Στη ΝΔ γίνεται αυτήν τη στιγμή της Κολάσεως. Οι βαρονίες του κόμματος έχουν σηκώσει τη σημαία της επανάστασης, φοβούμενες ότι μια τρίτη - πιθανή - εκλογική νίκη του κ. Μητσοτάκη θα τις αποκλείσει από τη ... νομή της εξουσίας. Η ΝΔ παραμένει ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα στην Ελλάδα. Ένα κόμμα που κινητοποιείται μόνο στις εκλογές, χωρίς να παράγει πολιτική. Η εσωκομματική κόντρα βρίσκεται σε εξέλιξη με τη συμμετοχή και οικονομικών παραγόντων και απειλεί σε βάθος χρόνου με πολυδιάσπαση το κόμμα, προκαλώντας ιστορικές και πιθανότατα δυσμενείς συνέπειες στην πορεία της χώρας.
Οι προσωπικές έριδες και φιλοδοξίες τυφλώνουν αυτήν τη στιγμή τους «υποκινητές» των «ταραχών» στη ΝΔ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι «κινηματίες» έχουν σε όλα άδικο. Αλλά σε αυτό έχουν και οι ίδιοι ευθύνη. Θέλοντας στο παρελθόν να περιχαρακώσουν την ισχύ της εξουσίας τους, απέφυγαν να εκσυγχρονίσουν το κόμμα της ΝΔ. Δεν έχουν, λοιπόν, στη διάθεσή τους μια αίθουσα παραγωγής πολιτικής για να εκφράσουν τις όποιες διαφωνίες ή ανησυχίες τους. Σκεφτείτε την απογοήτευσή τους όταν είναι ορατή η επανεκλογή Μητσοτάκη για άλλη μια τετραετία και αυτοί ήδη νιώθουν ότι βρίσκονται σε... ξένο κόμμα.
Ο κ. Μητσοτάκης και αυτός με τη σειρά του δεν επέμεινε στον εκσυγχρονισμό της ΝΔ. Δεν είχε κάτι να φοβηθεί απ’ αυτό. Η πολιτική του κυριαρχία δεν είναι προϊόν της κομματικής καμαρίλας, αλλά η έκφραση μιας ανάγκης της ίδιας της κοινωνίας. Οι δυνάμεις που τον ανέδειξαν αρχηγό της ΝΔ και στη συνέχεια πρωθυπουργό ξεπέρασαν τις δικές τους αντιστάσεις και έγιναν μέλη στη ΝΔ. Το κέντρο μετακινήθηκε μαζικά στη ΝΔ και άλλαξε τις ισορροπίες και στη ΝΔ και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Αυτούς ονομάζουν «μουσαφίρηδες» διάφοροι βαρόνοι του κόμματος. Ξεχνούν ότι χωρίς αυτούς η ΝΔ θα πάλευε ακόμη με το 18% του Αντώνη Σαμαρά. Από την άλλη πλευρά η ΝΔ δεν είναι κεντρώο κόμμα. Είναι κεντροδεξιό. Όπως κεντροδεξιό ήταν από την ίδρυσή του. Και εδώ πρέπει να σημειώσουμε την άδικη κριτική που δέχεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο κ. Μητσοτάκης δεν κάνει κάτι διαφορετικό από εκείνο που έκανε ο ιδρυτής του κόμματος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Τι θα ήταν, λοιπόν, η κυβέρνηση της ΝΔ χωρίς τους κκ Πιερρακάκη, Φλωρίδη, Λιβάνιο και τόσους άλλους που έχουν διαγράψει τις δικές τους διαχωριστικές γραμμές και εργάζονται σήμερα σκληρά για την κυβέρνηση και τη χώρα; Και τι εξυπηρετεί στο τέλος η περιθωριοποίησή τους; Διότι αυτό επιδιώκουν οι «κινηματίες».
