Δεν παύει να εκπλήσσει ο Στέφανος Κασσελάκης, με τις ρηξικέλευθες ιδέες του, με τις οποίες προσπαθεί να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ αγνώριστο. Να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα που δε θα έχει καμία συνάφεια, νοοτροπία, ιστορική πολιτική και ιδεολογική σύνδεση με το κόμμα που παρέλαβε. Υλοποιεί έτσι την προτροπή του πρώην συριζαίου υπουργού Θοδωρή Δρίτσα: «Ας ιδρύσει ένα νέο δικό του κόμμα».
Ακριβώς αυτό κάνει! Απλώς, αντί να το δημιουργήσει από την αρχή, αγόρασε από τα έτοιμα με ένα δίευρο, ένα που βρήκε σε έκπτωση!
Στο ερωτηματολόγιο που ανήρτησε στον iSyriza υποβάλει ερωτήσεις προς τα μέλη και φίλους που προωθούν την ατζέντα «τα αλλάζω όλα». Και θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ευνόητη μία εκ των ερωτήσεων, εάν «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αυτοπροσδιοριστεί ως Κεντροαριστερά ή ως Αριστερά».
Άλλωστε είναι ερώτημα που ταλανίζει τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ και αποκρυσταλλώνεται στην πρόταση των Ραγκούση, Θεοχαρόπουλο και Ζαχαριάδη, σύμφωνα με την οποία το κόμμα πρέπει να μετακινηθεί από την ομάδα της Αριστεράς σε εκείνη των Σοσιαλιστών στο ευρωκοινοβούλιο.
Ωστόσο, δυο από τις ερωτήσεις (ουσιαστικά προτάσεις του), είναι κατεδαφιστικές για το κόμμα. Και φυσικά καταδεικνύουν ότι ο ίδιος δεν έχει ουδένα ιδεολογικό, πολιτικό και συναισθηματικό δεσμό με αυτό. Ρωτάει τα μέλη και τους φίλους εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει… όνομα και λογότυπο.
Μα ακόμη και σαν «επιχείρηση» να αντιμετωπίζει το κόμμα, θα έπρεπε να γνωρίζει από τις σπουδές του και την επιτυχημένη, όπως λέει, θητεία του στον κόσμο των επιχειρήσεων, ότι το όνομα είναι brand name. Αποτελεί στοιχείο άυλης περιουσίας Δεν πετιέται στα αζήτητα. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για το όνομα ενός κόμματος που στη μικρή θητεία του αξιώθηκε να γίνει κυβέρνηση.
Το όνομα και το λογότυπο ενός κόμματος, δεν είναι απλώς τίτλοι. Συμπυκνώνουν οράματα και ελπίδες, συναισθήματα και συγκινήσεις, επενδεδυμένα όνειρα και απογοητεύσεις, ιαχές νίκης και απογοητεύσεις ήττας. Το όνομα και το λογότυπο των κομμάτων δεν είναι εμπορικές φίρμες που αλλάζουν με συγχωνεύσεις. Αποτελούν για τους οπαδούς μνήμη του παρελθόντος και ελπίδα του μέλλοντος. Στρατεύουν τους φίλους και τροφοδοτούν με πόλωση τους αντιπάλους.
Αλλωστε έχουμε πρόσφατο παράδειγμα τη βάσανο μοίρα του ΠΑΣΟΚ. Με την είσοδο στα μνημόνια και την απαξίωση που εισέπραξε, προσπάθησε δυο τρεις φορές να αλλάξει όνομα. Στο τέλος επανήλθε στο θριαμβευτικό ιστορικό του. Και τώρα άφησε να υπάρχει στον τίτλο και το «Κίνημα Αλλαγής», για να ικανοποιήσει κάποιους ελάχιστους συμμάχους. Αλλά στα χείλη του κόσμου η λέξη ΠΑΣΟΚ υπάρχει, όπως και θρυλικό λογότυπό του ο πράσινος ήλιος, όσα και αν δοκίμασαν.
Σύμφωνα με έναν από τους διαφημιστές που είχαν αναλάβει το rebranding το 2015: «Το ΠΑΣΟΚ είχε ανάγκη να αλλάξει, να ξαναβρεί τον δρόμο του. Να επανασυνδεθεί με το παρελθόν του, εξ’ ου και επέστρεψε στη βάση του. Αυτή η ανάγκη οδήγησε στην επαναφορά των συμβόλων, των χρωμάτων και των συνθημάτων».
Αυτό δεν κατανοεί ο Κασσελάκης. Το περίπου 10% που λαμβάνει στις δημοσκοπήσεις, είναι εξαιτίας της πορείας – φωτοβολίδας που διέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό στερέωμα. Φυσικά, ο συγκεκριμένος αρχηγός, με το ίδιο κομματικό όνομα και το ίδιο λογότυπο, είναι δύσκολο να αυξήσει τα ποσοστά του. Αλλά από την άλλη εάν αλλάξει, κινδυνεύει να μειώσει και αυτά τα πενιχρά ποσοστά που λαμβάνει από τους εναπομείναντες φανατικούς.
Το χειρότερο είναι ότι ο Κασσελάκης φέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τις παραστάσεις διοίκησης που έφερε από τις ΗΠΑ. Την συμπεριφορά των CEO. Το ερώτημα για αλλαγή του ονόματος ΣΥΡΙΖΑ και λογότυπου ήταν δική του φαεινή έμπνευση, η οποία έπεσε ως κεραυνός, έπιασε εξ απήνης, και θορύβησε όλα τα κεντρικά στελέχη του κόμματος.
Άλλωστε, φαίνεται να προετοιμάζει και τη δική τους εκπαραθύρωση, αφού μία εκ των ερωτήσεων που ζητεί απάντηση είναι: «Είστε ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση των οργάνων του κόμματος;». Έτσι π.χ. η επάρκεια της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής, τίθενται υπό την κρίση μιας αμφιλεγόμενης δημοσκοπικής πρακτικής με αμφίβολη αξιοπιστία.
Και εάν η πλειοψηφία των απαντήσεων είναι αρνητικές, δημιουργείται νομιμοποιητική βάση καθαίρεσής τους. Καθαίρεση που θα γίνει δημοκρατικά βεβαίως, ως αποτέλεσμα των διαδικασιών του συνεδρίου, αλλά αφού πρώτα θα έχουν απαξιωθεί.
Ας μην ανησυχούν Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης, όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ. Από πρώην κόμμα εξουσίας μετατρέπεται σε καλοκαιρινή παράσταση πριν τη διάλυση. Ας ευχαριστήσουν τον Stefanos.
