«Το φως μπορεί να νικήσει το σκοτάδι» δήλωσε ως άλλος… Μένιος Κουτσόγιωργας, η συνήγορος του Πάνου Ρούτσι, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η… φωτοδότρα ιαχή ακούστηκε μετά την ανακοίνωση διακοπής της απεργίας πείνας, αφού η Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας έκανε δεκτά τα αιτήματά του.
Προφανώς με το φως που μπορεί να νικήσει, η κα συνήγορος εννοούσε και τα φώτα της δημοσιότητας που την περιλούζουν. Η επίδοξη «πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός» και νυν «σταυροφόρος της Δικαιοσύνης», λούστηκε με το φως της «επιτυχίας» συμβουλεύοντας έναν αθώο απελπισμένο σε μια εκβιαστική απεργία μόλις έκλεισε ο φάκελος της υπόθεσης, ενώ επί δυόμισι χρόνια δεν είχε τέτοια έμπνευση.
Η λύση στο αίτημα Πάνου Ρούτσι, ήταν απλή σαν το αυγό του Κολόμβου, και θα μπορούσε να έχει επιλυθεί από τις πρώτες ημέρες της απεργίας. Αλλά οι δικαστικές αρχές δεν λειτουργούν με ανακλαστικά έκτακτης επικαιρότητας.
Σε κάθε περίπτωση η νίκη ήταν του κ. Ρούτσι, αλλά της Ζωή ήταν Πύρρειος. Μηχανεύτηκε την καθυστέρηση της δίκης ώστε στο ενδιάμεσο διάστημα να ροκανίζεται η κυβέρνηση και να οδηγηθούμε σε εκλογές, μέσα σε κλίμα ακραίας τοξικότητας. Το ηχητικό τους υπόβαθρο δεν θα ήταν τα προγράμματα, τα συνθήματα και οι υποσχέσεις, αλλά οι κραυγές, οι καταγγελίες, οι κατηγορίες για την «κυβέρνηση των δολοφόνων» .
Με την προσδοκία του συντριπτικού χτυπήματος, ενώ χορώ θα συγκραύγαζε και η υπόλοιπη αντιπολίτευση, αλλά κανονάρχης θα ήταν η Ζωή. Άλλωστε η μόνη «προσφορά» από την έως τώρα παρουσία της στη δημόσια ζωή, είναι η αέναη βροντώδης καταγγελία, η ανοίκεια σπίλωση, η ασίγαστη εχθροπάθεια, η μετατροπή του πολιτικού πεδίου σε δύσοσμο βάλτο.
Γιατί η Ζωή δεν είναι απλή πολιτικός και μια αυταρχική αρχηγός μονοπρόσωπου κόμματος. Η Ζωή είναι… θεσμός - ή καλύτερα είναι όλοι οι θεσμοί μαζί. Και συνήγορος, και κατήγορος, και δικαστής, και ιδιοκτήτης κόμματος, και ακτιβίστρια του σαλονιού και πλήρης μεγαλοϊδεατικού μεγαλείου: «Ενώ πουλάει αντισυστημισμό απαιτεί να της φέρονται ως αυτοκράτειρα» είχε πει σαρκαστικά ο Θανάσης Παφίλης του ΚΚΕ.
Σκόπιμα ή όχι, βλέπει συνωμοσίες εκεί που υπάρχουν μόνο γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, ενώ καταργεί τους κανονισμούς και υπερβαίνει τους στοιχειώδεις κανόνες θεσμικής συμπεριφοράς. Τον Αύγουστο του 2022 π.χ., την πέταξαν έξω από δικαστήριο… του Παρισιού, κατά τη εκδίκαση υπόθεσης του πελάτη της Αλεξάντερ Βίνικ (γνωστού και ως «Mr. Bitcoin»). Αιτία ήταν η ένταση και η ανάρμοστη συμπεριφορά της προς τους δικαστές κατά τη διάρκεια της δίκης.
Ούτως ή άλλως κινείται σε μια ιδιοχείρως διαμορφωμένη σκηνή, στην οποία δεν υπάρχουν συγκροτημένοι θεσμοί. Το δίκαιο ή το άδικο, το σωστό ή το λάθος , δεν καθορίζονται από διαμορφωμένους δημοκρατικά κανόνες, αλλά από την προσωπική της άποψη.
Χαρακτηριστική η προσπάθειά της, αγνοώντας εισηγήσεις των υπηρεσιών της Βουλής, να υπονομεύσει δια της καθυστερήσεως την ψήφιση του τρίτου μνημονίου (που καλώς - κακώς το στήριζε η πλειοψηφία της Βουλής (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι), ενώ ο ρόλος της προέδρου ήταν η τήρηση της διαδικασίας.
Πάντως στην υπόθεση Ρούτσι η νίκη της ήταν Πύρρειος. Αριστοτέχνης στα δικονομικά κόλπα να καθυστερεί τις δίκες με ανοίκεια μέσα (τη δεινότητά της έδειξε στην περίπτωση του «βιαστή με τις τυρόπιττες»), μια ημέρα πριν το ΟΚ της Εισαγγελίας στα αιτήματα του απεργού πατέρα, είχε απαιτήσει να ξανανοίξει η ανακριτική διαδικασία.
Αυτό θα σήμαινε ότι η υπόθεση θα επέστρεφε στην αρχική της φάση, σχεδόν σε προδικαστικό στάδιο. Με συμπληρωματικές καταθέσεις, ενδεχόμενη ακύρωση αποδεικτικών στοιχείων κ.α. Οι δικαστές δεν θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την κύρια διαδικασία, με αποτέλεσμα η έναρξή της να υπερβεί το χρόνο διενέργειας των εκλογών.
Με την λύση που τελικά υιοθετήθηκε, θα δημιουργηθεί χωριστή δικογραφία ώστε να επιτραπεί στην κύρια υπόθεση να προχωρήσει κανονικά, με μικρή ίσως καθυστέρηση.
Η Ζωη εν προκειμένω έχασε στον βασικό στόχο της. Αλλά θα είναι πάντα παρούσα. Έτοιμη να σπιλώσει ανθρώπους (στην παρούσα φάση λειτουργούς της Δικαιοσύνης), ή πολιτικούς αντιπάλους («σκουλίκι» ο Αδωνις, για τα «φράγκα που του λείπουν» ο Τσίπρας, κλπ). Και βέβαια δημοσιογράφους ( αλλά αυτοί είναι «προσφάγι» για όλα τα κόμματα).
Στη Γαλλία δεν της πέρασε. Εδώ της περνάει...
