Σε διάφορες συζητήσεις σχετικά με το πώς θα εξελιχθούν τα πολιτικά πράγματα στη χώρα - με δεδομένο τον χυλό από κόμματα, κομματίδια, πληθώρα σωτήρων, άφθονο αντι-συστημισμό και πλέριο λαϊκισμό - διατυπώνεται το επιχείρημα ότι το 2025 δεν είναι 2015.
Εν μέρει, το επιχείρημα είναι σωστό. Τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας δεν παραπέμπει στο έτος - σταθμό για το πολιτικό σχέδιο απαγκίστρωσης της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια, τη διάρρηξη των σχέσεών της με τη Δύση και την πρόσδεσή της στο ρωσικό επίνειο.
Κι όμως, απροκάλυπτα - πλην απολύτως εξηγήσιμα - πρωταγωνιστές, δευτεραγωνιστές και ωφελούμενοι εκείνου του σχεδίου το αναβιώνουν.
Σαν να μπήκαμε σε χρονομηχανή.
Ο κ. Πάνος Καμμένος, με τηλεοπτική του συνέντευξη, απαίτησε να φύγουμε από τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, η οποία, όπως ισχυρίστηκε, έχει οδηγήσει (!) στον πόλεμο στην Ουκρανία και καταστρέφει τους Ευρωπαίους.
Η διαβολή της πραγματικότητας σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το τι έπρεπε να κάνει η ΕΕ είναι ακραία, αλλά εντελώς σύμφυτη με τη φύση του πολιτικού ανδρός.
Ο κ. Καμμένος, φέρων ακέραια ευθύνη για το πλέον αντεθνικό μνημόνιο που υπέγραψε με τον κ. Τσίπρα, εκχωρώντας τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια στους δανειστές, σερβίρει αντι-ευρωπαϊσμό, αντι-γερμανισμό, αντι-συστημισμό.
Μαζί με ισχυρή νομιμοφροσύνη προς τη Μόσχα και προς τα ρωσικά συμφέροντα που υπηρετούνται έξω από τη ρωσική επικράτεια και εντός της ελληνικής.
Ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛ. ζήτησε επιπροσθέτως να φύγει και ο Μητσοτάκης, διότι, όπως εξήγησε, είναι «εξαρτημένος» από το κέντρο των Βρυξελλών.
Να φύγει, για να αναλάβει τη ΝΔ κάποιος άλλος που θα καταλάβει ότι το συμφέρον του είναι να συμπράξει με την Αριστερά.
Περιγραφή και υπόσχεση για το remake της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. με τα συμπαραμαρτούντα.
Στα ίσια και σε ευθύ ανταγωνισμό με τον Καμμένο βγήκε ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης.
Απαίτησε να διαλυθεί η κακιά Ευρώπη, η οποία πολεμά την καλή Ρωσία. Ο κ. Βελόπουλος δεν θα επιτρέψει «εισπήδηση» στην επικράτεια της ρωσόφιλης Δεξιάς, που διαφημίζει πόσο ο ηγέτης του ξανθού γένους αγαπά τα ρωσικά μοναστήρια στο Άγιο Όρος και πόσο φροντίζει τους «δεσμούς» πίστης με ένθερμους υπερπατριώτες.
Δεν είναι μόνον οι κύριοι Καμμένος και Βελόπουλος, που έχουν εμπλακεί στον διαγωνισμό για την ανάδειξη και προστασία της καλής Ρωσίας από την κακιά Ευρώπη και στη διατύπωση ανησυχιών για την άφρονα στάση της Ελλάδας.
Η άποψη ότι είναι προς το συμφέρον μας να υποβάλλουμε διαπιστευτήρια στη Μόσχα, ξεπλένοντάς την για την εισβολή στην Ουκρανία, έχει διατυπωθεί πολλάκις και σε διάφορες περιστάσεις.
Το είπε και ο επιστρέφων Τσίπρας, κατά την πρόσφατη προσομοίωση πρωθυπουργικής παρουσίας στη ΔΕΘ. Πέραν της Δύσης, όπως είχε αναφέρει, πρέπει να αποκαταστήσουμε τις παραδοσιακά καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Να αποκαταστήσουμε την «ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της περιόδου 2015…».
Από το κάδρο όσων επιζητούν να μείνει αδιάσπαστη η ενότητα συμφερόντων με τη Μόσχα λείπει ο συμπαθής Παναγιώτης Λαφαζάνης, με εκείνη τη βαθιά, σεβαστική υπόκλιση στο αφεντικό της Gazprom, που έφτανε στην Ελλάδα κουβαλώντας τη θηριώδη ρωσική ενεργειακή ισχύ.
Γύρος δεύτερος πάντως για πρόσδεση στο ρωσικό άρμα δεν προβλέπεται. Ας όψεται ο Μητσοτάκης που δεν διευκολύνει αρκούντως τη νέα παντρειά δεξιάς - αριστεράς αλά Τσίπρα - Καμμένου.
