Το πρωί της Πέμπτης ο Νίκος Ανδρουλάκης προσέρχονταν στις Βρυξέλλες, στην προσύνοδο των Σοσιαλιστών ηγετών. Την ίδια ώρα, στη Βουλή, ένας-ένας οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ανέβαιναν στο βήμα για να καταγγείλουν – και τελικώς να καταψηφίσουν – την ένταξη του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ. Μια ρύθμιση που αποτελεί τον πυρήνα της συμφωνίας της κυβέρνησης με την Κομισιόν, προκειμένου να μην κλείσει η στρόφιγγα των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.
Η κυβέρνηση, με καθυστέρηση, κόστος, πίεση και βέβαιη πολιτική ζημία, ανέλαβε την ευθύνη να σπάσει έναν μηχανισμό που για δεκαετίες λειτουργούσε ως «μαύρο κουτί»: έξω από ουσιαστικό έλεγχο, με χαλαρές διασταυρώσεις και περιορισμένη λογοδοσία. Η ΑΑΔΕ, με την τεχνογνωσία, τα ψηφιακά εργαλεία και τη θεσμική της αυτονομία, είναι ο μόνος φορέας που μπορεί να διασφαλίσει πραγματικούς ελέγχους, διασταυρώσεις σε πραγματικό χρόνο και να βάλει τέλος στη γκρίζα ζώνη των επιδοτήσεων για φανταστικά κοπάδια και εικονικές παραγωγές.
Κι όμως, το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη είπε «όχι».
Όχι στη διαφάνεια.
Όχι στον έλεγχο.
Όχι στην εξυγίανση.
Με σαθρό και ακατανόητο σκεπτικό, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκαν την «αυτονομία» ενός βρώμικου ΟΠΕΚΕΠΕ, υποστηρίζοντας ότι η μεταφορά του στην ΑΑΔΕ υποβαθμίζει την αγροτική πολιτική και μετατρέπει τη στήριξη της παραγωγής σε μια απλή λογιστική διαδικασία.
Ο βουλευτής Τσιμάρης, ένας από τους συνολικά 130 βουλευτές της αντιπολίτευσης που καταψήφισαν τη ρύθμιση, υποστήριξε ότι «ο αγρότης μετατρέπεται από δικαιούχος δημόσιας πολιτικής σε μόνιμο ύποπτο φορολογικής παραβατικότητας», διαρρηγνύοντας – όπως είπε – τη σχέση εμπιστοσύνης κράτους και αγροτικού κόσμου. Υποστήριξε μάλιστα ότι η ΑΑΔΕ «δεν συνομιλεί με τον αγρότη στο χωράφι», σαν να μην είναι ακριβώς αυτή η “συνομιλία” η ρίζα του προβλήματος.
Ο βουλευτής Αργολίδας Ανδρέας Πουλάς ανέλαβε να εξηγήσει πως ο ΟΠΕΚΕΠΕ μετέτρεπε την Κοινή Αγροτική Πολιτική σε πραγματικό εισόδημα και όρο επιβίωσης για χιλιάδες μικρούς και μεσαίους παραγωγούς. Αυτό ακριβώς κατάλαβε από όσα έχουν αποκαλυφθεί.
Για τη βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας Χριστίνα Σταρακά, «καταργείται η αγροτική πολιτική της χώρας» και παραδίδεται σε έναν φοροεισπρακτικό μηχανισμό.
Ακούστηκε ακόμη ότι «απειλείται» ο κοινωνικός χαρακτήρας των επιδοτήσεων ή ότι η ΑΑΔΕ «δεν είναι αρμόδια».
Έκαναν το χρέος τους. Διαβεβαίωσαν τους διαμαρτυρόμενους αγρότες ότι το ΠΑΣΟΚ είναι μαζί τους στο αίτημα τίποτα να μην αλλάξει. Ο ίδιος μηχανισμός που παρήγαγε το πρόβλημα να παραμείνει αλώβητος.
Δεν μπορείς, όμως, να καταγγέλλεις και ταυτόχρονα να καταψηφίζεις τη μόνη υπαρκτή λύση. Δεν μπορείς να μιλάς για κράτος δικαίου και να αρνείσαι τον έλεγχο. Δεν μπορείς να παριστάνεις τον υπερασπιστή των αγροτών, όταν στην πράξη υπερασπίζεσαι εκείνους που τους κλέβουν.
Η κυβέρνηση έκανε μια δύσκολη αλλά αναγκαία επιλογή. Η αντιπολίτευση έκανε μια εύκολη αλλά απολύτως αποκαλυπτική. Και η ιστορία, όπως συνήθως, θα κρατήσει σημειώσεις.
Ο κ. Ανδρουλάκης, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και το σύνολο των 130 βουλευτών που καταψήφισαν τη ρύθμιση κατήργησαν το δικαίωμά τους να εμφανίζονται ως υπερασπιστές του δημοσίου συμφέροντος και των ανθρώπων που πραγματικά μοχθούν για να σταθούν όρθιοι στην ύπαιθρο. Ταυτίζονται με τα συμφέροντα των «Φραπέδων» όλων των αποχρώσεων – που, όπως φαίνεται, είναι πολλοί και γι’ αυτό φοβούνται να αποσύρουν την πολιτική τους ομπρέλα.
Καμία έκπληξη για την επιλογή της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εμφανιστεί αλληλέγγυα στο αίτημα των αγροτοσυνδικαλιστών να μη «πειραχτεί» ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Ακόμη κι αν γνωρίζει ότι, σε διαφορετική περίπτωση, η ευρωπαϊκή στρόφιγγα θα είχε κλείσει οριστικά.
Άλλωστε, δεν είναι το μόνο ακατανόητο «όχι» του κ. Ανδρουλάκη. Ακόμη δεν έχει απαντήσει στο πιο απλό ερώτημα: αν οι ληστές των επιδοτήσεων πρέπει να επιστρέψουν τα κλεμμένα.
