Η τελευταία ευκαιρία που έχασε ο Αλέξης

Η τελευταία ευκαιρία που έχασε ο Αλέξης

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι, και ο αυτοχειριασμός του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται. Τα μεγάλα κόμματα ομονοούν στα εθνικά θέματα. Καθ' όλη τη μεταπολίτευση τα κόμματα εξουσίας ψηφίζουν τις αμυντικές δαπάνες, αφού καταθέσουν τις όποιες αντιρρήσεις τους. Δεν φέρονται σαν ιδεοληπτικά γκρουπούσκουλα της εποχής του 3%.

Από τη συζήτηση στη Βουλή, και με μια ομιλία του Τσίπρα χωρίς πολιτικό ειρμό, φάνηκε πως δεν υπήρχε κάποιο γεωστρατηγικό σκεπτικό στην άρνησή του. Είπε όχι απλώς για να πει όχι, χωρίς να κατανοεί ότι έτσι απομειώνεται στην εμπιστοσύνη του λαού.

Απώλεσε χθες τη δυνατότητα να συμπεριφερθεί ως δύναμη εθνικής ευθύνης, να ανακτήσει τη λαϊκή εμπιστοσύνη και να εγγράψει υποθήκες για επαναφορά στην εξουσία.

Ο εν δυνάμει πρωθυπουργός (τυπικά ως αρχηγός αντιπολίτευσης) φάνηκε κατ' αρχάς αναντίστοιχος με τον εαυτό του και όσα έλεγε το 2020. Τότε που δήλωσε στο militaire.gr ότι συμφωνούσε με το μείγμα: Συμφωνία με τη Γαλλία, Rafale και Belharra (γιατί σύμφωνα με τα δικά του λόγια «είναι ο τύπος των φρεγατών που έχουν τη δυνατότητα να επιχειρούν σε ανοιχτές θάλασσες, με ανθυποβρυχιακή υποστήριξη και αεράμυνα αποτελεσματική»).

Τώρα, που έστω και σαν αντανάκλαση γεωστρατηγικών αναπροσανατολισμών της Αμερικής, και της ακύρωσης της παραγγελίας της Αυστραλίας των γαλλικών φρεγατών, στο πλαίσιο της AUKUS, έγινε δυνατό να πετύχουμε και τα τρία, τα καταψηφίζει!

Η ομιλία του δεν είχε ενιαίο σκεπτικό. Ήταν μια πλεύση χωρίς πυξίδα, με καταβύθιση στην τρέχουσα μικροπολιτική, με Μπογδάνους, τρομολατρική με φέρετρα Ελλήνων στρατιωτών, διανθισμένη με το παράπονο του φτωχού που ψωνίζει όπλα ενώ δημοσιονομικά δεν το αντέχει, εικόνες του Μητσοτάκη να ψωνίζει φρεγάτες και Rafale σαν να ψωνίζει γραβάτες σε πολυκαταστήματα, προσπάθεια να δικαιολογήσει τις Πρέσπες, καταγγελία της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, και άλλα παρόμοια.

Επανέλαβε τα γνωστά, ότι η ασυμφωνία είναι ανισοβαρής γιατί το άρθρο 2 προβλέπει στήριξη της Ελλάδας στα 6 μίλια (δηλαδή θα έπρεπε να δεσμευτεί η Γαλλία στα 12, τα οποία εμείς δεν έχουμε κηρύξει, υπό τον εκβιασμό του τουρκικού casus belli).

Παράλληλα κατήγγειλε ότι η Γαλλία δεν θα συνδράμει σε υπεράσπιση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, οι οποίες υπενθυμίζουμε ότι δεν έχουν ορισθεί, δεν αποτελούν εθνική κυριαρχία, και στον ορατό χρόνο δεν προβλέπεται να οριοθετηθούν.

Εντύπωση έκανε η... γεωστρατηγική επίδραση που θα έχει η συμφωνία κατά τη γνώμη του, στην σχέση μας με την Τουρκία. Έψεξε την κυβέρνηση γιατί η κακή συμφωνία … μας απομακρύνει από μια προοπτική έντιμης λύσης και αποκλιμάκωσης με την Τουρκία. Άλαλα τα χείλη των ασεβών.

