Παραδοσιακά η δημόσια συζήτηση τον Αύγουστο περιστρέφεται γύρω από «τα μπάνια του λαού» και από το «καλάθι» της ΔΕΘ. Ενώ γνωρίζουμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου βάφτισε ως «μπάνια του λαού», τη θεωρητικά νεκρά πολιτική περίοδο από τις αρχές Αυγούστου έως και το τέλος, άγνωστος ο πρώτος που σκέφτηκε να νοηματοδοτήσει ως «καλάθι» την ομιλία του εκάστοτε πρωθυπουργού προς στις παραγωγικές τάξεις.
Η ΔΕΘ έγινε το βήμα από όπου εξακοντίστηκαν πολλές φορές, ψευδείς υποσχέσεις, εκθέσεις ιδεών, σχέδια στηριγμένα σε αυταπάτες και απάτες, στο «λαό» που επέστρεφε από τα μπάνια του εκπαιδευμένος να περιμένει λαγούς με πετραχήλια από τα πρωθυπουργικά καπέλα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανέβει φέτος για 7η χρονιά ως πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Το 2019 στην πρώτη παρουσία του είχε προσδώσει στη Διεθνή Έκθεση μια ενδιαφέρουσα διάσταση, ως το σύνορο ανάμεσα στη δημαγωγία και στην ευθύνη.
Ως το μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στις υποσχέσεις και στις πράξεις. Είναι ακριβώς ο απολογισμός υπεσχημένων και πεπραγμένων που προσδίδει αξιοπιστία στο λόγο ενός πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και βάζει τα όρια ανάμεσα σε ένα συγκροτημένο οικονομικό σχέδιο με το αναγκαίο κοινωνικό πρόσημο από τη δημαγωγική απόθεση λαγών με ή άνευ πετραχηλίων σε ένα τρύπιο καλάθι.
Η βασική αρχή Μητσοτάκη ότι χωρίς ισχυρή ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική συνοχή, ούτε πραγματική ελευθερία θέτει το πλαίσιο και των επικείμενων εξαγγελιών.
Η φορολογία αναμένεται να είναι το βασικό εργαλείο για την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος μισθωτών, συνταξιούχων, αυτοαπασχολούμενων με παιδιά.
Με μέτρα άμεσης απόδοσης ώστε το όφελος να είναι μετρήσιμο από τις αρχές του επόμενου έτους. Η αναμόρφωση της φορολογίας θα στοχεύσει σύμφωνα με πληροφορίες στα ψηλότερα εισοδήματα της μεσαίας τάξης. Εργαζόμενοι που βρίσκονται διαρκώς έξω από την περίμετρο οποιασδήποτε ενίσχυσης και στήριξης ενώ στηρίζουν με τους φόρους τους το οικοδόμημα των πάσης φύσεως επιδομάτων προς τους ευάλωτους.
Η αναδιανομή του μερίσματος από τον περιορισμό μαύρης οικονομίας και των εισοδημάτων στις γκρίζες ζώνες είναι κρίσιμη άσκηση για το οικονομικό επιτελείο. Όμως το ζητούμενο και φέτος και πέρυσι και τα επόμενα πολλά χρόνια δεν είναι πως θα μοιραστεί ο πλούτος που παρήχθη ή πιάστηκε στα ηλεκτρονικά δίχτυα που η κυβέρνηση πέτυχε να στήσει, ενώ επί δεκαετίες το κυνήγι ήταν είτε προσχηματικό είτε αποτυχημένο.
Αλλά πως η χώρα θα διατηρήσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, θα κερδίσει το στοίχημα ανταγωνιστικότητας και θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο την ποιοτική σύνθεση των επενδύσεων.
Παρά τις αντιπολιτευτικές «Κασσάνδρες» και τη μεμψιμοιρία σύμφωνα με τη βάση δεδομένων της EY ( European Investment Monitor) οι ξένες επενδύσεις στη χώρα μετατοπίζονται σε δραστηριότητες έντασης γνώσης και τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Στους κλάδους λογισμικού και υπηρεσιών πληροφορικής έφτασαν στο 26% του συνόλου, έναντι 15% πανευρωπαϊκά. Το συγκεκριμένο καλάθι πολιτικών και παρεμβάσεων που οδηγούν την ελληνική οικονομία στο αύριο και λειτουργούν ως κήρυκες επιστροφής των καλύτερων από το εξωτερικό, έχει μεγαλύτερη σημασία να αναδειχθεί από το βήμα της ΔΕΘ.
Η αντιπολίτευση θα πλατσουρίσει στα ρηχά νερά του λαϊκισμού και της δημαγωγίας μιλώντας για τους… σκληρότερα εργαζόμενους Ευρωπαίους και «τα μπάνια του λαού» όμως η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ανοιχτεί στο πέλαγος των δύσκολων επιλογών. Επειδή η κοινωνική συνοχή και η ελευθερία θα αποτελούν αιτήματα και των επόμενων γενεών.