Ας πούμε ότι ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να χρησιμοποιήσει και άλλα στελέχη. Ποια θα έπρεπε να υπουργοποιήσει από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή; Τα κεντρικά πρόσωπα εκείνης της κυβέρνησης έχουν εγκαταλείψει το κόμμα από την εποχή ακόμη του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην ξεχνιόμαστε, στενοί συνεργάτες του κ. Καραμανλή μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ! Αυτούς να έκανε υπουργούς ο κ. Μητσοτάκης; Και από την άλλη δεν είναι ο κ. Μητσοτάκης υπαίτιος για το γεγονός ότι η καραμανλική πτέρυγα δεν έχει βγάλει νέο στελεχιακό δυναμικό τα τελευταία είκοσι χρόνια. Και θα αναρωτηθείτε κάτω από ποια διαδικασία να βγουν αυτά τα νέα στελέχη με τον τρόπο που λειτουργούν τα κόμματα. Σωστό!
Από την άλλη πλευρά τα πράγματα δεν φτάνουν στα άκρα με την ευθύνη μιας και μόνο πλευράς. Υπάρχει άραγε περιθώριο για να ριχτούν γέφυρες; Όπως είναι τώρα τα πράγματα, όχι. Και δεν θα είχαμε κάποιο πρόβλημα με αυτό αν δεν μιλούσαμε για το μακροβιότερο κόμμα της χώρας που έχει διαδραματίσει ιστορικό ρόλο σε πραγματικά κρίσιμες στιγμές για τη χώρα. Μια απ΄ αυτές ήταν και η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Αν δεν υπήρχε τότε ο κ. Σαμαράς δεν θα υπήρχε σήμερα η ΝΔ. Ο κ. Σαμαράς με τον οποίο μπορεί κάποιος να διαφωνεί σε πάρα πολλά μαζί του, αλλά θα ήταν άδικο να μην του αναγνωρίσει τουλάχιστον αυτό. Ναι, ο κ. Σαμαράς που διέσπασε ήδη μία φορά τη ΝΔ και ετοιμάζεται να το κάνει μια ακόμη. Η πολιτική όμως είναι η τέχνη των συνθέσεων. Και η ευθύνη για το γεγονός ότι λειτουργεί το θυμικό και όχι η πολιτική δεν είναι πάντοτε στη μια πλευρά. Συνήθως υπάρχει και στις δύο. Ίσως όχι με τον ίδιο βαθμό...
Όλες οι πλευρές πρέπει να σκεφτούν ένα και μόνο πράγμα: Τη χώρα! Όπως το πάνε το πράγμα η επόμενη έξοδος είναι αδιέξοδο. Δεν έχει φτάσει ακόμη η ώρα της αποχώρησης του κ. Μητσοτάκη. Και είναι πραγματικά περίεργο πώς ακριβώς το σκέπτονται ότι θα γίνει! Ας πούμε ότι κατανοούμε το κίνητρο. Έχουν καταλάβει ότι αυτήν τη στιγμή ο κ. Μητσοτάκης πέφτει μόνο με πραξικόπημα; Γι αυτό συζητάμε; Μα αν αυτό είναι, θα μείνουν μόνοι τους. Και τότε ναι, η χώρα θα βρεθεί μπροστά σε σημαντικά προβλήματα. Τους ενδιαφέρει; Το έχουν σκεφτεί;
Ο κ. Μητσοτάκης παραμένει όρθιος, παρά τον πόλεμο που του γίνεται από ισχυρά οικονομικά κέντρα. Είναι προφανές ότι δεν θα είναι αιώνιος πρόεδρος της ΝΔ, ούτε και πρωθυπουργός. Αλλά η επόμενη εκλογική μάχη θα δοθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο τιμόνι. Αν θα μιλάμε για την ίδια ΝΔ που μιλούσαμε και χτες. Ότι αυτή η ΝΔ πρέπει να γίνει ένα κανονικό κόμμα είναι ένα θέμα συζήτησης. Ή καλύτερα απόφασης. Την οποία απόφαση θα πρέπει να πάρει ο κ. Μητσοτάκης. Την άλλη απόφαση, αυτήν της ενότητας, θα πρέπει να την πάρουν όλοι μαζί. Να θυμούνται μόνο ότι από κάτω υπάρχει κόσμος που τους βλέπει, τους παρακολουθεί όλους! Και τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Σαμαρά και τον κ. Καραμανλή. Ο κόσμος αυτός ξέρει να κρίνει. Μην τον υποτιμούν...
Θανάσης Μαυρίδης