Παρόλα αυτά όταν επανέλθει εν τη εξουσία του θα αλλάξει μόνο το σκέλος της ενδεχόμενης εμπλοκής στο Σαχέλ. Και σε αυτό όμως θέτει εαυτόν σε θέση διττής αναξιοπιστίας.

Το 2018 στην συνδιάσκεψη κορυφής της ΕΕ για το Σαχέλ, όχι μόνο συμφωνούσε με επέμβαση αλλά τόνιζε ότι η ασφάλεια της Μεσογείου συνδέεται άρρηκτα με τις εξελίξεις στην υποσαχάρια Αφρική.

Η Ευρώπη - κατά τον τότε Τσίπρα - πρέπει να δείξει αλληλεγγύη (με τέτοια λέξη επιχρύσωνε αυτό που τώρα χαρακτηρίζει ως αποικιοκρατική πολιτική), προς τις χώρες της Αφρικής, οι οποίες αντιμετωπίζουν προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας, της τρομοκρατίας, της φτώχειας.

Τότε θα ήταν αλληλεγγύη. Τώρα αναρωτιέται: «πόσα φέρετρα στρατιωτών με την ελληνική σημαία βάζετε όριο για την αποχώρηση από το Σαχέλ; Στην περιοχή του Σαχέλ για ποιον θα διακινδυνεύουν τη ζωή τους;» - Μα μήπως, θα ρωτούσε κάποιος, θα διακινδύνευαν για τις χώρες που «αντιμετωπίζουν προκλήσεις στον τομέα της ασφάλειας, της τρομοκρατίας, της φτώχειας»; Τότε τα φέρετρα θα ήταν υπέρ αλληλεγγύης…

Φυσικά, παραπληροφορεί. Η συμφωνία δεν υποχρεώνει τη χώρα μας σε αποστολή στρατιωτικής δύναμης. Ήταν τόσο εμφανές ακόμη και για μη ειδικούς (έως άσχετους) όπως ο γράφων, που το αναφέραμε από την πρώτη ημέρα. Γράψαμε ότι η ενδεχόμενη αποστολή στρατευμάτων είναι ανεξάρτητη από τη συμφωνία. Είχαμε επίσης παραθέσει και το παράδειγμα του 2013 όπου δεν στείλαμε στρατιώτες αλλά μόνο κάποιους αξιωματικούς, και σε επιτελικές θέσεις.

Φυσικά, η γνώμη μας δεν μετράει, αλλά μετράνε οι γνώμες των διεθνολόγων. Και πολύ περισσότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να μετράει η γνώμη του Ευάγγελου Βενιζέλου, που ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ τον ανέδειξε ως ακούσιο - εκ μέρους του Βενιζέλου - μέντορά του, επειδή πρώτος έκανε τεχνική παρατήρηση για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα.

Ο Βενιζέλος την Τετάρτη στο κανάλι Action 24, διαβεβαίωσε ότι η συμφωνία ΔΕΝ υποχρεώνει την Ελλάδα να στείλει στρατιώτες στο Σαχέλ. Τι χρεία έχει ο Τσίπρας άλλων μαρτύρων; Αλλά δεν τον ενδιαφέρει η αλήθεια των μαρτύρων.

Η αλήθεια χαλάει μια ωραία καταγγελτική παράσταση, την οποία επιχείρησε χθες. Δυστυχώς, ήταν ένας ρόλος χωρίς σενάριο. Πήγε στη Βουλή να πει όχι - για να πει όχι!. Και να αντιφάσκει. Φιλειρηνικός και συνάμα καταγγελτικός γιατί ο Γεραπετρίτης όρισε ως κόκκινη γραμμή τα 6 μίλια.

4.5 χρόνια ήταν πρωθυπουργός. Γιατί δεν τα επεξέτεινε στα 12 μίλια, ώστε να καταγγέλλει τώρα τους κυβερνώντες ότι περιόρισαν την εθνική μας κυριαρχία στο μισό;