Έχει απόλυτο δίκιο ο δήμαρχος Αθηναίων. Μια τέτοια συνεργασία θα είναι καταστροφική και για τα δύο κόμματα και για το πολιτικό σύστημα. Εξάλλου, εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατον να συνεννοηθούν οι ηγέτες των δύο κομμάτων. Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή.
Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας. Αν κινηθούν στα χαμηλά - κάπου μεταξύ 27-28% - τότε είναι κολλημένη με την πλάτη στον τοίχο. Οι δεύτερες εκλογές ουδέν θα προσφέρουν, πέραν μιας οριακής βελτίωσης των ποσοστών της, με μηδαμινό ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Επί πλέον, σε μια τέτοια δυσμενή για τη Νέα Δημοκρατία περίπτωση είναι ιδιαίτερα πιθανόν να χρειαστεί να συμπράξει και τρίτο κόμμα για να υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ενώ με κάθε βεβαιότητα θα έχουμε μια εννιακομματική ή και δεκακομματική ακόμα βουλή. Επειδή ουδείς γνωρίζει το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα διεξαχθούν οι εκλογές, καταθέτω αυτό το ενδεχόμενο ως ένα σενάριο.
Αν όμως η Νέα Δημοκρατία κινηθεί περί το 33 - 35%, οι δεύτερες εκλογές θα είναι μονόδρομος για να κατακτήσει ή να προσεγγίσει την αυτοδυναμία. Και αν δεν την κατακτήσει, αλλιώς θα μιλήσει με το μικρό κόμμα που θα επιλέξει να συνεργαστεί. Με 145 έδρες επιβάλλεις τους όρους σου και η κυβέρνηση σου θα είναι οιονεί συνεργασίας. Ένα μικρό κόμμα είναι ένας βολικός συνεταίρος. Έτσι, δεν θα έχει κανένα λόγο να εμπλακεί σε διαπραγματεύσεις με το ΠΑΣΟΚ και να αποδεχθεί κάποιους βασικούς όρους του, όπως το πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Στην πρώτη περίπτωση η Ελλάδα θα βυθιστεί σε μια περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας είτε είναι δικομματική η κυβέρνηση, πολύ δε περισσότερο αν είναι τρικομματική. Είναι γνωστή η τύχη των κυβερνήσεων συνεργασίας. Ήταν είτε ειδικού σκοπού είτε κλήθηκαν να εφαρμόσουν μνημονιακά μέτρα.
Σήμερα η χώρα βρίσκεται σε εντελώς διαφορετική φάση και χρειάζονται μέτρα που δε θα είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων ή παζαριών. Χρειάζεται η πατρίδα μας έναν σαφή προσανατολισμό σε όλους τους τομείς. Και για αυτό νομίζω ότι το κυβερνητικό παιχνίδι στο δεύτερο σενάριο θα παιχθεί στον χώρο προς τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Χ. Δούκας εκφράζει την πλειοψηφική αντιδεξιά τάση του ΠΑΣΟΚ και φυσικά επενδύει πολιτικά στη μεταφορά στην κεντρική πολιτική σκηνή του μοντέλου της συμμαχίας που του έδωσε τη νίκη στον Δήμο της Αθήνας. Δε γνωρίζω αν υπάρχει τάση μέσα στο ΠΑΣΟΚ που θα στήριζε την επιλογή να συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία πάντως, μέσα στο δεδομένο κλίμα, δεν μπορεί να εκφραστεί ούτε καν υπαινικτικά.
Κλείνοντας: αν σήμερα η Νέα Δημοκρατία κινείται περί το 30%, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, το δεύτερο σενάριο έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να επικρατήσει και η Κεντροαριστερά να πορευθεί χωρίς κλυδωνισμούς τον δρόμο της.
ΥΓ. Αφήνω ασχολίαστο το αίτημα Ανδρουλάκη για εκλογές.
