Αμέσως μετά τις υπογραφές για τον Κάθετο Ενεργειακό Διάδρομο έως την Ουκρανία και την επίσκεψη Ζελένσκι στην Αθήνα, το ρωσικό ΥΠΕΞ εξαπέλυσε μια ολομέτωπη επίθεση κατά της Ελλάδας. Η κ. Μαρία Ζαχάροβα κατηγόρησε την Αθήνα ότι ήταν «από τις πρώτες που έστειλαν όπλα» και προειδοποίησε ότι «η Ρωσία θα απαντήσει» για τη συνεργασία Ελλάδας - Ουκρανίας στα ναυτικά drones.
Αστεία πράγματα. Δεκάδες χώρες - με πρώτη και καλύτερη την Τουρκία - έστειλαν όπλα και UAVs που άλλαξαν την πορεία του πολέμου. Παρ’ όλα αυτά, το καθεστώς Πούτιν διατήρησε μια στρατηγικού χαρακτήρα συνεργασία με την Άγκυρα, χωρίς ούτε μια υψηλών τόνων διαμαρτυρία.
Γιατί λοιπόν όλη αυτή η ψευδοαγανάκτηση προς την Ελλάδα; Η απάντηση δεν βρίσκεται στα drones, αλλά στην ενέργεια.
Η Μόσχα γνωρίζει πως ο Κάθετος Ενεργειακός Άξονας - που ενώνει τα ελληνικά FSRU με τις αγορές των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ευρώπης - αφαιρεί από τη Ρωσία το βασικότερο εργαλείο πίεσης: την ενεργειακή εξάρτηση. Η Ελλάδα εξελίσσεται σε περιφερειακό κόμβο LNG που μπορεί να εξασφαλίσει την απεξάρτηση της Ουκρανίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, ακόμη και κρατών της Κεντρικής Ευρώπης.
Αυτό είναι που «καίει» τη Ρωσία (και την Τουρκία): η απώλεια του μοχλού επιρροής που για δεκαετίες χρησιμοποιούσαν για να χειραγωγούν κυβερνήσεις. Όταν η ΕΕ μηδενίζει τις ρωσικές εισαγωγές υδρογονανθράκων, η Μόσχα δεν χάνει μόνο έσοδα· χάνει και πολιτικά στηρίγματα, όπως φάνηκε χαρακτηριστικά στην περίπτωση της Ουγγαρίας.
Καθεστώτα όπως της Ρωσίας και της Κίνας, που δεν στηρίζονται σε θεσμούς ελευθερίας και ευημερίας, χρειάζονται εξαρτήσεις για να ασκούν επιρροή. Η ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο ακυρώνει αυτές τις φιλοδοξίες.
Γι’ αυτό η Ζαχάροβα απειλεί. Το έχουν ξανακάνει: όταν η Ελλάδα μπήκε στο ΝΑΤΟ, ο Χρουστσόφ απειλούσε ότι θα βομβαρδίσει την Ακρόπολη. Σαράντα χρόνια μετά, η ΕΣΣΔ είχε καταρρεύσει και οι Ρώσοι έκαναν ουρές για να έρθουν στην Ελλάδα ως φθηνό εργατικό δυναμικό.
Οπότε, κρείττον σιγᾶν, κυρία Ζαχάροβα. Πότε δεν ξέρεις, όπως είχε προειδοποιήσει κάποτε και ο προπονητής της ομάδας ποδοσφαίρου της Γερμανίας Γίοχιμ Λεβ στους παίκτες του πριν το αγώνα με την Ελλάδα το 2012: «Προσοχή στους Έλληνες είναι καλλιτέχνες της επιβίωσης...».
*Σε συνέντευξη Τύπου πριν τον προημιτελικό Γερμανίας - Ελλάδας στο Euro 2012, που έγινε στο Γκντανσκ της Πολωνίας, ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής της Γερμανίας, Γιόαχιμ Λεβ (Joachim Löw) είχε πει: «Sie sind Überlebenskünstler… Man denkt immer, sind die Griechen dabei oder nicht, und sie schaffen es immer».
«Είναι καλλιτέχνες της επιβίωσης… Πάντα σκέφτεσαι «είναι οι Έλληνες μέσα ή έξω;» και όμως τα καταφέρνουν πάντα».
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
1) Μήπως καταλήξαμε εδώ πέρα, με δικά μας λάθη;
Καλημέρα σας,
Θεωρώ πολύ εύστοχη την παρατήρηση σας αναφορικά με τα 2 άκρα στην κοινωνία μας.
Αυτό που επιθυμώ να προσθέσω, αλλά και να προτείνω σαν μία επιπλέον οπτική γωνία, είναι να κοιταχτούμε και εμείς οι υπόλοιποι του χώρου του κέντρου, αριστεροί, δεξιοί, φιλελεύθεροι στον καθρέφτη.
Μήπως καταλήξαμε εδώ πέρα, με δικά μας λάθη;
Η Δύση, από πρότυπο κοινωνιών και πετυχημένου μοντέλου προς μίμηση για πολλές δεκαετίες, καταντήσαμε παράδειγμα προς αποφυγή. Μας γυρνάνε την πλάτη τους κοινωνίες όπως η μεγαλύτερη (πληθυσμιακά) δημοκρατία στον κόσμο Ινδία, η Ν. Αφρική, οι ασιατικές χώρες, μέχρι ακόμα και αυτές της Λατινικής Αμερικής (Μεξικό, Αργεντινή, Βραζιλία) και συνάπτουν σταδιακά όλο και πιο στενές σχέσεις με Ρωσία και Κίνα.
