Tου Γιάννη Σιδέρη
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταφέρει στην εσωτερική πολιτική σκηνή, αλλά και στην ευρωπαϊκή, τη μικροκομματική ίντριγκα εντυπώσεων η οποία ήκμαζε παλαιόθεν στις τάξεις της Αριστεράς. Παράλληλα και την σταλινική λογική τσακίστε τον αντίπαλο. Δείγματα είδαμε καθ'' όλη την πενταετή διάρκεια της αντιμνημονιακής «εποποιίας», τα οποία μετέφερε και στην κυβερνητική θητεία της. Είναι σύμφυτος τρόπος σκέψης και στάσης, από τον οποίο δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί - ούτε καν της περνάει από το μυαλό.
Η εξαχρείωση της πολιτικής ζωής
Χθες βράδυ η κυβέρνηση εξέδωσε ένα σχόλιο κατά της ΝΔ, στο οποίο αναφέρεται ότι η ΝΔ συντάσσεται για μια ακόμη φορά με τους ακραίους δανειστές, και ο κ. Μητσοτάκης λειτουργεί και πάλι ως πέμπτη φάλαγγα των δανειστών. Ζητιανεύει από τον κ. Schaeuble και το ΔΝΤ, εκλιπαρώντας για εξουσία, αδιαφορώντας για την κοινωνία που υποφέρει. Ο Πρόθυμος κ. Μητσοτάκης θα μείνει στην ιστορία ως ένας άλλος εφιάλτης.
Το πρόβλημα της απάντησης ανήκει φυσικά στη ΝΔ. Σε μας ανήκει το δικαίωμα να αξιολογήσουμε και να (επι)κρίνουμε τον πολιτικό λόγο της κυβέρνησης, που ξεπερνάει τα εσκαμμένα, μας επιστρέφει πολύ πριν και από το «βρώμικο 89», τότε που ο Αντρέας αποκαλούσε τον Κώστα Μητσοτάκη «εφιάλτη».
Ακόμη και ο Αντρέας χρησιμοποιούσε τον όρο εντάσσοντάς τον στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Ο τότε Μητσοτάκης, κατά Αντρέα ήταν εφιάλτης της Δημοκρατίας, με αναφορά στην περίφημη «αποστασία». Παρ' όλα αυτά, πολύς κόσμος του ΠΑΣΟΚ δυσανασχέτησε με τον όρο. Ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποίησε τον όρο του εφιάλτη με την έννοια του εθνικού προδότη.
Ένα χαρακτηριστικό της φειδούς με την οποία χρησιμοποιούταν οι κατηγορίες περί προδοσίας. Κάποτε, το πρώιμο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70, είχε τυπώσει μια αφίσα στην οποία υπήρχε όπου η έγγραφη καταγγελία πως «Η Ελλάδα πωλείται». Ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής θεώρησε πως θίγεται και ζήτησε ανεπισήμως την απόσυρσή της. Ο Αντρέας κατανόησε ότι υπερέβαλλε, και έδωσε εντολή να αποσυρθεί η αφίσα!
Η μηχανική του μπούμερανγκ
Χθες ο κ. Τσίπρας βρέθηκε μπροστά σε ένα ακόμη διέξοδο που τον οδήγησε η ιντριγκαδόρικη διάθεση να δημιουργεί θεατρικά σκηνικά ρήξης πριν τις μεγάλες υποταγές του. Είναι γεγονός ότι η κυβερνητική ηγεσία ξαφνιάστηκε με την αντίδραση των δανειστών. Ενώ διέρρεε πως ανυποχώρητα θα ζητούσε από την Merkel πολιτική διαπραγμάτευση (έπαθε και δεν έμαθε), και στο πλαίσιο αυτής την απομάκρυνση του ΔΝΤ, βρέθηκε ενώπιον αντιδράσεων που δεν ανέμενε: Ο εκπρόσωπος του Dijsselbloem δήλωσε πως «οι θεσμοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης (επίδομα συνταξιούχων και αναστολή ΦΠΑ σε νησιά) δεν ευθυγραμμίζονται με τα συμφωνηθέντα). Η Γερμανία, δηλαδή ο Schaeuble, ζήτησε από τους θεσμούς να αξιολογήσουν εάν οι εξαγγελίες είναι συμβατές με της υποχρεώσεις της χώρας μας στο πλαίσιο του προγράμματος, ενώ ο ESM ανέστειλε τις αποφάσεις για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους!
Το μέγαρο Μαξίμου χθες το βράδυ προσπαθούσε να μεταδώσει ηρεμία, εστιάζοντας στο γεγονός ότι «Ούτως ή άλλως, τα μέτρα θα ξεκινούσαν από τις 10 του Γενάρη, απλώς μας ζήτησαν στοιχεία και μεις τα στείλαμε», ενώ ο κ. Τσακαλώτος δήλωνε ότι τα μέτρα των παροχών είναι «εντός μνημονιακού πλαισίου». Όχι ακριβώς!
Θα ήταν εντός μνημονιακού πλαισίου εάν η διανομή γινόταν το 2017 και εφόσον τον Απρίλιο του 2017 η Eurostat πιστοποιούσε το πλεόνασμα. Σε διαφορετική περίπτωση, όχι μόνο ο κόφτης δεν θα γινόταν «ο κόφτης δότης», όπως είπε ο πρωθυπουργός, αλλά ο κόφτης θα ενεργοποιείτο για μισθούς και συντάξεις!
Με τις εξελίξεις που ακολούθησαν την… αλέγρα και «λεβέντικη» στάση του κου Τσίπρα (δεν είμαστε αποικία, δεν θα μας πουν οι ξένοι τι θα κάνουμε με το πλεόνασμα, είναι ανόητοι τεχνοκράτες), η κυβέρνηση έμαθε εμπράκτως τι σημαίνει η λέξη «μπούμερανγκ»:
Για την δεύτερη αξιολόγηση, που επανειλημμένως ο πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει «εύκολη», ευρωπαίος αξιωματούχος δήλωσε στο γερμανικό οικονομικό πρακτορείο ειδήσεων MNI: «βρισκόμαστε σε πολιτικό αδιέξοδο όσον αφορά την Ελλάδα», και εκτίμησε ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν θα κλείσει πριν από τον Μάρτιο του 2017.
Τα πράγματα συχνά στην πολιτική δρομολογούνται από τις ηγεσίες κατά ορισμένο τρόπο, αλλά συχνά αυτά δεν ακολουθούν πάντα ευθύγραμμη πορεία, αποκτώντας την δική τους απροσδιόριστη δυναμική. Κάτι παρόμοιο φαίνεται να γίνεται με την δεύτερη αξιολόγηση. Και κάτι ανάλογο δεν αποκλείεται να γίνει και με τις εκλογές, παρότι το κυβερνητικό επιτελείο συνεχίζει να μιλάει για το 2019.
