Σιχαίνομαι να γίνομαι «μάντης» αρνητικών εξελίξεων. Κι όμως, είναι κομμάτι της ζωής ενός κοινωνικού επιστήμονα ο οποίος αφουγκράζεται τις (πάντα σιωπηλές) κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις, ειδικά πάνω σ' ένα ευαίσθητο θέμα όπως είναι η ασφάλεια.
Ήδη από 25/1/2025 είχα αναφερθεί στο θέμα της Δημόσιας Τάξης, που από asset (όπως έλεγε ο Τσίπρας για τον Γιάνη με ένα Ν) έγινε αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης.
Μοιάζει πραγματικά αδιανόητο. Η κυβέρνηση που ήλθε στην εξουσία με το δόγμα «Νόμος και Τάξη» ως πολιτικό σύνθημα να δίνει την αίσθηση, ότι έχει βάλει (μπόλικο) νερό στο κρασί της. Να παρουσιάζεται ως ανίκανη να ρυθμίσει ζητήματα στα οποία έχει ιδεολογικό αλλά και επιχειρησιακό πλεονέκτημα από τους πολιτικούς της αντιπάλους.
Κακό πράγμα τελικά η έλλειψη σοβαρού πολιτικού αντιπάλου. Μεγάλη παγίδα το να παίζεις μόνος σου χωρίς να σε απειλεί κανείς. Χωρίς να νιώθεις την καυτή ανάσα του αντίπαλου σου στην πλάτη σου. Νομοτελειακά καλλιεργείται η αίσθηση, ότι είσαι ανίκητος. Εκεί ξεκινούν τα προβλήματα…
Και όμως, η κυβέρνηση ξεκίνησε πολύ δυνατά, σχεδόν εντυπωσιακά στον τομέα της δημοσίας τάξης. Κατήργησε το παρωχημένο και στρεβλό «άσυλο» και πλέον η αστυνομία μπορεί να εισέρχεται σε πανεπιστημιακούς χώρους για να καταστείλει παράνομες ενέργειες. Έφτιαξε μια (κουτσουρεμένη) πανεπιστημιακή αστυνομία. Ψήφισε Νόμο για υποχρεωτική εκπόνηση και εφαρμογή σχεδίων ασφαλείας από τις Πρυτανικές αρχές που περιλάμβαναν τουρνικέ και κάμερες, δηλαδή ελεγχόμενη είσοδο στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Προφανώς εδώ παρεισέφρησε το Ελληνικό «μικρόβιο», το σύνδρομο του αυτοματισμού. Ψηφίσαμε Νόμους και αφήσαμε την εφαρμογή τους στο φιλότιμο του καθενός.
Η προνομιακή για την κυβέρνηση ατζέντα της ασφάλειας εκχωρήθηκε σε ακροδεξιά στοιχεία που δήθεν ξιφουλκούν στο όνομα της προστασίας του πολίτη, το οποίο «μόνο εκείνοι» μπορούν να εκφράσουν δήθεν αυθεντικά…
Η αλήθεια είναι διαφορετική.
Το πάνδημο - κυριολεκτικά - αίτημα για περισσότερη ασφάλεια στην καθημερινότητά δεν έχει πολιτικό πρόσημο στην σύγχρονη κοινωνία.
Δεν είναι Δεξιό, Αριστερό ή Κεντρώο.
Είναι πατριωτικό και εθνικά υπαρξιακό! Δεν νοείται σοβαρό κράτος που επιτρέπει όχι απλώς έκνομες, αλλά κοινωνικά προκλητικές παραβατικές ενέργειες σε χώρους παιδείας και ελεύθερης έκφρασης.
Η αυτοϋπονόμευση της κυβέρνησης προκαλεί ερωτηματικά ακόμα και στους πιο πιστούς ψηφοφόρους της.
Αν το πολιτικό κόστος είναι το πρόβλημα που την απασχολεί, ας μην ανησυχεί. Πλέον η κοινωνία είναι και ώριμη και συνειδητοποιημένη. Αντιλαμβάνεται ότι η καταστολή αυτών των ενεργειών είναι επιβεβλημένη στα πλαίσια της εύρυθμης λειτουργίας μιας χώρας.
Οι εποχές που οι ακραία παραβατικές πράξεις μπορούσαν να ενδυθούν έναν επαναστατικό μανδύα για να βρουν άλλοθι και συχωροχάρτι, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η δήλωση του υπουργού ότι «οι δράστες αξίζουν την σύλληψη» είναι τουλάχιστον παράξενη. Ποιος το αμφισβητεί; Είναι σα να προσπαθεί να πείσει, ότι αυτοί οι θρασύδειλοι είναι κακοποιοί και όχι …επαναστατημένα νιάτα!
Η σύγχρονη εποχή έχει δώσει από καιρό απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα.
Η συντριπτική πλειονότητα του λαού – και σίγουρα ο απόλυτος αριθμός όσων ψήφισαν ΝΔ το 2019 και το 2023- απαιτούν ευνομία, ευταξία και εύρυθμη λειτουργία κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής.
Δεν τίθεται θέμα «σκληρής» στάσης κατά του εγκλήματος, ούτε αστυνομοκρατίας. Οι κραυγές για «αστυνομικό κράτος» ανήκουν πλέον στο περιθώριο.
Το κυρίαρχο κοινωνικό ρεύμα απαιτεί τα αυτονόητα που προαναφέρθηκαν. Οι ψηφοφόροι που έδωσαν το 41% δεν επιθυμούν την εκχώρηση της κρατικής εξουσίας σε κανέναν μπαχαλάκια, ούτε τη μετατροπή της πατρίδας τους σε ιδιότυπη Καμπούλ.
Ο πρωθυπουργός μακροημέρευσε και θα συνεχίσει να μακροημερεύει, επειδή αφουγκράστηκε το πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας και κατόρθωσε να το εκφράσει πολιτικά.
Κατάλαβε ότι οι διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος δεν υπάρχουν πια και πως κάποια βασικά κοινωνικά αιτήματα υπερβαίνουν τις κομματικές περιχαρακώσεις και γίνονται ποταμός εξελίξεων.
Δε δίστασε να αγνοήσει το κακώς εννοούμενο πολιτικό κόστος σε μια σειρά από θέματα και επιβραβεύτηκε γι’ αυτό.
Αυτό το «καμπανάκι» κίνδυνου για την κυβέρνηση οφείλει να το ακούσει και να ανταποκριθεί με σθένος και αποφασιστικότητα.
Η έλλειψη αντιπάλου πρέπει να γίνει αφορμή για εδραίωση της πολιτικής κυριαρχίας και όχι αιτία πολιτικού νιρβάνα.
Ο προνομιακός χώρος της ασφάλειας και της δημοσίας τάξης δε πρέπει να εκχωρηθεί στα άκρα. Η κυβέρνηση και η χώρα δούλεψε πολύ για να αφήσει κάποιους άλλους να δρέψουν δάφνες…
*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης.
