Τα μίζερα δημοσκοπικά ποσοστά επιφέρουν αγωνία στο ΠΑΣΟΚ αλλά η αγωνία αυτή θα μπορούσε να εκφραστεί δημιουργικά με την ανάπτυξη ρεαλιστικών θέσεων, που θα του σμίλευαν προφίλ κυβερνησιμότητας και θα έλκυαν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.
Ηταν αναμενόμενο το ΠΑΣΟΚ να αντιδράσει στην κατάθεση του προϋπολογισμού της κυβέρνησης. Άλλωστε, είναι έθιμο δεκαετιών, κάθε προϋπολογισμός της κάθε κυβέρνησης που κατατίθεται, συνολικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης να τον χαρακτηρίζουν αντιλαϊκό, αντιαναπτυξιακό, και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
Εάν έμενε σε αυτό το παραδοσιακό μοτίβο, δεν θα ήγειρε κριτική η στάση του. Όμως το ΠΑΣΟΚ θέλησε να εξειδικεύσει και να αποδομήσει την πλέον επιτυχημένη πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Αρνητικό ήταν σύμφωνα με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το επί πλέον ποσό των 2,5 δισ. ευρώ που συγκέντρωσε η κυβέρνηση από φόρους. Κατήγγειλε ότι από αυτό το ποσό, τα 1,6 δισ. προέρχονται από τον ΦΠΑ «επιβαρύνοντας κυρίως τη μεσαία τάξη και τις οικογένειες».
Μια αλλοπρόσαλλη κατηγορία που μπορεί να επισύρει στο πρόσωπό του την δικαιολογημένη κατηγορία ότι υπερασπίζεται τη φοροδιαφυγή, και κλείνει το μάτι στους φοροφυγάδες.
Θα ήταν αντικείμενο δικαιολογημένης αντιπολιτευτικής καταγγελίας εάν το ποσό του 1,6 δισ. προερχόταν από ποσοστιαία αύξηση φόρων ή από την επιβολή νέων. Ωστόσο, η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης ουδόλως δικαιολογεί τέτοιον ισχυρισμό.
Από το 2019 αφότου ανέλαβε την εξουσία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έως σήμερα έχει προχωρήσει σε 83 (!) μειώσεις φόρων και εισφορών. Από αυτές, οι 25 αφορούν έμμεση φορολογία ενώ οι υπόλοιπες αφορούν μειώσεις σε άμεσους φόρους, τέλη και εισφορές. Κάποιες θα τις δούμε στο άμεσο μέλλον από το 2026, όπως π.χ. ο μηδενικός φόρος για νέους έως 25 ετών με εισόδημα έως 20.000 ευρώ.
Αυτές οι μειώσεις έχουν συνολικό κόστος περίπου 1,6 δισ. ευρώ για το 2026 και το κόστος αυτό αναπληρώνεται από ισόποσο ποσοστό που θα φέρει στα κρατικά ταμεία η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Την συλλογή αυτού του 1,6 δισ. που συλλέγεται από τον ΦΠΑ που ως τώρα διέφευγε, καταγγέλλει ο κ. Ανδρουλάκης!
Φόρο που ούτως ή άλλως τον πλήρωναν «η μεσαία τάξη και οι οικογένειες» που τον ενδιαφέρουν. Αλλά οι επαγγελματίες τον κατακρατούσαν, μην αποδίδοντάς τον στο κράτος, ως όφειλαν. Ετσι, ο Ανδρουλάκης δείχνει να υπερασπίζεται τους συγκεκριμένους φοροφυγάδες. Και ναι, ένα μικρό ποσοστό αυτού του φόρου οφείλεται στον πληθωρισμό. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την απαξία της επιχειρηματολογίας του.
Την απαξία την αποδίδουν οι πολίτες. Στην χθεσινή δημοσκόπηση της MRB για το OPEN, ο Μητσοτάκης παραμένει μόνος με διψήφια ποσοστά στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός ενώ ο Ανδρουλάκης ανταγωνίζεται την… Λατινοπούλου (23,1% ο Μητσοτάκης, 3,8% ο Ανδρουλάκης με την Λατινοπούλου στο 3,6%).
Παρόμοια αλλοπρόσαλλη στάση διατήρησε και στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ κατά την συζήτηση στη Βουλή. Δυστυχώς για τον ίδιο και χθες βρέθηκε με λάθος επιχειρήματα. Κατηγόρησε π.χ. την κυβέρνηση ότι η ίδια «έκρυψε» τον Γ. Ξυλούρη, γνωστό και ως «Φραπέ ο οποίος δεν παρουσιάστηκε στη Βουλή¨.
Δεν το γνωρίζουμε αλλά ούτε και ο Ανδρουλάκης. Την υπόθεση που έκανε για τον λόγο της μη προσέλευσης την παρουσίασε ως βεβαιότητα. Και έμεινε έκθετος απέναντι στον κυβερνητικό εκπρόσωπο ο οποίος του υπενθύμισε ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία τον παρέπεμψε στον εισαγγελέα. Και από τον εισαγγελέα δεν θα διαφύγει.
Παράλληλα κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι καλλιεργεί την τοξικότητα και τον διχασμό όπως γινόταν επί κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Η κυβέρνηση διολισθαίνει συστηματικά σε πρακτικές ελέγχου και χειραγώγησης της ενημέρωσης, στήνει μηχανισμούς παραπληροφόρησης και δολοφονίας χαρακτήρων, που δεν συνάδουν με ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κράτος.
Που τα είδε όλα αυτά; Σαφώς ενδέχεται κάποια κυβερνητικά στελέχη, να προσπαθήσουν να μετέλθουν τέτοιες πρακτικές. Δεν χρειάζεται να απαριθμηθούν τα όσα έχουν καταγγελθεί για τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ. Αλλά η κατηγορία ότι η νυν κυβέρνηση προσομοιάζει στην κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, δεν βοηθά αντιπολιτευτικά τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ γιατί δεν τεκμαίρεται από τα γεγονότα.
Απόδειξη ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου κράτησε 4,5 χρόνια και πήρε φύλλο πορείας άνευ επιστροφής από τον λαό. Η ΝΔ στον 7ο χρόνο της εξακολουθεί να πρωτεύει στην λαϊκή προτίμηση. Ένας λόγος είναι το έργο της. Ο άλλος είναι ο λάθος εστιασμός που κάνει η αντιπολίτευση.
