Αναφέρομαι φυσικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επί εννέα χρόνια, σε όλες τις δημοσκοπήσεις και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, είναι πάντα πρώτος. Αυτό λένε τα γεγονότα. Και έρχεται ο άλλος ο κακομοίρης και σου λέει πως ο Μητσοτάκης είναι σε αποδρομή. Ποιος θα τον διώξει και ποιος θα έρθει; Ρίξτε μια ματιά στους άλλους πολιτικούς αρχηγούς και πείτε τον διάδοχό του. Και το κυριότερο: αυτή η εικόνα δύσκολα θα ανατραπεί όσες ανακατατάξεις και αν γίνουν στο πολιτικό σκηνικό, καθώς θα αφορούν τον χώρο της αντιπολίτευσης. Σημειώστε το αυτό.
Ας το πάρουμε από την αρχή. Από τον Απρίλιο του 2016 ο νεοεκλεγείς αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας άρχισε να παίρνει κεφάλι από τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποδείχθηκε πως αυτή η κατάσταση δεν ήταν συγκυριακή. Δεν οφειλόταν στον αέρα που έχει πάντα ο νέος αρχηγός ενός κόμματος.
Να υπενθυμίσω πως μόλις πριν από λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ είχε νικήσει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 μια εμφανώς κουρασμένη Νέα Δημοκρατία, συνεχίζοντας το σερί των επιτυχιών του. Ευρωεκλογές 2014, εθνικές εκλογές Ιανουαρίου 2015, δημοψήφισμα και εθνικές εκλογές Σεπτεμβρίου 2015. Και ξαφνικά ήρθε από τον πάγκο ένας νεαρός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, και με το καλημέρα αμφισβήτησε αυτή τη δυναμική της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μέχρις εδώ δεν υπάρχει καμιά εκτίμηση, κανένας υποκειμενισμός. Μόνον γεγονότα.
Πάμε παρακάτω. Σήμερα, μετά από έξι χρόνια πρωθυπουργίας, παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπισε η Ελλάδα όλο αυτό το χρονικό διάστημα, παρά το ιδιαιτέρως ασταθές διεθνές περιβάλλον, παρά τη φυσιολογική κυβερνητική φθορά, εξακολουθεί και είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.
Ο ίδιος και το κόμμα του προηγούνται σταθερά, με τεράστια διαφορά, σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι δηλαδή ούτε εδώ μια συγκυριακή κατάσταση. Έχει μόνιμα χαρακτηριστικά τα οποία, αν δεν υπάρξουν δραματικές εξελίξεις, πολύ δύσκολα θα ανατραπούν. Ανατρέχοντας στο παρελθόν δεν θυμάμαι καμιά ελληνική κυβέρνηση, στο μέσο της κυβερνητικής θητείας της, να διέθετε τέτοιον αέρα νίκης. Και για τον λόγο αυτόν δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα 3η συνεχόμενη πρωθυπουργική θητεία.
Σε όλες τις συζητήσεις μπορεί να ακούς αρνητικά σχόλια για επιμέρους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας, αλλά στο τέλος όλοι παραδέχονται πως δεν υπάρχει άλλος καλύτερος. Υπάρχουν βεβαίως και οι πρωθυπουργοί της εξέδρας, αλλά η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν γεμάτη από τέτοιους. Εννοείται πως το απρόοπτο πάντα καραδοκεί, αλλά κουβέντα με υποθέσεις επί υποθέσεων δεν μπορεί να γίνει. Ούτε ο ευσεβής πόθος αποτελεί αναλυτικό εργαλείο.
Σε τελική ανάλυση, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις το δίλημμα στρέφεται γύρω από τα πρόσωπα. «Ποιος θέλετε να σας κυβερνήσει;». Μοιραία αυτό το δίλημμα θα τεθεί και στις επόμενες εκλογές. Ένα ερώτημα που θα ενισχυθεί και από ένα άλλο: «ποιος θέλετε να προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το δεύτερο εξάμηνο του 2027;».*
Είπαμε, ο πρωθυπουργός θα αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες τον υπολειπόμενο χρόνο μέχρι τις εκλογές, όμως εκτός από τις ευγενικές χορηγίες των αντιπάλων του, κρατά στα χέρια του μερικά πολύ ισχυρά χαρτιά. Και έχει αποδείξει πως όταν χρειάζεται τα χρησιμοποιεί.
*Η Ελλάδα στο δεύτερο εξάμηνο του 2027 αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ.