Μήπως η υπεροπτική μας στάση έναντι Ρωσίας και Κίνας, ότι επειδή δηλαδή εμείς υπερέχουμε σε δημοκρατικές αξίες, οδήγησε μερικούς από εμάς να δράσουμε ως νέοι (φιλελεύθεροι!) δογματικοί;
Και να πράξουμε αυτά τα οποία τελικά κατηγορούσαμε στα ολοκληρωτικά καθεστώτα;
Δεν ήταν δογματική η ιδέα και το όραμα μίας δημοκρατικής κοινωνίας όπου οι πολίτες θα καταναλώνουν McDonalds, θα ψωνίζουν δυτικά αγαθά στα Mall, θα απολαμβάνουν ταινίες στο Netflix , κ.λπ. στο ΙΡΑΚ και στη Λιβύη; Και μάλιστα επιβολή ενός τέτοιου (δυτικού τύπου δημοκρατία) καθεστώτος με τη βία;
Χωρίς να είμαι υπέρμαχος ούτε καν να θέλω να υποστηρίξω έναν στυγνό ολιγάρχη σαν τον Πούτιν, ας προσπαθήσουμε να μπούμε στη λογική του για λίγο, βάζοντας στην άκρη τη δογματική λογική του τύπου «εμείς είμαστε οι σωστοί και δημοκράτες, τα ηθικά στοιχεία της ανθρωπότητας, οπότε έχουμε ντε φάκτο το δίκιο με το μέρος μας»:
Πριν τον πόλεμο με την Ουκρανία, θα μπορούσε ο Πούτιν να αναλογιστεί: «Είμαι μια από τις μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις στον κόσμο, έχω όλα τα καλά του κόσμου στο υπέδαφος μου, και αυτοί οι δυτικοί, αντί να θέλουν να συνεχίσουν σε βάση win win (τους προμηθεύω ενέργεια και αυτοί μου παρέχουν τεχνολογικά και καταναλωτικά αγαθά) έρχονται κάθε χρόνο όλο και περισσότερο, με την επέκταση του ΝΑΤΟ, έξω από την πόρτα μου με όπλα. Και όχι με ειρηνικούς σκοπούς αν κρίνω και από τις επεμβάσεις σε άλλες χώρες όπως στο ΙΡΑΚ, Λιβύη κ.λπ."
Πριν βιαστεί κανείς να μιλήσει λοιπόν για φιλορωσικούς αναμεσά μας, ας κοιταχτεί πρώτα στον καθρέφτη μήπως ΚΑΙ κάποιοι από εμάς χρησιμοποίησαν τις φιλελεύθερες ιδέες με δογματικό τρόπο και έπραξαν όπως ακριβώς κατηγορούμε τους απέναντι. Και ίσως γι αυτό ακριβώς οδηγηθήκαμε εδώ σήμερα. Επίσης, ας αντικρίσει με ρεαλισμό, χωρίς τα δικά μας φιλελεύθερα παραμορφωτικά γυαλιά ότι, δυστυχώς για εμάς, η Ρωσία έχει διευρύνει και αναπτύξει τις σχέσεις της με όλο και περισσότερες χώρες τα τελευταία χρόνια και χρήζει ακόμα μεγαλύτερης αποδοχής. Οπότε ή η παγκόσμια κοινότητα είναι λάθος ή εμείς βαδίζουμε στον στραβό δρόμο.
Ο δογματισμός και η αλαζονεία μας οδηγούν σε λάθος δρόμο, όπως αναλύουν και στα τελευταία τους βιβλία (πχ. Why liberalism failed, The collapse of global libelarism, κλπ) Αμερικανοί αναλυτές.
Με εκτίμηση
Σταύρος Αργυριάδης
Χ. Μηχ/κός, συγγραφεας.
2)Η τέταρτη ομάδα (ρωσοψεκασμένων)
« ... αριστεροί διεθνιστές που λατρεύουν την ΕΣΣΔ ακόμα κι αν δεν υπάρχει, δεξιοί μυθομανείς που περιμένουν το «ξανθό γένος» να τους σώσει, και ολοκληρωτικοί πάσης φύσεως που δεν αντέχουν τη Δημοκρατία ... »
Καὶ ὅμως, ξεχάσατε τὴν τετάρτη ὁμάδα : Αὐτούς πού, μέ καθε ἀφορμή, ἐπικρίνουν τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, κυρίως γιὰ τὴν καὶ τὰχα πλαδαρότητά της, παρασιωπῶντας τὸ ὅτι ἡ δημοκρατία εἶναι πάντοτε πιὸ βραδυκίνητη ἀπὸ τὶς τυραννίες. Καὶ ἡ πολυεθνικὴ δημοκρατία ἀκόμη πιὸ βραδυκίνητη. Οἱ εἰρωνεῖες ποὺ στρέφονται κατὰ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐνώσεως ἔχουν γίνει κάπως μόδα, κάπως ὑποχρεωτικὲς, κάπως στερεότυπες καὶ αὐτοματοποιημένες γιὰ τοὺς πιὸ καὶ τὰχα σοβαροὺς ἀρθρογράφους. Νὰ σημειώσω μόνον ὅτι μὲ τέτοιες σνὸμπ ἐπιπολαιότητες βρέθηκε ἡ Ἀγγλία ἐκτὸς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ἂν νομίζετε ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις εὐρίσκεται ἤδη σὲ πόλεμο, δῶστε πρῶτοι ἐσεῖς τὸ παράδειγμα τῆς ἀναγκαίας συσπειρώσεως καὶ ὁμοψυχίας. Ἀλλιῶς, μόνον σύγχυση σπέρνετε.
Μετὰ τιμῆς,
Γ. Γεωργάνας
