηγήθηκαν» όσο έπρεπε. Αλλά έρχεται το πλήρωμα του χρόνου…
