Οι κινητοποιήσεις των αγροτών και των κτηνοτρόφων αναδεικνύουν για ακόμη μια φορά τις βαθιές παθογένειες του χώρου τους αλλά και της κοινωνίας μας εν γένει. Τις πρώτες δεκαετίες της Μεταπολίτευσης ο λανθασμένα επενδυμένος πακτωλός των ευρωπαϊκών αγροτικών επιδοτήσεων που υπολογίζεται σε 187 δισ. ευρώ μόνο για την Ελλάδα μέχρι σήμερα, έδωσε λάθος μηνύματα θα έλεγα εκμαύλισε αγρότες, κτηνοτρόφους και την κοινωνία μας εν γένει.
Η Πολιτεία αντί να χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήματα για να αλλάξει εξ βάθρων, να εκσυγχρονίσει, να ανασχεδιάσει την αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή, ώστε να τη μετατρέψει σε διεθνώς ανταγωνιστική, έστρεψε το συντριπτικό ποσοστό αυτών των χρημάτων σε εύκολη επιδοματική πολιτική που στα άκρα της οργανώθηκε σε φαύλα δίκτυα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ ή εντελώς παράλογων και παράνομων κρητικών «τεχνικών λύσεων».
Έτσι σήμερα οι περισσότεροι αγρότες και κτηνοτρόφοι είναι συνηθισμένοι να βιοπορίζονται τεχνηέντως ως «ανήμποροι και αναξιοπαθούντες» με επιδοματικές διευκολύνσεις, πολλές εκ των οποίων αφορούν σε κομματικό εκμαυλισμό τους: Ψήφοι για λεφτά.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο σήμερα ο εκπρόσωπος των κτηνοτρόφων Λασιθίου να δηλώνει χυδαία «ή πληρώνουν ή φεύγουν από την κυβέρνηση». Κάποιοι έχουν δώσει το δικαίωμα σε αυτούς τους ανεκδιήγητους συνδικαλιστές να έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις. Αυτοί οι κάποιοι στελεχώνουν όλα τα κόμματα της Μεταπολίτευσης που κυβέρνησαν τον τόπο, αλλά και τα μικρότερα που υπερακοντίζουν σε λαϊκισμό μιας και δεν θα κληθούν ποτέ να κυβερνήσουν και να εφαρμόσουν τα λεγόμενα τους. Είναι δε προκλητικό και αναξιοπρεπές κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης που κυβέρνησαν και συμμετείχαν στη στρέβλωση των επιδομάτων να κάνουν σήμερα τους αναμάρτητους, καβαλώντας και πάλι λαϊκίστικα τα τρακτέρ των μπλόκων.
Ο βαθύς αυτός εκμαυλισμός του αγροτικού και κτηνοτροφικού κόσμου που υπολείπεται σε παραγωγικότητα πέντε φορές από άλλες αντίστοιχες μικρές χώρες όπως η Ολλανδία ή το Ισραήλ έχει εκθρέψει τα απαράδεκτα φαινόμενα κοινωνικής αναλγησίας και αντιδημοκρατικότητας των αγροτών και κτηνοτρόφων να επιβάλουν με το έτσι θέλω κατάσταση πολιορκίας στη χώρα, κλείνοντας εντελώς παράνομα εθνικές οδούς, λιμάνια, αεροδρόμια, συνοριακές υπηρεσίες εισόδου της χώρας και τελώνια.
Είναι ευθύνη της Πολιτείας να ξεκινήσει τη μεγάλη διόρθωση των διαχρονικών παθογενειών της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής. Αυτό σημαίνει πλήρης αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και του ζωικού κεφαλαίου με την ευρεία εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, όπως η βιοτεχνολογία, η Τεχνητή Νοημοσύνη, η περιβαλλοντική και ενεργειακή μηχανική, η διαδικτυακή οικονομία.
Είναι αδύνατο να επιβιώσει ο αγροτικός και κτηνοτροφικός κόσμος με τις σημερινές νοοτροπίες, είναι θέμα χρόνου η πλήρης κατάρρευση του με ότι αυτό συνεπάγεται, κοινωνικά, δημογραφικά, χωροταξικά και βέβαια οικονομικά για τη χώρα. Είναι παρήγορο που ακούγονται σήμερα, ιδιαίτερα από πολλούς νέους αγρότες, αυτού του είδους οι προβληματισμοί.
Η Κυβέρνηση οφείλει να ξεκινήσει μια οργανωμένη συζήτηση για μια εντελώς νέα αγροτική πολιτική που θα στηρίζεται στις νέες τεχνολογίες, σε καινοτόμες λύσεις και δραστηριότητες προς μια διεθνώς ανταγωνιστική και διατηρήσιμη παραγωγή. Θα χρειαστεί χρόνος και μεγάλη προσπάθεια, κυρίως όμως συνεργασία με τον υγιή παραγωγικά αγροτοκτηνοτροφικό κόσμο και τους επιστήμονες του πεδίου.
Η χώρα διαθέτει σημαντικό επιστημονικό προσωπικό με γνώση της πρωτογενούς παραγωγής και της οργάνωσης της. Η επόμενη τετραετία θα είναι καθοριστική για την εξέλιξη της πρωτογενούς παραγωγής. Τα πολιτικά τρικ τελείωσαν και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν πρώτα και κύρια οι νέοι αγρότες και κτηνοτρόφοι, αν θέλουν να μείνουν στα χωράφια τους με προοπτική ανεξάρτητης, διατηρήσιμης και αξιοπρεπούς ευημερίας.
*O Αχιλλέας Γραβάνης είναι Καθηγητής Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης
